''Ἐμεῖς ἔχουμε ἀναστημένο Ἀρχηγό'' Εγκύκλιος του Σεβ.Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ.κ Ιερεμία

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEithd1H3ZMXp57OZ4nPVv3AFLrbBQoeCzY7Qgm8L3DBH82DNwv_FTOZ9zm_RR5OUPzJuUaG4wfRFiqXTXYWfixldbDCW2AhL5IMG5FwN-IvXThlFS7z6eAYi093m6jBwRnxO_13MjX1T8Xx/s1600/IMG_10250+copy.jpg" style="text-align: left;" /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ΠΑΣΧΑ 2016</span></b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><a href="https://www.google.com/url?q=http://katanixis.blogspot.gr/2014/09/blog-post_658.html&sa=D&ust=1461783521604000&usg=AFQjCNFJFztt9Me4hbKbwgsQA8HJL0WSYA" target="_blank">ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ</a></span></b></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><a href="https://www.google.com/url?q=http://katanixis.blogspot.gr/2014/09/blog-post_658.html&sa=D&ust=1461783521604000&usg=AFQjCNFJFztt9Me4hbKbwgsQA8HJL0WSYA" target="_blank">ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ</a></span></b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><br /></b></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, 1 Μαΐου 2016</span></b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <u><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;"><b>† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ</b></span></span></u><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <u><br /></u></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">1. Πάσχα ἡ σημερινή ἡμέρα, ἀδελφοί χριστιανοί, ἡ μεγαλύτερη γιορτή τῆς χριστιανοσύνης. Ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστης μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, δέν εἶναι πεθαμένος, ἀλλά ἀναστημένος. Αὐτό γιορτάζουμε σήμερα: Τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Ὅλα τά ψευδοθρησκεύματα ἔχουν πεθαμένο ἀρχηγό.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <br /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Ἐμεῖς ἔχουμε ἀναστημένο Ἀρχηγό. Ὁ ὄχλος τῶν Ἰουδαίων, καθοδηγούμενος ἀπό τούς «μορφωμένους» του, τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους, θανάτωσαν τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τόν ἔβαλαν σέ τάφο. Καί ἔβαλαν μάλιστα καί φρουρά στρατιωτῶν, γιά νά φρουρεῖ τόν τάφο, μήν ἔρθουν τάχα οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί κλέψουν τό σῶμα Του καί ποῦν ἔπειτα ὅτι ἀναστήθηκε. Ἀλλά περιμένετε, παρακαλῶ! Τί ἦταν αὐτό πού συνέβηκε τήν τρίτη ἡμέρα μετά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ; Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός! Τρόμαξαν οἱ στρατιῶτες, πού φρουροῦσαν τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, σάστισαν καί ἐξευτελίστηκαν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἀγαλλίασαν ὅμως οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί ὅλοι οἱ πιστοί του καί διαλαλοῦσαν θαρρετά τήν Ἀνάστασή Του. Δέν ἦταν δυνατόν νά συμβεῖ διαφορετικά, ἀδελφοί χριστιανοί. Δέν ἦταν δυνατόν ἡ ψυχρή πλάκα τοῦ μνήματος νά κρατήσει τόν Χριστό στόν τάφο, γιατί ὁ Χριστός εἶναι Θεός. Καί ὅλο τό χῶμα τῆς γῆς δέν μπορεῖ νά θάψει τόν Θεό.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">2. