''Απαιτούμε, τα εργασιακά μας δικαιώματα, απαιτούμε την απεργία εν μέσο Πανελλαδικών, απαιτούμε τα δικαιώματα του Κλάδου μας'' Ακούμε καθημερινά σε όλα τα πρωινά, όπου βγαίνει ο Πρόεδρος των Καθηγητών..''Πρώτα ο Καθηγητής, και έπειτα ο Μαθητής'' λέει, αλωνίζοντας από παράθυρο σε παράθυρο, ο εκπρόσωπος του Σύριζα..
Μα ούτε λόγος για τον Μαθητή;;.. Απαξίωση..
Του Γιώργου Χ.
Ζούμε εν καιρούς που αξίες χάνονται, και μισθοί μαζί με εργασιακά δικαιώματα καταπαντούνται σαν ένα μαραμένο φύλο που έχει πέσει από την Κορυφή του Δέντρου.. Μα υπάρχουν κλάδοι και κλάδοι οι οποίοι προσφέρουν- ή μάλλον θα ήθελα να προσφέρουν- περισσότερο από μία απλή εργασία, εισπράττοντας το καθήκον τους μέσο χρημάτων.. Υπάρχουν κάποια επαγγέλματα- κακός ονομάζονται έτσι- που είναι λειτούργημα για την Κοινωνία.. Το Θείο Λειτούργημα το κάνει ο Ιερέας, το Ανθρώπινο Νόσημα το σώζει ο Γιατρός, και το Ελληνικό μέλλον το διατηρεί ο Καθηγητής.
Ο Ρόλος του Καθηγητή είναι ένας ρόλος Ιερός, ένας ρόλος όπου δεν μαθαίνεις απλά κάποιον για να εισπράξεις χρηματικό αντίτιμο, όπως ο χτίστης που χτίζει για να μπορέσει να ζήσει την οικογένεια του, αλλά ανθρωπιστικά μέσο της παιδείας από τους μαθητές. Η παιδεία μας λεηλατήθηκε είτε από κατακτητές είτε και ακόμα από τις κυβερνήσεις της χώρας μας. Είναι μία κατάσταση η οποία δεν δημιουργήθηκε τώρα στον τόπο μας, αλλά εκτρέφεται αιώνες. Των Ρόλο του Καθηγητή στην κατεκτιμένη από τον Τούρκικο ζυγό Ελλάδα, τον είχε αναλάβει ο Ιερέας υπό των Κρυφών σχολειών, και τους μάθαινε γράμματα, τους ενδυνάμωνε την παιδεία τους μέσα από την Αγία Γραφή, και τα Άγια Ευαγγέλια. Γιατί ''΄Άνθρωπος Αγράμματα, που έλεγαν και οι Παλαιοί, Ξύλο απελέκητο ''.. Δηλαδή άνθρωπος δίχως γνώση είναι όμοιο με ένα κομμάτι άψυχο υλικό όπου ο καθένας το πλάθει όπως εκείνος του αρέσει. Οι Ιερείς τότε, υπό τον ρόλο του Δασκάλου, δεν κοίταζαν πως να μισθωθούν από τους γονείς των παιδιών, αλλά πως να ''μισθώσουν'' και να εφοδιάσουν τα παιδιά με όσο περισσότερο γνώση γίνονταν για την εποχή εκείνη, ώστε να μπορέσει να ελευθερωθεί πρώτα από τον πνευματικό ζυγό, και έπειτα και από τον υλικό ζυγό, από τον ίδιο τον Εχθρό δηλαδή.
