Για να μην αρνηθούμε το μαρτύριο

του Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία

1. Ἀδελφοί μου, ὅλοι μας εἴμαστε βαπτισμένοι στήν ἅγια Κολυμβήθρα, εἴμαστε χριστιανοί, ἀλλά πρέπει νά γίνουμε σωστοί χριστιανοί. Ἤ νά εἴμαστε ἤ νά μήν εἴμαστε! Πρέπει νά γίνουμε σωστοί χριστιανοί, ξαναλέγω. Τόν Χριστό μας πρέπει νά τόν ἀγαπᾶμε πολύ, τόσο πολύ ὥστε, ἄν τό καλέσουν οἱ καιροί, καί τό αἷμα μας νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά δώσουμε γιά τήν ἀγάπη Του. Αὐτοί ἦταν οἱ μάρτυρες, «οἱ σφαγιασθέντες ὥσπερ ἄρνες», πού σφάχτηκαν σάν ἀρνιά (!), γιατί δέν πρόδωσαν τήν πίστη τους καί τήν ἀγάπη τους στόν Ἰησοῦ Χριστό. 

Τά λέγω αὐτά, χριστιανοί μου, γιατί εἶναι μερικοί πού νομίζουν ὅτι κοντά στόν Χριστό θά καλοπεράσουν καί θά δοξασθοῦν κοσμικά καί μάλιστα τό ζητοῦν αὐτό καί στήν προσευχή τους. Δέν τούς θέλει αὐτούς ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός θέλει οἱ ἰδικοί Του νά εἶναι ἕτοιμοι σέ μαρτύριο γι᾽ Αὐτόν. Θά σᾶς ἀναφέρω γι᾽ αὐτά πού σᾶς λέγω μιά ἱστορία ἀπό τά Ἱερά Εὐαγγέλια: Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πήγαινε μέ τούς δώδεκα μαθητές Του γιά τελευταία φορά στά Ἰεροσόλυμα. Στό δρόμο τούς ἔλεγε ὅτι οἱ ἐχθροί Του, ἀρχιερεῖς καί γραμματεῖς, θά τόν συλλάβουν, θά τόν ἐμπαίξουν καί θά τόν μαστιγώσουν καί ἔπειτα θά τόν σταυρώσουν. Καί ἐνῶ ὁ Χριστός τούς μίλαγε γιά τό μαρτύριό Του καί τόν θάνατό Του, δυό μαθητές Του, δυό ἀδελφοί, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης, πού εἶχαν μιά κοσμική ἔννοια περί τοῦ Μεσσία, πῆγαν καί τοῦ μίλησαν ἰδιαίτερα καί ἀκοῦστε τί τοῦ εἶπαν: «Θέλουμε, τοῦ εἶπαν, στά Ἰεροσόλυμα πού θά πᾶς γιά νά ἀνεβεῖς στόν θρόνο τοῦ δοξασμένου Δαβίδ, νά ἔχεις καί ἐμᾶς, τά δυό ἀδέλφια, δίπλα σου, ἕνα στά δεξιά καί ἕνα στά ἀριστερά». Καί ὁ Χριστός τούς εἶπε:

