xristianos.gr
πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά
πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά«Ἀπάντηση στὰ πνευματικὰ καὶ σαρκικά του τέκνα»
Ἀγαπητά μου παιδιά,
μὲ ρωτᾶτε ξανὰ καὶ ξανὰ γιὰ τὸ ἂν εἶναι ἁμαρτία ὅλες αὐτὲς οἱ φιέστες ποὺ γίνονται, μὲ κέντρο τὸν καρνάβαλο, τὴν περίοδο τοῦ Τριωδίου, καθὼς καὶ τὰ ἔκτροπα ποὺ τὶς συνοδεύουν. Δυστυχῶς, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἐπέτρεψαν, λόγω τῶν παθῶν τους, στοὺς δαίμονες νὰ κατοικοῦν μέσα τους, πηγαίνοντας μαζὶ στὴν αὐτοκαταστροφή. Ὁ διάβολος δὲν ἔχει ἐξουσία νὰ σκοτώσει τὸν ἄνθρωπο. Ἐν τούτοις, ἂν κάποιος τοῦ παραχωρήσει στὴν καρδιά του δικαιώματα, ἐξαιτίας ἁμαρτιῶν, τότε μεθοδικά, ἀδίστακτα καὶ μὲ πάσαν κακίαν ὁδηγεῖται ἀπὸ τὸ πονηρὸ πνεῦμα σὲ πνευματικὴ καὶ σωματικὴ αὐτοκτονία. «...ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ·» (Α΄Πέτρου, κεφ.ε΄,στ.8). Τότε καὶ μόνον τότε, τὰ πνεύματα αὐτὰ τῆς κακίας διεκδικοῦν ψυχοσωματικά, μὲ θράσος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τὸν κάθε ταλαίπωρο, θέλοντας νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸν τόπο τῆς κολάσεως.
Ἔτσι, λοιπόν, αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες τοῦ Τριωδίου, μὲ ὄργανά τους ἀνθρώπους(;) ὑβριστὰς καὶ βλασφήμους, κινοῦνται λυσσωδῶς ἐναντίον τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ, μὲ εἰλημμένη ἀπόφαση τὴν διαπόμπευση τοῦ Τιμίου Του Σταυροῦ καὶ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Του. Πάλιν καὶ πολλάκις Τὸν ξανασταυρώνουν, ἐπισύροντας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς των τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν αἰώνια καταδίκη, ὄχι μόνον αὐτοὶ (οἱ πρωταγωνιστές), ἀλλὰ καὶ ὅποιοι συνευδοκοῦν καὶ συμπράττουν μαζί τους. «καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας». (Πρὸς Ἐβρ., κεφ.στ΄,στ.6), «Καὶ οἱ ὁποῖοι ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἐξέπεσαν, εἶναι ἀδύνατον νὰ ξανακαινουργώνῃ κανεὶς αὐτοὺς πρὸς μετάνοιαν. Καὶ εἶναι ἀδύνατον, διότι αὐτοὶ μὲ τὴν ἀποστασίαν των ξανασταυρώνουν πάλιν πρὸς καταστροφὴν τοῦ ἑαυτοῦ των τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ Τὸν διαπομπεύουν καὶ ἀπέναντι τοῦ κόσμου». (Ἐρμηνευτικὴ ἀπόδοσις Π. Ν. Τρεμπέλα).
Ἀντί τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας ὅπως αὐτὴ μᾶς παρεδόθῃ ἀπὸ τὸν Υἱὸν Του, οἱ ἐχθροὶ αὐτοὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του εἰσάγουν μὲ ὅλα τὰ μέσα καινὰ δαιμόνια καὶ προβάλλουν ψευδοσωτῆρες καὶ θεωρίες ἀνθρώπινες, ὅπως ἡ «θεὰ» τύχη, τὰ ζώδια, ἡ μοιρολατρεία, ἡ ἀριθμολογία, ἡ «θετικὴ» ἐνέργεια κ.ἄ., ποὺ ἔχουν σκοπό τὴν ἐνίσχυση τῆς φιλαυτίας καὶ τῶν παθῶν, ἀποφεύγοντες τὴν συσταύρωσίν τους σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Σταυρῷ. Ἀλλ’ ὅμως ὅ,τι δὲν ἔχει Χριστὸ καὶ Σταύρωση, χωρὶς προσωπικὸ ἀγῶνα, θυσίες καὶ πόνους καὶ κυρίως χωρὶς τὴν Ἄκτιστον Χάριν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ δίχως τὴν ὁποία δὲν ὑπάρχει σωτηρία ἀφοῦ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς, ὁ Μοναδικὸς Σωτῆρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου, εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ», «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου·», «Ἐγὼ εἰμι ἡ θύρα· δι’ἐμοῦ ἐὰν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται», ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο μακρὰν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπομένως, στὸ ὰπόλυτο σκοτάδι, στὴν πλάνη καὶ τέλος, ἄνευ μετανοίας, στὸν αἰώνιο θάνατο.