Ο Ρόλος του Καθηγητή έπειτα της ελληνικής επανάστασης είχε επιλεχθεί για ξεχωριστά από τους Ιερείς άτομα, ώστε να μπορούν να διαδώσουν όσον το δυνατόν περισσότερο μπορούσαν στο κάθε νέο τέκνο τις γνώσεις του, το αίσθημα του για ελευθερία, το αίσθημα του για ανεξάρτητο και μοναδικό πνεύμα.. Και η αμοιβή τους ήταν.. ότι καλό είχε ο κάθε γονέας, και ότι αγαθό έβγαζε από την γεωργική του είτε κτηνοτροφική του παραγωγή. Η Παιδεία τότε με τ'εμποδίων ήταν ένα δημοτικό. Όμως ο διδάσκων δεν είχε ποτέ απαρνηθεί από τον σκοπό του, όσο και αν δύσκολες ήταν οι συνθήκες, όσο και αν δεν ευνοούσαν το κράτος, ή οι εκάστοτε μεταβολές της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, όσο και αν δεν ευνοούσε το επίπεδο της ακόμα μετά επ-αναστατημένης Ελλάδας.
Ο Ρόλος του Καθηγητή αποτελεί άλλη μία λειτουργία, που αντί σε χώρο με εικόνες Αγίων και Αποστόλων, είναι σε χώρο με παιδιά και έναν πίνακα έτοιμος να δεχτεί το νέο λειτούργημα, να δεχτεί μία ακόμα Πετρούλα για να φτάσει στον ουρανό, για να φτάσει στην Ελευθερία. Μεγάλος ήταν ο ρόλος του Καθηγητή και υπό της Γερμανικής Κατοχής το 40'.. Σάμπος μπορεί κάποιος να ελευθερωθεί αν δεν έχει ελευθερία μέσα του;.. Δεν μπορεί.. Για αυτό η καταφυγή στην Παιδεία, είναι ένα καταφύγιο που μόνο μπορεί να σου δώσει, ποτέ να σου πάρει.
Και φτάνουμε στο Σήμερα.. Έπειτα από τόσους αγώνες από τόσες θυσίες, από τόσο αίμα, για μία καλύτερη παιδεία, για ένα μεγαλύτερο και ισχυρότερο ελεύθερο πνεύμα, να έχει ξεπέσει. Το κάποτε ιερό επάγγελμα- που δεν επιλέγονταν από χρηματικής πλευράς, αλλά από πνευματικής- να έχει πέσει σε χέρια ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την διαμόρφωση της προσωπικής τους λύτρωσης και ευτυχίας.Ο Ρόλος του Μαθητή που κάποτε υποθάλπονταν μόνο από τους Κυβερνώντες να υποθάλπεται τώρα και από τους ίδιους τους Ιερεοδασκάλους, στο όνομα του Χρήματος.
Δίκαια και σωστά τα δικαιώματα αυτών, εν όψη 21 Αιώνα, αλλά όχι στο όνομα αυτών να καίμε το μέλλον των παιδιών. Έχει καεί ήδη μία φορά από τους Κυβερνώντες, τουλάχιστον όχι και από τους ίδιους τους Καθηγητές. Έχουν καταστραφεί ήδη 3 γενιές οικονομικά, όχι όμως και πνευματικά.Ας μην συμπράξετε στην καταστροφή της Ελευθερίας του Πνεύματος. Όλοι μαθητές στηρίζουν περισσότερο από κανέναν άλλον το καθηγητή, διότι ζούνε μαζί του σχεδόν το μισό της μέρα τους, για πάνω από 12 χρόνια και βλέπει αυτά που περνάει και αυτά που του συμβαίνουν σε διακρατικό επίπεδο.. Αλλά όλα στην ώρα τους. Αυτήν την ώρα μόνο ο μαθητής και η παιδεία μπορεί να τραυματιστεί υπό την απειλή απεργιών, σίγουρα όχι πάντως η Κυβέρνηση, αυτοί οι σιδεροκέφαλοι, που μας θέλουν πλαστελίνη για να μπορούν να σκλαβώσουν και το πνευματικό μέλλον των παιδιών μας. Ζούμε μία δύσκολη περίοδο, αλλά σκοπός είναι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, και όχι να τραυματιστούμε μεταξύ μας. η Ελλάδα ελευθερώθηκε με πνεύμα, και με θέληση, και έτσι μόνο θα μπορέσει να ξανά απελευθερωθεί..