Δέν ξέρετε τί ζητᾶτε. «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε»! Ἄς μήν παρεξηγήσουμε τούς δυό μαθητές γι᾽ αὐτό πού ζήτησαν ἀπό τόν Χριστό. ΔένεἶχανλάβειἀκόμητόἍγιοΠνεῦμακαίγι᾽ αὐτό δέν εἶχαν σωστήἔννοιαπερίτοῦΜεσσία. ΟἱπερισσότεροιτότεπερίμεναντόνΜεσσίαὡςἕναδυναμικόἄνδρα, πού θά ἐξεγείρει τόν λαό σέ ἐπανάσταση κατά τῶν Ρωμαίων κατακτητῶν, γιά νά ἀποκτήσει πάλι τό Ἰουδαϊκό ἔθνος τήν πρώτη του δόξα , αὐτήν πού εἶχε μέ τόν βασιλέα Δαβίδ. Γι᾽ αὐτό καί στά Ἰεροσόλυμα πού πῆγε ὁ Χριστός οἱ κάτοικοι τόν ὑποδέχτηκαν μέ ζητωκραυγές καί μέ βάγια, γιατί πίστεψαν ὅτι μέ αὐτόν τόν Μεσσία, πού ἀνασταίνει καί νεκρούς, ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ ξεσηκωμοῦ τους γιά τήν ἀπελευθέρωσή τους καί γιά τήν δημιουργία μιᾶς νέας δοξασμένης ἐποχῆς γιά τό ἔθνος τους. Ὁ Χριστός ὅμως δέν ἀνταποκρινόταν σ᾽ αὐτήν τήν πλανεμένη κοσμική ἰδέα περί τοῦ Μεσσία: Καί ἐνῶ ὁ κόσμος ζητωκραύγαζε, Αὐτός «ἔκλαιε». «Ἰδών τήν πόλιν ἔκλαυσε», λέγει ὁ Εὐαγγελιστής (Λουκ. 19,41). Καί οἱ Ἰουδαῖοι, πού δέν διάβαζαν τούς προφῆτες, πού παρουσίαζαν τόν πραγματικό Μεσσία, σκέφτηκαν καί εἶπαν γιά τόν Χριστό: Ὥστε λοιπόν δέν εἶναι ὅπως τόν περιμέναμε, σάν τόν νέο Δαβίδ, πού θά ξαναφέρει τό μεγαλεῖο στό ἔθνος μας; Τότε θάνατος γι᾽ αυτόν! Καί ἡ ζητωκραυγή τοῦ «Ὡσαννά» πολύ γρήγορα, σέ δυό -τρεῖς μέρες, κατέληξε στό «Σταυρωθήτω»!...

2. Ἀλλά, ἄς ἐπιστρέψουμε στό ἐπεισόδιο τοῦ Εὐαγγελίου πού λέγαμε. Στούς δυό μαθητές πού ζήτησαν νά δοξασθοῦν κοσμικά, ὁ Χριστός τούς εἶπε στήν συνέχεια: «Μπορεῖτε νά πιεῖτε τό ποτήριο πού ἐγώ θά πιῶ; Μπορεῖτε νά βαπτιστεῖτε στό βάπτισμα πού ἐγώ θά βαπτιστῶ;» (βλ. Μάρκ. 10,32-40). Ποιό, χριστιανοί μου, ἦταν τό ποτήρι, πού θά ἔπινε ὁ Χριστός καί ποιό ἦταν τό βάπτισμα, πού θά βαπτιζόταν; Ἦταν τό μαρτύριό Του, ὁ σταυρικός Του θάνατος! Ναί! Ὅταν ὁ Χριστός σταυρώθηκε κολύμβησε στό Αἷμα Του! Ὥστε, λοιπόν, ἐνῶ οἱ μαθητές ζήτησαν κοσμικές δόξες καί τιμές, ὁ Χριστός ἀπόρριψε τό αἴτημά τους αὐτό καί τούς μίλησε νά ἑτοιμάζονται γιά μαρτύριο καί γιά θάνατο.

Τό μήνυμα, ἀδελφοί μου, τῆς εὐαγγελικῆς αὐτῆς περικοπῆς, πού σᾶς ἀνέφερα, εἶναι νά μή ζητᾶμε ἀνθρώπινες δόξες καί τιμές, μή ζητᾶμε γήϊνες ἀπολαύσεις καί καλοπεράσεις, ἀλλά, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε σωστοί χριστιανοί, νά παρακαλοῦμε τόν Χριστό νά μᾶς δώσει τήν Χάρη Του νά μήν Τόν ἀρνηθοῦμε καί νά μήν Τόν προδώσουμε, ὅταν οἱ ἐχθροί τῆς πίστης μας θά μᾶς βάλουν τό μαχαῖρι στόν λαιμό. Μήν τό ἀκοῦτε περίεργο αὐτό πού σᾶς λέγω. Μπορεῖ νά συμβεῖ καί σέ μᾶς αὐτό, πού, ὄχι παλαιότερα, σέ ἐποχή διωγμῶν, ἀλλά καί σήμερα καί τώρα σφάζονται καί σταυρώνονται χριστιανοί, ἐπειδή εἶναι χριστιανοί!... Καί διαβάζουμε καί ἀκοῦμε τό θαυμαστό φαινόμενο ὅτι ὄχι μόνο μεγάλοι στήν ἡλικία ἄνδρες καί γυναῖκες, ἀλλά καί παλληκάρια καί κοπέλλες, καί παιδιά ἀκόμη δέν ἀρνοῦνται τόν Χριστό καί πεθαίνουν ἀπό τούς διῶκτες τῆς πίστης μας μέ μαρτυρικό καί βασανιστικό θάνατο.