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί χριστιανοί, διαποτίζει ὅλη τήν πίστη μας καί τήν λατρεία μας στόν Θεό, ἀλλά, γιά μᾶς τούς Ἕλληνες ἰδιαίτερα, ἔγινε δύναμη ἰσχυρή καί μᾶς ἔδωσε ὁρμή γιά τούς ἀγῶνες τῆς φυλῆς μας. Ὅπως οἱ Ἑβραῖοι σταύρωσαν τόν Χριστό, ἔτσι καί οἱ Τοῦρκοι σταύρωσαν καί ἔθαψαν τήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα. Πραγματικά, τήν ἔβαλαν σέ τάφο. Καί ὅλοι πίστευαν ὅτι πάει πιά ἡ Ἑλλάδα!... Ἀλλά, τί εἶναι αὐτό πού συνέβηκε τήν 25η Μαρτίου τό 1821; Ὁ δικός μας Δημητσανίτης Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, τήν ἡμέρα πού γιόρταζε ἡ Παναγιά, ὕψωσε τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως καί ὅρκισε τούς Ἕλληνες νά ξεσηκωθοῦν σέ ἀγῶνα, γιά νά τινάξουν τόν τύραννο κατακτητή καί νά ἐλευθερωθοῦν. Δηλαδή νά ἀναστηθοῦν! Καί ἀναστηθήκαμε, ὦ χριστιανοί. Ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα βγῆκε ἀπό τόν τάφο δουλείας 400 χρόνων καί τρόμαξαν τά Βαλκάνια καί ὅλοι οἱ λαοί γιά τό θαῦμα αὐτό.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">3. Καί τώρα πικρό νά τό πῶ, χριστιανοί μου, ἀλλά θά τό πῶ. Καί στά σημερινά τά χρόνια βάλθηκαν μερικοί νά θάψουν τά ἰδανικά μας, τήν πνευματική μας αὐτή περιουσία καί τά βιώματά μας, μέ τά ὁποῖα μεγαλούργησε ἡ φυλή μας καί δοξάστηκε στά πέρατα. Καί αὐτά τά βιώματα εἶναι <i>ἡ πίστη μας</i> καί <i>ἡ παιδεία μας</i>. Παλαιά ἔλεγε ἡ γιαγιά στό ἐγγονάκι της: «Ἄντε, παιδί μου, στό σχολειό νά μάθεις γράμματα, γιά νά μοῦ ἐξηγᾶς τό Εὐαγγέλιο»! Μά στά σημερινά τά χρόνια στά Σχολεῖα μας σκότωσαν τήν ὡραία ἑλληνική μας γλώσσα, μέ τό καλπάζον ὕφος της καί τήν μεγαλοπρέπειά της, καί στά Σχολεῖα μας πάλι δέν ἐπιτρέπεται νά διδάσκεται τό Εὐαγγέλιο σάν θρησκευτικό μάθημα, ὅπως γινόταν τόσα χρόνια μέχρι τώρα. Τήν μεγάλη αὐτή ζημιά στήν Παιδεία τῆς πατρίδας μας τήν ἔκανε ὁ σημερινός ὑπουργός τῆς Παιδείας. Αὐτός ὁ κύριος μέ ἀπόφασή του ἀφαίρεσε ἀπό τήν Παιδεία τήν ψυχή της, πού εἶναι ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτήν τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία μάθαιναν καί σπούδαζαν μέχρι τώρα οἱ μαθητές στά Σχολεῖα μας μέ τό θρησκευτικό μάθημα. Ἀλλά ὁ κύριος ὑπουργός τό μάθημα αὐτό τό μεταβάλλει στά χρόνια μας σέ θρησκειολογία, λόγο, δηλαδή, γιά ὅλα τά θρησκεύματα.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Νέο σταύρωμα αὐτό καί νέα ταφή τῆς Πατρίδας μας!... Ἀλλά μή φοβᾶστε, χριστιανοί! Γρήγορα θά σβήσουν οἱ σταυρωτές καί θά καταπέσουν τά σχέδιά τους καί θά σαρωθοῦν καί θά πεταχθοῦν στούς κάδους τῶν ἀχρήστων καί αὐτοί οἱ ἴδιοι θά γραφοῦν μέ μελανά γράμματα, γιατί τόλμησαν νά ἀφαιρέσουν τήν ὀρθόδοξη παιδεία ἀπό τά χρυσᾶ μας παιδιά. Καί τό λέμε αὐτό μέ βεβαιότητα, γιατί πιστεύουμε στόν ἀναστάντα Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, πού πάντα χαρίζει τήν ἀνάσταση στήν ἀγαπημένη μας πατρίδα τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία Τόν πιστεύει καί Τόν λατρεύει ὀρθοδόξως καί Τόν θεολογεῖ μέ μεγάλους Πατέρες τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς μας.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί μου χριστιανοί!<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Χρόνια Σας πολλά!<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Εὐλογία στίς οἰκογένειές Σας!<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Νά ζήσει – καί θά ζήσει – ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">καί ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα!<o:p></o:p></span></div> <br /> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας<o:p></o:p></span></div> </div>

''Ἐμεῖς ἔχουμε ἀναστημένο Ἀρχηγό'' Εγκύκλιος του Σεβ.Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ.κ Ιερεμία

ΠΑΣΧΑ 2016 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, 1 Μαΐου 2016 † Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ...