Από Έναν Μαθητή της Τρίτης Λυκείου...
http://olasthnfora2.blogspot.gr/ - ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΦΟΡΑ
Μα ούτε λόγος για τον Μαθητή;;.. Απαξίωση..
Του Γιώργου Χ.
Ζούμε εν καιρούς που αξίες χάνονται, και μισθοί μαζί με εργασιακά δικαιώματα καταπαντούνται σαν ένα μαραμένο φύλο που έχει πέσει από την Κορυφή του Δέντρου.. Μα υπάρχουν κλάδοι και κλάδοι οι οποίοι προσφέρουν- ή μάλλον θα ήθελα να προσφέρουν- περισσότερο από μία απλή εργασία, εισπράττοντας το καθήκον τους μέσο χρημάτων.. Υπάρχουν κάποια επαγγέλματα- κακός ονομάζονται έτσι- που είναι λειτούργημα για την Κοινωνία.. Το Θείο Λειτούργημα το κάνει ο Ιερέας, το Ανθρώπινο Νόσημα το σώζει ο Γιατρός, και το Ελληνικό μέλλον το διατηρεί ο Καθηγητής.
Ο Ρόλος του Καθηγητή είναι ένας ρόλος Ιερός, ένας ρόλος όπου δεν μαθαίνεις απλά κάποιον για να εισπράξεις χρηματικό αντίτιμο, όπως ο χτίστης που χτίζει για να μπορέσει να ζήσει την οικογένεια του, αλλά ανθρωπιστικά μέσο της παιδείας από τους μαθητές. Η παιδεία μας λεηλατήθηκε είτε από κατακτητές είτε και ακόμα από τις κυβερνήσεις της χώρας μας. Είναι μία κατάσταση η οποία δεν δημιουργήθηκε τώρα στον τόπο μας, αλλά εκτρέφεται αιώνες. Των Ρόλο του Καθηγητή στην κατεκτιμένη από τον Τούρκικο ζυγό Ελλάδα, τον είχε αναλάβει ο Ιερέας υπό των Κρυφών σχολειών, και τους μάθαινε γράμματα, τους ενδυνάμωνε την παιδεία τους μέσα από την Αγία Γραφή, και τα Άγια Ευαγγέλια. Γιατί ''΄Άνθρωπος Αγράμματα, που έλεγαν και οι Παλαιοί, Ξύλο απελέκητο ''.. Δηλαδή άνθρωπος δίχως γνώση είναι όμοιο με ένα κομμάτι άψυχο υλικό όπου ο καθένας το πλάθει όπως εκείνος του αρέσει. Οι Ιερείς τότε, υπό τον ρόλο του Δασκάλου, δεν κοίταζαν πως να μισθωθούν από τους γονείς των παιδιών, αλλά πως να ''μισθώσουν'' και να εφοδιάσουν τα παιδιά με όσο περισσότερο γνώση γίνονταν για την εποχή εκείνη, ώστε να μπορέσει να ελευθερωθεί πρώτα από τον πνευματικό ζυγό, και έπειτα και από τον υλικό ζυγό, από τον ίδιο τον Εχθρό δηλαδή.
Ο Ρόλος του Καθηγητή έπειτα της ελληνικής επανάστασης είχε επιλεχθεί για ξεχωριστά από τους Ιερείς άτομα, ώστε να μπορούν να διαδώσουν όσον το δυνατόν περισσότερο μπορούσαν στο κάθε νέο τέκνο τις γνώσεις του, το αίσθημα του για ελευθερία, το αίσθημα του για ανεξάρτητο και μοναδικό πνεύμα.. Και η αμοιβή τους ήταν.. ότι καλό είχε ο κάθε γονέας, και ότι αγαθό έβγαζε από την γεωργική του είτε κτηνοτροφική του παραγωγή. Η Παιδεία τότε με τ'εμποδίων ήταν ένα δημοτικό. Όμως ο διδάσκων δεν είχε ποτέ απαρνηθεί από τον σκοπό του, όσο και αν δύσκολες ήταν οι συνθήκες, όσο και αν δεν ευνοούσαν το κράτος, ή οι εκάστοτε μεταβολές της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, όσο και αν δεν ευνοούσε το επίπεδο της ακόμα μετά επ-αναστατημένης Ελλάδας.
