ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Βύβλου και Βοτρύων κ. Γεωργίου

Αυτό το άρθρο δεν έχει σκοπό νά προκαλέσει στους αναγνώστες του θλίψη για τους Παλαιστινίους ή εμπάθεια για τους Ιουδαίους, διότι δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι Εβραίοι για μια φορά ακόμα δολοφονούν τους Παλαιστινίους αδελφούς μας.

Το γεγονός αυτό επαναλαμβάνεται και είναι τμήμα της εθνικής τους ιστορίας.

'Οχι διότι είναι κατηραμένοι. Το έγκλημα ως γεγονός δεν είναι αποτέλεσμα του πεπρωμένου ή της μοίρας εκείνου που εγκληματεί.

Είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης συνειδητής επιλογής του εγκληματία, ο οποίος γίνεται με τον τρόπο αυτό ο ίδιος κατάρα για τον εαυτό του και για τους άλλους.

Η πληγή μου είναι ότι τα παιδιά της Παλαιστίνης σκοτώνονται χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Διότι ο εγκληματίας είναι εξ επιλογής του εγκληματίας και δεν είμαι εγώ που θα αποδώσω δικαιοσύνη αλλά ο Θεός.

Γιατί λοιπόν σήμερα κατακρεουργείται και αφανίζεται η Παλαιστίνη στα μάτια όλων των λαών; Γιατί ξανά σταυρώνεται ο Ιησούς, ο οποίος καταγόταν από την Ναζαρέτ της Παλαιστίνης;

Τί θα παραμείνει στον κόσμο αν η Παλαιστίνη και ο λαός της αφανιστούν; Αν η Παλαιστίνη κατασταφεί, η καταστροφή της αυτή είναι μία ακόμα, στην ιστορία της ανθρωπότητας, δολοφονία του Ιησού της Ναζαρέτ , ο οποίος είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχει ο κόσμος.

Αν ταξιδέψω στην, κατεστραμμένη από το ιουδαικό μένος, Παλαιστίνη, πού θα φιλήσω τα πόδια του Χριστού;

Έχω ανάγκη τα παιδιά της Παλαιστίνης όπως έχω ανάγκη να προσκυνήσω τα πόδια του Χριστού.

Είμαι βέβαιος ότι αυτοί που δεν αγαπούν την Παλαιστίνη και τα παιδιά της γίνονται ένα με τους Ιουδαίους και επομένως δεν αγαπούν το Χριστό.

Εσύ δεν μπορείς να λες ότι αγαπάς τον Γιο της Μαριάμ όταν δολοφονείς την χώρα της.

Γι αυτό ας συμφιλιωθούμε με την χώρα προκειμένου να συμφιλιωθούμε με τον Κύριο της γης.

Θυμάμαι το περιστατικό όταν το 1946, ταξιδεύοντας από Λίβανο έφτασα στην Γιάφα.

Μόλις την αντίκρυσα έκανα το Σταυρό μου, διότι η Γιάφα ήταν εκείνη τη στιγμή για μένα ιερός τόπος, όλα τα Ιεροσόλυμα μαζί.

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να εγκαταλείπω στην τύχη τους τους αδελφούς μου Παλαιστινίους χωρίς να εγκαταλείπω ταυτόχρονα με την αδιαφορία μου την Μαριάμ και τον Χριστό;

Μην πολιτικοποιείτε το θέμα. Τί θέλετε από μένα να σας απαντήσω, όταν με ρωτάτε, γιατί μιλάω για την Παλαιστίνη; Θέλετε την αλήθεια;

Η Παλαιστίνη είναι για μένα ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ. Το αίμα Του χύθηκε από το ξύλο του Σταυρού σ' αυτή τη γη.

Βέβαια χύθηκε για τη σωτηρία όλου του κόσμου, όμως πήγασε από την ευλογημένη και μαρτυρική γη της Παλαιστίνης.

Δεν μπορώ να διαχωρίσω το αθώο αίμα των παιδιών που χύνεται τώρα στην Παλαιστίνη από το αίμα του Κυρίου.