Διαβάστε περισσότερα »

Οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο· ο Θεός όμως με την Ανάσταση Του ″καταδικάζει″ τους ανθρώπους σε αθανασία.

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8pzGpUvd5VEjksrUjHhy7Xw_-rMmcC0rGRHEgleawO7CDNj7t6IaKaAxIxUFtu7xBOddL0f5C8se1dyhB_ZvJvPZ0X8y4bjsX_d0db7IuiMZCt8jzmDzZEvihrEeEfw5XXCsBdnBnAoBs/s1600/%CE%97+%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%A3+%CE%A4%CE%9F%CE%A5+%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%8E+(%CE%A4%CE%9F%CE%99%CE%A7%CE%9F%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%91+%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%97%CE%9B+%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%A3%CE%95%CE%9B%CE%97%CE%9D%CE%9F%CE%A5,+%CE%A0%CE%A1%CE%A9%CE%A4%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%9D,+%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%A5%CE%95%CE%A3+%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5+%CE%9F%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%A3).jpg" style="text-align: left;" /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><br /></b></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b>Του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς<br /><br /><span style="color: red;">Οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο· ο Θεός όμως με την Ανάσταση Του ″καταδικάζει″ τους ανθρώπους σε αθανασία. Για τα κτυπήματα τους ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς· για τις βρισιές τις ευλογίες· για τον θάνατο την αθανασία. Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσον μίσος προς τον Θεό, όσον όταν Τον σταύρωσαν· και ποτέ δεν έδειξε ο Θεός τόσην αγάπη προς τους ανθρώπους, όσην όταν αναστήθηκε.</span></b> Οι άνθρωποι ήθελαν να κάνουν τον Θεό θνητό, αλλ᾽ ο Θεός με την Ανάσταση Του έκανε τους ανθρώπους αθάνατους. Αναστήθηκε ο σταυρωμένος Θεός και σκότωσε τον θάνατο. Ο θάνατος δεν υπάρχει πλέον. Η αθανασία γέμισε τον άνθρωπο και όλους τους κόσμους του.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Με την Ανάσταση του Θεανθρώπου η ανθρώπινη φύση οδηγήθηκε τελεσίδικα στο δρόμο της αθανασίας, και έγινε φοβερή και γι αυτόν τον θάνατο. Διότι πριν από την Ανάσταση του Χριστού ο θάνατος ήταν φοβερός για τον άνθρωπο, μετά όμως από την Ανάσταση του Κυρίου γίνεται ο άνθρωπος φοβερός για τον θάνατο. Αν ζει με την πίστη στον Αναστημένο Θεάνθρωπο ο άνθρωπος, ξεπερνά τον θάνατο. Γίνεται απρόσβλητος από αυτόν. Ο θάνατος μετατρέπεται εις «υποπόδιον των ποδών αυτού»: «Πού σου, θάνατε, το κέντρον; πού σου, άδη, το νίκος;» (πρβλ. Α’ Κορ. 15, 55-56). Έτσι, όταν ο εν Χριστώ άνθρωπος πεθαίνει, αφήνει απλά το ένδυμα του σώματός του για να το φορέσει ξανά κατά τη Δευτέρα Παρουσία.