Η Ανάσταση του Λαζάρου, ως προτύπωση της Αναστάσεως του Κυρίου

Του Γιώργου Χαρίτου

Είναι γεγονός πως το θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό περιγράφεται και διασώζεται στην Αγία Γραφή μόνο από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπως ακολουθεί παρακάτω. Είναι μία σαφής προαγγελία του Κυρίου, για την δική του Ανάσταση, αλλά και γενικότερα για την ανάσταση των Νεκρών κατά την δευτέρα και ένδοξη παρουσία Του. Λίγο πριν ξεκινήσει η Μεγάλη Εβδομάδα των παθών, ο Χριστός κηρύσσει την ελπίδα, όπως αναφέρει και χαρακτηριστικά το απολυτίκιο της ημέρας ''Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος''. Βέβαια για να πραγματοποιηθεί το θαύμα της Αναστάσεως, πρέπει να διαθέτει ο καθένας από εμάς Πίστη, ως είπε ο Κύριος στην Μάρθα ''οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, ὄψει τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ;''

Βασικό κριτήριο λοιπόν, για να μπορέσουμε να δούμε την δόξα του Θεού, είναι να πιστεύουμε σε Εκείνον!

Συνοπτικά, ο Λάζαρος ήταν καλός φίλους(Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται·) του Κυρίου μας. Όταν ο ίδιος έμαθε ότι ο Λάζαρος πέθανε ''ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν'' για να κρατήση την συγκίνησιν, η οποία τον επλημμύριζε. Ο Ιησούς αφού έφτασε έξω από τον τάφο του Λαζάρου ζήτησε από τις αδερφές του Λαζάρου ''ἄρατε τὸν λίθον''. Αφού κοίταξε τον Ουρανό προσευχόμενος στον Θεό Πατέρα Του είπε ''πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου.'' Έπειτα αφού έστρεψε τα μάτια του προς τον τάφο αναφώνησε με μεγάλη φωνή ''Λάζαρε, δεῦρο ἔξω.'' Ο Λάζαρος σιγά σιγά, έπειτα από την επίκλιση του Ιησού, άρχισε να βηματίζει προς τα έξω. Τότε πολλοί εκ των Ιουδαίων οι οποίοι είχαν μαζευτεί γύρω από Εκείνον ''ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.''

Ακολουθεί το απόσπασμα της Αναστάσεως του Λαζάρου

Κατά Ιωάννην Άγιο Ευαγγέλιο

Κεφάλαιο ια’(11) 38-44

Ἰησοῦς οὖν, πάλιν ἐμβριμώμενος ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦν δὲ σπήλαιον, καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπ᾿ αὐτῷ. λέγει ὁ Ἰησοῦς· ἄρατε τὸν λίθον. λέγει αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦ τεθνηκότος Μάρθα· Κύριε, ἤδη ὄζει· τεταρταῖος γάρ ἐστι. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, ὄψει τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ; ἦραν οὖν τὸν λίθον οὗ ἦν ὁ τεθνηκὼς κείμενος. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπε· πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου. ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν.

Μετάφραση:

Ο Ιησούς, λοιπόν, επιβαλλόμενος συνεχώς επί του εαυτού του, δια να μη εκδηλωθή η συγκίνησίς του, έρχεται στο μνημείον. Αυτό δε ήτο ένα σπήλαιον και εις την είσοδόν του είχε τοποθετηθή ένας βαρύς λίθος. Λεγει ο Ιησούς· “σηκώστε τον λίθον αυτόν”. Του λέγει η αδελφή του νεκρού, η Μαρθα· “Κυριε, μυρίζει πλέον, διότι είναι τέσσαρες ημέρες αποθαμένος”. Της λέγει ο Ιησούς· “δεν σου είπα ότι εάν πιστεύσης, θα ίδης την δόξαν και το μεγαλείον του Θεού, όπως αυτά φαίνονται εις τα μεγάλα θαύματα που κάνω;” Επήραν, λοιπόν, τον λίθον από την είσοδον του σπηλαίου, όπου είχε τεθή ο πεθαμένος. Ο δε Ιησούς εσήκωσε τα μάτια του επάνω και είπε· “Πατερ μου, σ' ευχαριστώ, διότι με ήκουσες και θα γίνη και τούτο το θαύμα. Εγώ εγνώριζα πολύ καλά ότι πάντοτε με ακούεις, αλλά είπα αυτό, δια να ακούση ο λαός που στέκεται εδώ γύρω και να πιστέψουν ότι συ με έχεις στείλει”. Και αφού είπεν αυτά εφώναξε με μεγάλην φωνήν· “Λαζαρε έβγα έξω”. Και αμέσως εβγήκεν ο πεθαμένος. Είχε δε τα πόδια και τα χέρια τυλιγμένα με λωρίδες από σεντόνι και το πρόσωπον τυλιγμένο με ένα ειδός πετσέτας, όπως εσυνήθιζαν να σαβανώνουν τότε οι Εβραίοι τους νεκρούς των. Λεγει εις αυτούς ο Ιησούς· “λύστε τον και αφήστε τον μόνον, χωρίς κανείς να τον βοηθήση, δια να υπάγη στο σπίτι”.

Απολυτίκιον

Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.