Είμαι με τον πληγωμένο λαό της Παλαιστίνης, διότι το αίμα του ρέει από την πλευρά, την πληγωμένη από τη λογχη του στρατιώτου πλευρά του Κυρίου.

Δεν είστε δίκαιοι εσείς οι υιοί της Δύσης, εάν λυπάστε μόνο για το αίμα των Ιουδαίων και δεν συγκλονίζεσθε για το αίμα των παιδιών της Παλαιστίνης.

Αυτός που δεν γνωρίζει την ισότητα των αιμάτων όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως έθνους, δεν γνωρίζει τίποτε.

Εγώ έζησα στη Δύση για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί οι Δυτικοί λυπούνται και καταδικάζουν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, και δεν συγκινούνται για την σημερινή γενοκτονία των Παλαιστινίων αδελφών μας ως και άλλων εθνών.

Υπάρχει άραγε στο θάνατο προνομιακό στρατόπεδο Ιουδαίων, και στρατόπεδο μη Ιουδαίων;

Το μίσος για τους Άραβες δεν είναι μόνο πολιτικού χαρακτήρα. Είναι προπάντων αμαρτία, διότι δεν υπάρχει αμαρτία "δημιουργική", (δημιουργούν δηλαδή το Ισραηλινό κράτος καταστρέφοντας τον Παλαιστινιακό λαό) που οικοδομεί δηλαδή κάτι θετικό στον κόσμο.

Δεν σας ζητάω να αγαπάτε τους Άραβες περισσότερο από τους Ιουδαίους, αλλά να είσθε δίκαιοι.

Η διακαιοσύνη είναι ο όρος της αγάπης, που έρχεται από το Θεό. Επιθυμώ να αγαπάτε τους Ιουδαίους, όχι όμως τον Σιωνισμό.

Αγαπώ αυτούς που δεν είναι εχθροί του Ιησού Χριστού. Αυτούς για τους οποίους ο Χριστός είναι ο Αγαπημένος της καρδιάς τους.

Η διαφορά μεταξύ Μουσουλμάνων και Ιουδαίων είναι ότι οι πρώτοι αγαπούν τον Χριστό και τον δέχονται ως Προφήτη.

Αντίθετα οι Ιουδαίοι δεν τον αποδέχθηκαν ποτέ. Η μοναδική ερώτησή μας λοιπόν για τους Ιουδαίους είναι: Συμφιλιωθήκατε με τον Ιησού της Ναζαρέτ, τον οποίο σταυρώσατε, ή εξακολουθείτε να είσθε εχθροί Του;

Οι Μουσουλμάνοι λένε ότι ο Χριστός είναι ο αγαπημένος τους. Ωστόσο δεν έχω σκοπό να συγκρίνω αυτούς που αγαπούν το Χριστό με εκείνους που τον μισούν.

Για το λόγο αυτό όλη αυτή η συγγένεια και η αγάπη των Χριστιανών της Δύσης για τους Ιουδαίους δεν έχει κανένα νόημα.

Το ερώτημα είναι: Οι Ιουδαίοι αγαπούν τους Χριστιανούς της Δύσης όπως οι Χριστιανοί τους Ιουδαίους;

Και παραθέτω άλλη ερώτηση, όχι σε κοινωνιολογική αλλά σε θεολογική βάση: Έχω την αίσθηση ότι οι Χριστιανοί της Δύσης προτιμούν να παραμένουν στην αφέλειά τους ότι οι Ιουδαίοι τους ανταποδίδουν την αγάπη.

Οι χριστιανοί βέβαια, συνεπείς στην εντολή της θυσιαστικής αγάπης του Κυρίου, αγαπούν κάθε άνθρωπο, επομένως και τους Ιουδαίους.

Τούτο είναι ο υπέρτατος νόμος στον Χριστιανισμό. Υπάρχει όμως αντίστοιχη θεολογική βάση που να τεκμηριώνει την "προς πάντας αγάπη" στην θρησκεία των Ιουδαίων;

Mετάφραση στα Ελληνικά: DANY MREICH 
Επιμέλεια κειμένου: ΙΩΑΚΕΙΜ ΒΕΝΙΑΝΑΚΗΣ