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Μέχρι την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού ο θάνατος ήταν η δεύτερη φύση του ανθρώπου. Η πρώτη ήταν η ζωή, καί ο θάνατος η δεύτερη. Ο άνθρωπος είχε συνηθίσει τον θάνατον σαν κάτι το φυσικό. Αλλά με την Ανάστασίν Του ο Κύριος τα άλλαξε όλα: η αθανασία έγινεν η δεέταρη φύση του ανθρώπου, έγινε κάτι το φυσικό στόν άνθρωπο, και το αφύσικο έγινε ο θάνατος. Όπως μέχρι την Ανάσταση του Χριστού ήταν φυσικό στούς ανθρώπους το να είναι θνητοί, έτσι μετά την ανάσταση έγινε φυσική γι᾽ αυτούς η αθανασία.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Με την αμαρτία ο άνθρωπος έγινε θνητός και πεπερασμένος· με την Ανάσταση του Θεανθρώπου γίνεται αθάνατος και αιώνιος. Σ’ αυτό δε ακριβώς βρίσκεται η δύναμη και η εξουσία και η παντοδυναμία της Αναστάσεως του Χριστού. Και γι αυτό χωρίς την Ανάσταση του Χριστού δεν θα υπήρχε καν ο Χριστιανισμός. Μεταξύ των θαυμάτων η Ανάσταση του Κυρίου είναι το μεγαλύτερο θαύμα. Όλα τα άλλα θαύματα πηγάζουν από αυτό και συνοψίζονται σ’ αυτό. Ἀπό αυτό εκπηγάζουν και η πίστη και η αγάπη και η ελπίδα και η προσευχή και η θεοσέβεια. Οι δραπέτες μαθητές, αυτοί που έφυγαν μακριά από τον Ιησού όταν πέθαινε, επιστρέφουν σ’ Αυτόν όταν αναστήθηκε. Και ο Ρωμαίος εκατόνταρχος όταν είδε τον Χριστόν να ανίσταται από τον τάφο, τον ομολόγησε ως Υιόν του Θεού. Κατά τον ίδιον τρόπο και όλοι οι πρώτοι Χριστιανοί έγιναν Χριστιανοί, διότι αναστήθηκε ο Χριστός, διότι νίκησε τόν θάνατο. Αυτό είναι εκείνο που δεν έχει καμιά άλλη θρησκεία· αυτό είναι εκείνο που κατά τρόπον μοναδικό και αναμφισβήτητο φανερώνει καί αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και Κύριος σε όλους τους ορατούς και αοράτους κόσμους.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Χάρις  στην Ανάσταση του Χριστού, χάρις στήν νίκη επί του θανάτου οι άνθρωποι γίνονταν και γίνονται και θα γίνονται πάντοτε Χριστιανοί. Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού δεν είναι τίποτε άλλο παρά ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος της Αναστάσεως του Χριστού, που συνεχίζεται διαρκώς σ’ όλες τις καρδιές των Χριστιανών από μέρα σε  μέρα, από χρόνο σε χρόνο, από αιώνα σε αιώνα μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ο άνθρωπος γεννιέται πραγματικά  όχι όταν τον φέρει  στόν κόσμο η μητέρα του, αλλ᾽ όταν πιστέψει στόν Αναστάντα Σωτήρα Χριστό, διότι τότε γεννιέται στήν αθάνατη και αιωνία ζωή, ενώ η μητέρα γεννά το παιδί της για να πεθάνει θάνατον, για τον τάφο. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η μητέρα όλων μας, όλων των Χριστιανών, η μητέρα των αθανάτων. Με την πίστη στήν Ανάσταση του Κυρίου, γεννιέται ξανά ο άνθρωπος, γεννιέται γιά τήν αιωνιότητα.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">– Αυτο είναι αδύνατο! Παρατηρεί ο σκεπτικιστής. Και ο Αναστάς Θεάνθρωπος απαντά: «Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» (πρβλ. Μάρκ. 9, 23). Και ο πιστεύων είναι εκείνος που μο όλη τήν καρδιά, με όλη τη ψυχή, με όλον τό είναι του ζει κατά το Ευαγγέλιον του Αναστάντος Κυρίου Ιησού.