Ἐξάλλου, μὴν σᾶς διαφεύγει τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἴδιοι αὐτοὶ ἐχθροὶ τοῦ Ἐσταυρωμένου, στὰ ἀνώτερα κλιμάκια ἱεραρχίας, κινοῦν τὰ νήματα τῆς πλάνης καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες περιπτώσεις, μὲ δῆθεν ἐπιστηνονικὲς ἀνακαλύψεις ἢ ἐπιστημονικοφανῆ γεγονότα, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὶς ἠλίθιες θεωρίες γιὰ ἐξωγήινους, UFO, καὶ τὰ παρεμφερῆ γιὰ ζωὴ καὶ κατοικίες σὲ ἄλλους πλανήτες, π.χ. στὸ φεγγάρι, στὸν Ἄρη ἢ καὶ σὲ ἄλλους γαλαξίες. Λὲς καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἡ Μοναδικὴ Ἀλήθεια, θὰ μᾶς τὰ ἔκρυβε αὐτὰ κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐπιγείου ἐμφανίσεώς Του καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον λὲς καὶ δὲν ὁδηγεῖ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τὴν Ἐκκλησία Του εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν, ἀπὸ τὴν Ἁγία Πεντηκοστὴ μέχρι σήμερα καὶ ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Ἀλλὰ, ὅλοι αὐτοί, ἐπιμένοντες στὴν πλάνη τους, περιμένουν τὰ UFO νὰ τοὺς τὰ ποῦν!!! Ὦ, τῆς ἀνοησίας καὶ τῆς ἀφροσύνης!!! (Ὁ Καλὸς Θεὸς ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν σωτηρία τους, γιὰ νὰ τοὺς δείξει πόσο ἀνόητοι εἶναι, ἐπέτρεψε στὶς ἡμέρες μας σὲ κατοικημένες περιοχὲς τοῦ πλανήτη γῆ νὰ βιώνουν γιὰ λίγο καταστάσεις κατάψυξης ὅπως αὐτὲς στὸν Ἄρη καὶ στὸ φεγγάρι, καθὼς καὶ σεισμοὺς κάτω ἀπὸ τὰ πόδια ἐκείνων πού βλασφημοῦν τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, τὴν Κυριακή, ἐργαζόμενοι, καὶ μάλιστα στὸ νησὶ ἐκεῖνο ποὺ αἰώνια μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ σεπτὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Θαυματουργοῦ καὶ Μυροβλύτου, κάνοντας ἀπολογισμὸ καὶ ταμεῖο εἰσπράττοντες τὴν «ὕβριν» ἀπόγευμα Κυριακῆς, μήπως καὶ συνέλθουν ἀπὸ τὴν ἀνοησία καὶ τὰ τραγικὰ ἀδιέξοδα στὰ ὁποῖα ὁδηγοῦνται καὶ ὁδηγοῦν καὶ τὸν κόσμο, καὶ τελικὰ συνετιστοῦν).
Ὅπως, ἐπίσης, εἶναι οἱ ἴδιοι, στὴν ἀνώτατη πλέον πυραμίδα, ποὺ μὲ βλακώδη πειράματα προσπαθοῦν δῆθεν νὰ μάθουν περὶ τῆς ἀρχῆς τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, ἐνῶ αὐτὰ εἶναι ξεκαθαρισμένα ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἔτσι ὅπως Αὐτὸ ἀπεκάλυψε καὶ ἐνέπνευσε τοὺς Ἁγίους Προφήτας, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ πάντας τοὺς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι τὰ κατέγραψαν μὲ πάσαν ἀκρίβειαν. (Βλέπε Πεντάτευχο Μωϋσέως καὶ τὴν Ἐρμηνεία εἰς αὐτὴν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου). Βέβαια, μὲ αὐτὰ καὶ τὰ τοιαῦτα, συντηροῦνται αὐτὰ τὰ ἀνθρωποειδῆ...; (οἱ ἴδιοι διατείνονται ὅτι κατάγονται ἀπὸ τοὺς πιθήκους!), ἀφοῦ καταφέρνουν καὶ εἰσπράττουν πακτωλοὺς χρημάτων καὶ κονδύλια ὑπέρογκα γιὰ τὶς δῆθεν ἐφευρέσεις καὶ ἀνακαλύψεις τους, ὥστε νὰ βολεύονται αὐτοὶ καὶ οἱ ἡμέτεροι σὲ βάρος τῶν ἀδύναμων ἀνθρώπων καὶ κρατῶν τοῦ πλανήτη.
