Ιωάννου
του Χρυσοστόμου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
«Να
λοιπόν έφτασε η ποθητή για μας και σωτήρια εορτή η αναστάσιμη ημέρα του Κυρίου
μας Ιησού Χριστού, η προϋπόθεση της ειρήνης, η αφορμή της συμφιλίωσης, η
εξαφάνιση των πολέμων, η κατάργηση του θανάτου, η ήττα του διαβόλου[…]Σήμερα
καταργείται η εξουσία του διαβόλου, σήμερα λύθηκαν τα δεσμά του θανάτου,
εξαφανίσθηκε η νίκη του Άδη.[…]Σήμερα ο Κύριος μας ο Χριστός συνέτριψε τις
χάλκινες πύλες και εξαφάνισε τον ίδιο τον θάνατο. Και γιατί λέγω τον ίδιο τον
θάνατο; Άλλαξε το όνομα του γιατί δε λέγεται πια θάνατος, αλλά κοίμηση και
ύπνος.[…]Με την ανάσταση περιφρονούμε την παρούσα ζωή, με αυτήν επιθυμούμε
σφόδρα τα μέλλοντα αγαθά. Με αυτήν ενώ έχουμε σώμα δεν έχουμε τίποτα λιγότερο
από τις ασώματες δυνάμεις εάν θέλουμε. Σήμερα έγινε η λαμπρά μας νίκη.[…]μας
χάρισε με την ανάσταση του το δρόμο για την σωτηρία μας.[…]όλα τα έκαμε για τη
δική μας σωτηρία και με μας μέσα εκείνα που τα πολέμησε ο διάβολος με τα ίδια
τον νίκησε ο Χριστός.
Τα ίδια τα όπλα πήρε ο Χριστός και με αυτά τον νίκησε. […]Η Παρθένος και το
ξύλο και ο θάνατος ήταν τα σύμβολα της ήττας μας... πρόσεχε λοιπόν πως αυτά
έγιναν πάλι τα σύνεργα της νίκης μας. Στη θέση της Εύας είναι η Μαρία. Στην
θέση του ξύλου για την γνώση του καλού και του κακού είναι το ξύλο του σταυρού.
Στην θέση του θανάτου του Αδάμ είναι ο θάνατος του Κυρίου.[…]Κοντά στο δέντρο
νίκησε τον Αδάμ ο διάβολος. Κοντά στον σταυρό νίκησε το διάβολο ο Χριστός. Και
το ξύλο εκείνο έστελνε στον Άδη το ξύλο όμως αυτό δηλαδή το ξύλο του σταυρού
ξανάφερε πάλι από τον άδη και αυτούς που πέθαναν. Και εκείνο έκρυβε τον
νικημένο σαν αιχμάλωτο και γυμνό αυτό όμως έδειχνε σε όλους τον νικητή γυμνό, καρφωμένο
στα ψηλά. Και ο θάνατος του αδάμ καταδίκαζε και αυτούς που έζησαν ύστερα από
αυτόν, ο θάνατος όμως του Χριστού ανάστησε πραγματικά και αυτούς που έζησαν
πριν από αυτόν.[…]
Από θνητοί έχουμε γίνει αθάνατοι,
από νεκροί αναστηθήκαμε, από νικημένοι γίναμε νικητές.[…]Όταν λοιπόν βλέπεις ότι όχι μόνον οι άγγελοι και όλες οι ουράνιες
δυνάμεις αλλά και ο ίδιος ο Κύριος των αγγέλων εορτάζει μαζί μας, τι σου
λείπει πια για να χαίρεσαι πολύ;
Ας μην
προσβάλουμε λοιπόν αυτή την εορτή,[…]ας μην παραδοθούμε στην μέθη και στην
πολυφαγία αλλά αφού κατανοήσουμε την γενναιοδωρία του Κυρίου μας.. ας αμείψουμε
τον ευεργέτη μας για την αγάπη που μας δείχνει σε εμάς. Και αμοιβή
ικανοποιητική είναι συμπεριφορά που αρέσει σε αυτόν και ψυχή νηφάλια και
άγρυπνη. Αυτή η εορτή και πανήγυρη δεν χρειάζεται χρήματα, ούτε έξοδα αλλά
διάθεση μόνο και καθαρή σκέψη.
Ας
εορτάσουμε λοιπόν την εορτή αυτή κατά την οποία αναστήθηκε ο Κύριος. Γιατί
αναστήθηκε και ανέστησε μαζί του την οικουμένη. Και αυτός βέβαια αναστήθηκε
αφού έσπασε τα δεσμά του θανάτου, εμάς όμως μας ανέστησε αφού διέλυσε τους
σωρούς των αμαρτιών μας.[…]
Ας μην
γινόμαστε λοιπόν αχάριστοι προς αυτόν τον τόσο μεγάλο ευεργέτη, ούτε επειδή
πέρασε η νηστεία να γίνουμε πιο αδιάφοροι. Αλλά τώρα ας φροντίζουμε την ψυχή
μας περισσότερο από προηγουμένως για να μη γίνει πιο αδύνατη επειδή παχαίνει το
σώμα μας, για να μη παραμελούμε την οικοδέσποινα φροντίζοντας την δούλη. Γιατί
ποιο το όφελος πες μου να σκάνουμε από την πολυφαγία και να ξεπερνάμε το μέτρο;
Αυτό και το σώμα καταστρέφει και την ευγένεια της ψυχής ζημιώνουμε. Αλλάς ας
μας ικανοποιούν τα λίγα και τα απαραίτητα, για να ξεπληρώσουμε εκείνο που
πρέπει και στην ψυχή και στο σώμα, για να μη σκορπίσουμε αμέσως εκείνα που
συγκεντρώσαμε από την νηστεία.[…]
Είδες πόσο μεγάλη είναι η δωρεά; Ακούτε αυτά εσείς που σήμερα και αυτή την νύχτα
γίνατε πολίτες στην άνω Ιερουσαλήμ, και φυλάξτε τα όπως αξίζει στις πολλές
δωρεές, για να αποσπάσετε πιο άφθονη τη χάρη. Γιατί η ευγνωμοσύνη για αυτά που
μας έδωσε ήδη προσκαλεί τη γενναιοδωρία του Κυρίου.»
Αποσπάσματα από τον λόγο του «Εις το άγιον Πάσχα»
Ε.Π.Ε «Άπαντα τα έργα» τόμος 36 σ. 72-90
Δημοσίευση σχολίου