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η πίστη μας είναι η νίκη με την οποία νικούμε τόν θάνατο, η πίστη δηλαδή στόν Αναστάντα Κύριον. «Πού σου, θάνατε, το κέντρον;» «Το δε κέντρον του θανάτου η αμαρτία» (Α’ Κορ. 15, 55-56). Με την ανάστασή Του ο Κύριος «ήμβλυνε του θανάτου το κέντρον». Ο θάνατος είναι ο όφις, η δε αμαρτία είναι το κεντρί του. Με την αμαρτία ο θάνατος χύνει το δηλητήριο στή ψυχή και το σώμα του ανθρώπου. Όσο περισσοτέρες αμαρτίες έχει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερα είναι τα «κέντρα» με τα οποία χύνει ο θάνατος το δηλητήριόν του σ’ αυτόν.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Όταν η σφήκα κεντρίσει τον άνθρωπο, καταβάλλει αυτός κάθε δυνατή προσπάθεια για να βγάλει το κεντρί από το σώμα του. Όταν δε τον κεντρίσει η αμαρτία – το κεντρί αυτό του θανάτου – τι πρέπει να κάνει; – Πρέπει με την πίστη και προσευχή να παρακαλέσει τον Αναστάντα Σωτήρα Χριστόν, για να βγάλει Αυτός το κεντρί του θανάτου από τη ψυχή του. Και Αυτός ως πολυεύσπλαγχνος θα το κάνει, διότι είναι Θεός του Ελέους και της Αγάπης. Όταν πολλές σφήκες πέσουν πάνω στο σώμα του ανθρώπου και τον τραυματίσουν πολύ με τα κεντριά τους, τότε ο άνθρωπος δηλητηριάζεται και πεθαίνει. Το ίδιο γίνεται και με τη ψυχή του ανθρώπου όταν την τραυματίσουν τα πολλά κεντριά των πολλών αμαρτιών. Πεθαίνει θάνατο που δέν έχει ανάσταση.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Νικώντας με τον Χριστό την αμαρτία μέσα του ο άνθρωπος νικά τον θάνατο. Αν περάσει μια μέρα και συ δεν έχεις νικήσει ούτε μια αμαρτία σου, γνώρισε ότι έγινες περισσότερο θνητός. Αν όμως νικήσεις μια ή δύο ή τρεις αμαρτίες σου, έγινες πιο νέος με τη νεότητα που δεν γερνά, την αθάνατη καί αιωνία! Ας μη το λησμονούμε ποτέ: το να πιστεύει κανείς στόν Αναστάντα Χριστόν, αυτό σημαίνει να αγωνίζεται διαρκώς τον αγώνα εναντίον της αμαρτίας, του κακού και του θανάτου.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Το ότι ο άνθρωπος πιστεύει πραγματικά στον Αναστάντα Κύριον το φανερώνει με το να αγωνίζεται κατά της αμαρτίας και των παθών· και αν μεν αγωνίζεται, πρέπει να γνωρίζει ότι αγωνίζεται για την αθανασία και την αιωνία ζωή. Αν όμως δεν αγωνίζεται, τότε είναι ματαία η πίστη του! Διότι, αν η πίστη του ανθρώπου δεν είναι αγώνας για την αθανασία και την αιωνιότητα, τότε τι είναι; Αν με την πίστη στον Χριστόν δεν φθάνει κάποιος στήν αθανασία και τη νίκη πάνω στο θάνατο, τότε γιατί να υπάρχει αυτή η πίστη; Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, αυτό σημαίνει ότι η αμαρτία και ο θάνατος δεν έχουν νικηθεί. Αν δε δεν έχουν αυτά τα δύο νικηθεί, τότε  γιατί να πιστεύει κανείς στόν Χριστόν; Εκείνος όμως ο οποίος με την πίστη στόν Αναστάντα Χριστόν αγωνίζεται εναντίον κάθε αμαρτίας του, αυτός ενισχύει βαθμιαία μέσα του τήν αίσθηση ότι ο Κύριος πραγματικά αναστηθηκε, πραγματικά ἄμβλυνε τό κεντρί του θανάτου, πραγματική νίκησε τον θάνατο σε όλα τα μέτωπα της μάχης.