Ο Ρόλος του Καθηγητή αποτελεί άλλη μία λειτουργία, που αντί σε χώρο με εικόνες Αγίων και Αποστόλων, είναι σε χώρο με παιδιά και έναν πίνακα έτοιμος να δεχτεί το νέο λειτούργημα, να δεχτεί μία ακόμα Πετρούλα για να φτάσει στον ουρανό, για να φτάσει στην Ελευθερία. Μεγάλος ήταν ο ρόλος του Καθηγητή και υπό της Γερμανικής Κατοχής το 40'.. Σάμπος μπορεί κάποιος να ελευθερωθεί αν δεν έχει ελευθερία μέσα του;.. Δεν μπορεί.. Για αυτό η καταφυγή στην Παιδεία, είναι ένα καταφύγιο που μόνο μπορεί να σου δώσει, ποτέ να σου πάρει.
Και φτάνουμε στο Σήμερα.. Έπειτα από τόσους αγώνες από τόσες θυσίες, από τόσο αίμα, για μία καλύτερη παιδεία, για ένα μεγαλύτερο και ισχυρότερο ελεύθερο πνεύμα, να έχει ξεπέσει. Το κάποτε ιερό επάγγελμα- που δεν επιλέγονταν από χρηματικής πλευράς, αλλά από πνευματικής- να έχει πέσει σε χέρια ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την διαμόρφωση της προσωπικής τους λύτρωσης και ευτυχίας.Ο Ρόλος του Μαθητή που κάποτε υποθάλπονταν μόνο από τους Κυβερνώντες να υποθάλπεται τώρα και από τους ίδιους τους Ιερεοδασκάλους, στο όνομα του Χρήματος.
Δίκαια και σωστά τα δικαιώματα αυτών, εν όψη 21 Αιώνα, αλλά όχι στο όνομα αυτών να καίμε το μέλλον των παιδιών. Έχει καεί ήδη μία φορά από τους Κυβερνώντες, τουλάχιστον όχι και από τους ίδιους τους Καθηγητές. Έχουν καταστραφεί ήδη 3 γενιές οικονομικά, όχι όμως και πνευματικά.Ας μην συμπράξετε στην καταστροφή της Ελευθερίας του Πνεύματος. Όλοι μαθητές στηρίζουν περισσότερο από κανέναν άλλον το καθηγητή, διότι ζούνε μαζί του σχεδόν το μισό της μέρα τους, για πάνω από 12 χρόνια και βλέπει αυτά που περνάει και αυτά που του συμβαίνουν σε διακρατικό επίπεδο.. Αλλά όλα στην ώρα τους. Αυτήν την ώρα μόνο ο μαθητής και η παιδεία μπορεί να τραυματιστεί υπό την απειλή απεργιών, σίγουρα όχι πάντως η Κυβέρνηση, αυτοί οι σιδεροκέφαλοι, που μας θέλουν πλαστελίνη για να μπορούν να σκλαβώσουν και το πνευματικό μέλλον των παιδιών μας. Ζούμε μία δύσκολη περίοδο, αλλά σκοπός είναι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, και όχι να τραυματιστούμε μεταξύ μας. η Ελλάδα ελευθερώθηκε με πνεύμα, και με θέληση, και έτσι μόνο θα μπορέσει να ξανά απελευθερωθεί..
Από Έναν Μαθητή της Τρίτης Λυκείου...
http://olasthnfora2.blogspot.gr/ - ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΦΟΡΑ
Δημοσίευση σχολίου