Ο Νικητής Βασιλιάς

Γιατί τά ἔθνη φρύαξαν
καί κούφια οἱ λαοί σχεδίασαν;
Παρατάχθηκαν οἱ βασιλιάδες τῆς γῆς
κι οἱ ἄρχοντες συνάχθηκαν μαζί,
γιά νά πολεμήσουν τον Κύριο καί τό χριστό του.
Εἶπαν• Νά σπάσουμε πέρα γιά πέρα τά δεσμά τους
καί νά τινάξουμε ἀπό πάνω μας τό ζυγό τους!
Αὐτός πού κατοικεῖ στούς οὐρανούς
Μαζί τους θά γελάση
κι ὁ Κύριος θά τους μυκτηρίση.
Μετά, θά λαλήση σ’ αὐτούς μέ τήν ὀργή του
καί θά τους συνταράξη μέ το θυμό του.
Ἐγώ ὅμως ἐγκαταστάθηκα βασιλίας ἀπ’ αὐτόν
στή Σιών, στό ὄρος του τό ἅγιο,
καί διαγγέλω τό πρόσταγμα τοῦ Κυρίου.
Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε•
-Υἱός μου εἶσαι ἐσύ,
ἐγώ σήμερα σέ γεννῶ ὅπως ἀνέκαθεν.
Ζήτησέ μου και θα σοῦ δώσω
τά ἔθνη κληρονομία σου
καί ἰδιοκτησία σου τά πέρατα τῆς γῆς.
Μέ σιδερένιο ραβδί θά τούς ποιμάνης,
σάν κεραμιδένια σκεύη θά τούς συντρίψης.
-Ἐπί τέλους, βασιλιάδες, βάλτε μυαλό,
παιδευθῆτε, ὅλοι ἐσεῖς πού κυβερνᾶτε τή γῆ!
Ὑπηρετῆστε τόν Κύριο μέ φόβο
καί χαρῆτε κοντά του μέ τρόμο!
Ἀδράξτε τήν παιδεία,
μήπως κάποτε ὀργισθῆ ὁ Κύριος
καί ἀφανισθῆτε ἀπό τό δίκαιό του δρόμο,
ὅταν ἀπότομα ἀνάψη ὁ θυμός του.
Μακάριοι ὅλοι ὅσοι ἔχουν πεποίθησι σ’ Αὐτόν!

Ψαλμός του Δαυίδ  β' (2)