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η αμαρτία βαθμιαία μικραίνει τη ψυχή του ανθρώπου, την πλησιάζει προς τον θάνατο, την μεταβάλλει από αθανάτη σε θνητή, από άφθαρτη και απέραντη σε φθαρτή και πεπερασμένη. Όσο περισσότερες αμαρτίες έχει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο είναι θνητός. Και αν ο άνθρωπος δεν αισθάνεται τον εαυτό του αθάνατο, είναι φανερόν ότι βρίσκεται όλοκληρος βυθισμένος  στις αμαρτίες, σε σκέψεις μυωπικές, σε αισθήματα νεκρωμένα. Ο Χριστιανισμός είναι μία κλήση στον μέχρις εσχάτης αναπνοής αγώνα εναντίον του θανάτου, μέχρι δηλαδή της τελικής νίκης εναντίον του. Κάθε αμαρτία αποτελεί μια υποχώρηση, κάθε πάθος μια προδοσία, κάθε κακία μια ήττα.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δεν πρέπει να διερωτάται κανείς γιατί και οι Χριστιανοί πεθαίνουν σωματικά. Αυτό γίνεται, γιατί ο θάνατος του σώματος είναι μία σπορά. Σπείρεται σώμα θνητό, λέει ο Απόστολος Παύλος (πρβλ. Α’ Κορ. 15, 42 εξ.), και βλαστάνει, αυξάνει και γίνεται αθάνατο. Όπως ο σπόρος που σπέρνεται, έτσι και το σώμα διαλύεται, για να το ζωοποιήσει και τελειοποιήσει τό Άγιον Πνεύμα. Αν ο Κύριος Ιησούς δεν είχε αναστήσει το σώμα, ποιο όφελος θα είχε αυτό από Αυτόν; Αυτός δεν θα είχε σώσει ολόκληρο τον άνθρωπο. Αν δεν ανάστησε το σώμα, τότε γιατί σαρκώθηκε, γιατί πήρε το σώμα, αφού δεν του έδωσε τίποτε από τη Θεότητά Του;<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, γιατί τότε να πιστεύει κανείς σ’ Αυτόν; Ομολογώ ειλικρινά, ότι εγώ ουδέποτε θα πίστευα  στον Χριστόν, αν δεν είχε αναστήθεί και δεν είχε νικήσει τον θάνατο, τον μεγαλύτερο εχθρό μας. Αλλά ο Χριστός αναστήθηκε και δώρησε σε μας την αθανασία. Χωρίς αυτήν την αλήθεια, ο κόσμος μας είναι μόνο μία χαώδης έκθεση ανοησιών που προκαλούν απέχθεια. Μόνο με την ένδοξη Ανάστασή Του ο θαυμαστός Κύριος και Θεός μας, μας ελευθέρωσε από το παράλογο και την απελπισία. Γιατί χωρίς την Ανάσταση δεν υπάρχει ούτε  στόν ουρανό ούτε κάτω απ’ αυτόν τίποτε πιο παράλογο από τον κόσμον αυτόν· ούτε μεγαλύτερη απελπισία από τη ζωή αυτήν, χωρίς αθανασία. Γι᾽ αυτό σε όλους τους κόσμους δεν υπάρχει περισσότερο δυστυχισμένη ύπαρξη από τον άνθρωπον, που δεν πιστεύει  στήν Ανάσταση του Χριστού και την ανάσταση των νεκρών (πρβλ. Α’ Κορ. 15, 19). «Θά ήταν καλό να μη γεννιόταν ο άνθρωπος εκείνος» (Ματθ. 26, 24).<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Στον ανθρώπινο κόσμο μας ο θάνατος είναι το μεγαλύτερο βάσανο και η πιο φρικιαστική απανθρωπιά. Η απελευθέρωση από αυτό το βάσανο και από αυτή την απανθρωπιά είναι ακριβώς η σωτηρία. Τέτοιου είδους σωτηρία δώρησε στό ανθρώπινο γένος μόνο ο Νικητής του θανάτου – ο Αναστημένος Θεάνθρωπος. Με την ανάστασή Του Αυτός μας απεκάλυψε όλο το μυστήριο της σωτηρίας μας. Σωτηρία σημαίνει το να εξασφαλισθεί γιά το σώμα και τη ψυχή αθανασία και αιωνία ζωή. Με ποιο τρόπο κατορθώνεται αυτό; Μόνο με τη θεανθρώπινη ζωή, τη νέα ζωή μέσα στον Αναστημένο και για τον Αναστημένο Χριστό!