"Όταν θα αναστηθώ εγώ από τούτον τον τόπον, τότε μόνον εσείς θα κερδίσετε τον πόλεμον. Ζήτω η Ελλάς!"

6 Αυγούστου 1943: Ο π. Κωνσταντίνος Κούστας εκτελέστηκε από τους γερμανούς κατακτητές. Τον έπιασαν, χωρίς να τον αφήσουν να τελειώσει την Λειτουργία και λίγα λεπτά πριν την εκτέλεση, τον άκουσαν να φωνάζει με δυνατή και καθαρή φωνή:

"ΟΤΑΝ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΩ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟΝ, ΤΟΤΕ ΜΟΝΟΝ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!"
____________

Καταγόταν από το Νυμφαίο της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας. Γεννήθηκε το 1884. Έλαβε μέρος ως εθελοντής στον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, ενώ συμμετείχε και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για δύο χρόνια ως επιστρατευμένος.

Στο επάγγελμα ήταν χρυσοχόος, όπως και ο πατέρας του. Χειροτονήθηκε Ιερεύς το 1931. Υπηρέτησε ως Εφημέριος τα χωριά Αετό, Περικοπή και Νυμφαίο, όπου ανέπτυξε αξέχαστη πνευματική, κοινωνική και φιλανθρωπική δράση.

Μετά το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και κατά την διάρκεια της τριπλής Κατοχής της πατρίδας μας ανέπτυξε και έντονη εθνική δράση σε πολλά επίπεδα.

Δέχθηκε προπηλακισμούς και βίαιες επιθέσεις κατά την διακονία του στα χωριά Αετό και Περικοπή από τα όργανα του πασίγνωστου και αιμοβόρου βούλγαρου Κάλτσεφ.

Έσωσε από το εκτελεστικό απόσπασμα αρκετούς ενορίτες του στο Νυμφαίο, ενώ βοηθούσε όπως μπορούσε τόσο τους κατοίκους των χωριών της ευθύνης του όσο και τους Έλληνες αντάρτες. Στάθηκε εμπόδιο στην προπαγάνδα των ρουμανιζόντων στο Νυμφαίο, αν και στις 4 Αυγούστου 1943 έσωσε από εκτέλεση από το ΕΑΜ τον αθώο γιο του αρχηγού των ρουμανιζόντων, πείθοντας τους αντάρτες για την αθωότητά του.

Οι ρουμανίζοντες, ως αντίδωρο για την σωτηρία του παιδιού, κατήγγειλαν τον π. Κωνσταντίνο Κούστα στους Γερμανούς ως συνεργάτη και τροφοδότη των ανταρτών.

Στις 6 Αυγούστου 1943 το πρωί, ανήμερα της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, κλιμάκιο των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής εισέβαλε στον Ναό του Αγίου Νικολάου Νυμφαίου και συνέλαβε τον π. Κωνσταντίνο διακόπτοντας την Θεία Λειτουργία! Κατόπιν τον οδήγησαν "ως πρόβατον επί σφαγήν", χωρίς δίκη και δυνατότητα απολογίας, μαζί με άλλους 8 συγχωριανούς του σε ένα οροπέδιο πάνω από το χωριό και τον εκτέλεσαν.

Έχει μείνει ανεξίτηλη η στιγμή της αποχωρήσεως των μελλοθανάτων από τους υπολοίπους κατοίκους του χωριού, που βρίσκονταν οι περισσότεροι στην Εκκλησία λόγω της εορτής της Μεταμορφώσεως.Το μεγαλείο όμως του Ιερέως φάνηκε για μία ακόμη φορά.

Αποχαιρέτησε την οικογένειά του και τους ενορίτες του με ήρεμο και γαλήνιο τρόπο και έδωσε θάρρος στους συλληφθέντες συμπατριώτες του. 

Λίγα λεπτά δε πριν την εκτέλεση, τον άκουσαν να φωνάζει με δυνατή και καθαρή φωνή:

"Όταν θα αναστηθώ εγώ από τούτον τον τόπον, τότε μόνον εσείς θα κερδίσετε τον πόλεμον. Ζήτω η Ελλάς!"

Ήταν τα τελευταία λόγια του. Έπεσε νεκρός κάτω από τις γερμανικές σφαίρες, προδομένος από τους ευεργετηθέντες απ΄ αυτόν!