Ο βυζαντινός άνθρωπος και η Πίστη

Το κάθε τι που έκαναν από τη στιγμή της γέννησής τους, οι Βυζαντινοί, διαπνεόταν από έντονη θρησκευτικότητα. Η βάπτιση, ο γάμος και ο θάνατός τους, τα κτήματα, οι σοδειές και τα ζωντανά τους, τα σπίτια και τα καΐκια τους, το φαγητό και τα ποτά τους, οι γιορτές και τα πανηγύρια τους, ευλογούνταν με θρησκευτικές τελετουργίες.

Στη χαρά και στη λύπη τους, στην υγεία και την αρρώστια τους, στην ειρήνη και τον πόλεμο, στις σχέσεις με φίλους και εχθρούς, στις φυσικές καταστροφές, αλλά και στις ανθρώπινες αγωνίες τους, στον Θεό προσέφευγαν, συνδιαλέγονταν μαζί του και ζητούσαν τη συνδρομή του.

Η πίστη τους στις εικόνες και τα θαύματα, η προσευχή και η φιλανθρωπία, η υπεράσπιση των συνόρων και της ίδιας της Πόλης , ο μοναχισμός ήταν μερικές από τις εκφράσεις της θρησκευτικότητάς τους. Η βαθιά τους Πίστη αποτέλεσε το ζωτικό εκείνο στοιχείο που τους έκανε να αντέξούν σε τόσους κλυδωνισμούς και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

ΠΗΓΗ