<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Για μας τους Χριστιανούς η επίγεια ζωή είναι σχολείο, στο οποίο μαθαίνουμε πως να εξασφαλίσουμε την αθανασία και την αιώνια ζωή. Γιατί ποια οφέλεια έχομε από αυτή τη ζωή, αν με αυτή δεν μπορούμε να αποκτήσουμε την αιώνια; Αλλά, για να αναστηθεί μαζί με τον Χριστόν ο άνθρωπος, πρέπει πρώτα να συναποθάνει με  Αυτόν και να ζήσει τη ζωή του Χριστού σαν δική του. Αν το κάνει αυτό, τότε τήν ημέρα της Αναστάσεως θα μπορέσει με τον άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο να πεί: «Χθες συνεσταυρούμην Χριστώ, σήμερον συνδοξάζομαι· χθες συνενεκρούμην, ζωοποιούμαι σήμερον· χθές συνεθαπτόμην, σήμερον συνεγείρομαι».<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Σε τέσσερις μόνο λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσερα Ευαγγέλια του Χριστού: Χριστός Ανέστη! – Αληθώς Ανέστη!… Σε κάθε μια από αυτές βρίσκεται από ένα Ευαγγέλιο, και στά τέσσερα Ευαγγέλια βρίσκεται όλο τό νόημα όλων των κόσμων του Θεού, των ορατών και αοράτων. Και όταν όλα τα αισθήματα του ανθρώπου και όλες οι σκέψεις του συγκεντρωθούν στή βροντή του πασχαλινού αυτού χαιρετισμού: «Χριστός Ανέστη!», τότε η χαρά της αθανασίας σείει όλα τά όντα, και αυτά με αγαλλίαση απαντούν, επιβεβαιώνοντας το πασχαλινό θαύμα: «Αληθώς Ανέστη!»<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ναι, «αληθώς ανέστη ο Κύριος!». Και μάρτυρας είσαι σύ, μάρτυρας εγώ, μάρτυρας κάθε Χριστιανός, αρχίζοντας από τους αγίους Αποστόλους μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Γιατί μόνο η δύναμη του Αναστημένου Θεανθρώπου Χριστού μπόρεσε να δώσει, – και συνεχώς δίνει και συνεχώς θα δίνει – τη δύναμη σε κάθε Χριστιανό – από τον πρώτο μέχρι τόν τελευταίο – να νικήσει κάθε τι  θνητό και αυτόν τον ίδιο τον θάνατο· κάθε τι το αμαρτωλό και αυτή την αμαρτία· κάθε τι το δαιμονικό και αυτόν τον ίδιον το διάβολο. Γιατί μόνο με την Ανάστασή Του ο Κύριος, με το πιο πειστικό τρόπο, έδειξε και απέδειξε ότι η ζωή Του είναι Αιωνία Ζωή, η αλήθειά Του είναι Αιωνία Αλήθεια, η αγάπη Του Αιωνία Αγάπη, η αγαθότητά Του Αιωνία Αγαθότητα, η χαρά Του Αιωνία Χαρά. Καί επίσης έδειξε και απέδειξε ότι όλα αυτά τα δίνει Αυτός, λόγω της αςὐγκριτης φιλανθρωπίας Του, σε κάθε Χριστιανό σ’  όλες τις εποχές.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Επιπροσθέτως, δεν υπάρχει ένα γεγονός όχι μόνον στό Ευαγγέλιο, αλλά ούτε σε ολόκληρη τήν ιστορία του ανθρώπινου γένους, το οποίο να είναι τόσο ισχυρά βεβαιωμένο, τόσο απρόσβλητο, τόσο αναντίρρητο, όσο η Ανάσταση του Χριστού. Αναμφιβόλως, ο Χριστιανισμός σε όλη του την ιστορική πραγματικότητα, την ιστορική του δύναμη και παντοδυναμία, θεμελιώνεται στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού, δηλαδή πάνω στην Υπόσταση του Θεάνθρωπου Χριστοῦ, που ζει αιώνια. Αυτό το μαρτυρεί η μακροχρόνια καί πάντοτε θαυματουργική ιστορία του Χριστιανισμού.