Ἡ δυστυχία εἶναι ὅτι κατάφεραν, σὲ αὐτὴ τὴν δυσώδη Νέα Ἐποχή, οἱ πολλοὶ νὰ κλίνουν εὐήκοα ὦτα σὲ τέτοιους ἀνόητους μύθους καὶ πλάνες καὶ νὰ συντηρεῖται ἔτσι, ἄχρι καιροῦ, αὐτὴ ἡ νοσηρὴ κατάσταση. Ἰδοῦ τί γράφει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄καὶ Β΄ ἐπιστολή του πρὸς Τιμόθεο:
«Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν» (Α΄ Τιμόθ., κεφ.δ΄, στ.1-2)
«τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιίστασο· ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας, καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει·...» (Β΄Τιμόθ., κεφ.β΄,στ.16-17)
«Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι,...ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι... ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ, ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν.... πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». (Β΄Τιμόθ., κεφ.γ΄, στ.1,2,5,8,13)
« ...ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται». (Β΄Τιμόθ., κεφ.δ΄, στ.3-4).
Ἑμεῖς, ὅμως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ καὶ παιδιά μου, ποὺ ἀποτελοῦμε τὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, γνωρίζουμε διὰ τῶν Ἁγίων μας διαχρονικὰ τὴν αἰώνια ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὠς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν ἐπιτρέπουμε τὰ μασκαρέματα καὶ τὸν σαρκικὸ βόρβορο ποὺ προηγεῖται ἢ ἀκολουθεῖ αὐτῶν. Ὅπως, ἐπίσης, ἐκ Θείας ἀποκαλύψεως καὶ ἐμπειρικὰ, μαθαίνουμε ὅτι ὄντως ὑπάρχουν ἐξωγήινα πλάσματα, τὰ ὁποῖα ὅμως εἶναι οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι καὶ Ἀρχάγγελοι καὶ ὅλες οἱ ἐπουράνιες ταξιαρχίες τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων, καθώς καὶ ἄλλα, ἀντίθετα πνεύματα κακίας καὶ πονηρίας, ποὺ ὁ Κύριος Ἰησοῦς καὶ ἡ Ἁγία Του Ἐκκλησία τὰ ὀνομάζει δαιμόνια. Αὐτὰ εἶναι ὄντως τὰ ἐξωγήινα πνεύματα. Τὰ μὲν πρῶτα, οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι συμπαρίστανται καὶ ἐμπνέουν τοὺς ἀνθρώπους στὸν ἀγαθὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρίαν των, τὰ δὲ δεύτερα, οἱ ἀνθρωποκτόνοι δαίμονες, οἱ ὁποῖοι μεθύουν τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸ «ἐγώ» τους μέσα στὴν ἁμαρτία καὶ ζητοῦν νὰ ὁδηγήσουν εἰ δυνατὸν ὅλη τὴν δημιουργία τοῦ Θεοῦ στὴν πλάνη καὶ τὴν ἀσέβεια, καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει σήμερα στὴν Νέα Ἐποχὴ τῆς Παγκοσμιοποίησης.
Σᾶς πληροφορῶ, μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη στὴν προσωπική σας ἐλευθερία, τὴν ὁποία κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς ἀφαιρέσει οὔτε ἀκόμη καὶ ὁ Δημιουργός, ὅτι τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας ἐνεργεῖται μέσα στὴν Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας, δηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη. Ἔξω ὅμως ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, παράλληλα, συντελεῖται καὶ τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας, δηλαδὴ τῆς ἐπικείμενης ἐμφανίσεως τοῦ ἀντί τοῦ Χριστοῦ (Ἀντιχρίστου). Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὁ Μεσσίας, νὰ σᾶς χαρίζει πάντοτε σοφία, φώτιση καὶ σύνεση ἐν πάσι. Ἀμήν.
1«ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι΄ ἐμοῦ. εἰ ἐγνώκειτέ με, καὶ τόν πατέρα μου ἐγνώκειτε ἄν, καὶ ἀπ΄ ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἐωράκατε αὐτόν...»(Ἰωάνν.,κεφ.ιδ΄,στ.6).
2« ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ΄ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. (Ἰωάνν.,κεφ.η΄,στ.12).
3«ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι΄ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει» (Ἰωάνν.,κεφ.ι΄,στ.9).
4«Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον...» ( Ἀπολυτίκ. Ἁγίου Γερασίμου τοῦ ἐν Κεφαλληνία, τοῦ Θαυματουργοῦ)
5«καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς.» (Ψαλμ.,μη΄,στ.13)
Δημοσίευση σχολίου