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Γιατί αν υπάρχει ένα γεγονός  στο οποίον θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλα τα γεγονότα, από τη ζωή του Κυρίου και των Αποστόλων και γενικά ολόκληρου του Χριστιανισμού, το γεγονός αυτό θα ήταν η Ανάσταση του Χριστού. Επίσης, αν υπάρχει μία αλήθεια  στήν οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλες οι Ευαγγελικές αλήθειες, αυτή θά ήταν η Ανάσταση του Χριστού. Και ακόμη, αν υπάρχει μία πραγματικότητα στήν οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλες οι Καινοδιαθηκικές πραγματικότητες, αυτή θα ήταν η Ανάσταση του Χριστού. Και τέλος, αν υπάρχει ένα Ευαγγελικό θαύμα  στό οποίο θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλα τα Καινοδιαθηκικά θαύματα, τότε το θαύμα αυτό θα ήταν η Ανάσταση του Χριστού. Γιατί μόνο μέσα στο φως της Αναστάσεως του Χριστού, παρουσιάζεται με θαυμαστή σαφήνεια και το πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού και το έργο Του. Μόνο με την Ανάσταση του Χριστού εξηγούνται πλήρως όλα τα θαύματα του Χριστού, όλες οι αλήθειές Του, όλα τα λόγιά Του, όλα τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Μέχρι την Ανάστασή Του ο Κύριος δίδασκε για την αιώνια ζωή, αλλά μετά την Ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος πραγματικά είναι η αιώνια ζωή. Μέχρι την Ανάστασή Του δίδασκε για την ανάσταση των νεκρών, αλλά με την Ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος είναι πράγματι η Ανάσταση των νεκρών. Μέχρι τη Ανάστασή Του δίδασκε ότι η πίστη σ’ Αυτόν μεταφέρει από τον θάνατο  στή ζωή, αλλά με την Ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος νίκησε τον θάνατο και έτσι εξασφάλισε στους νεκρούς ανθρώπους τη μετάβαση από τον θάνατο  στήν Ανάσταση. Ναι, ναι, ναι: ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός με την Ανάστασή Του έδειξε και απέδειξε ότι είναι ο μόνος αληθινός Θεός, ο μόνος αληθινός Θεάνθρωπος σε όλους τους ανθρωπίνους κόσμους.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Και κάτι ακόμη: χωρίς την Ανάσταση του Θεανθρώπου δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε η αποστολικότητα των Αποστόλων, ούτε το μαρτύριο των Μαρτύρων, ούτε η ομολογία των Ομολογητών, ούτε η αγιότητα των Αγίων, ούτε η ασκητικότητα των Ασκητών, ούτε η θαυματουργικότητα των Θαυματουργών, ούτε η πίστη των πιστευόντων, ούτε η αγάπη των αγαπώντων, ούτε η ελπίδα των ελπιζόντων, ούτε η νηστεία των νηστευόντων, ούτε η προσευχή των προσευχομένων, ούτε η πραότητα των πράων, ούτε η μετάνοια των μετανοούντων, ούτε η ευσπλαγχνία των ευσπλάγχνων, ούτε οποιαδήποτε χριστιανική αρετή ή άσκηση. Αν ο Κύριος δεν είχε αναστηθεί και ως Αναστάς δεν είχε γεμίσει τους μαθητές Του με την ζωοποιό δύναμη και την θαυματουργική σοφία, ποιός θα μπορούσε αυτούς τους φοβισμένους και δραπέτες να τους συγκεντρώσει και να τούς δώσει το θάρρος και τη δύναμη και τη σοφία για να μπορέσουν τόσο άφοβα και με τόση δύναμη και σοφία να κηρύττουν και να ομολογούν τον Αναστημένο Κύριο και να πηγαίνουν μέ τόση χαρά στον  θάνατο γι᾽ Αυτόν; Και αν ο Αναστημένος Σωτήρας δεν τους είχε γεμίσει με την θεία δύναμή Του και σοφία, πώς θα μπορούσαν να ανάψουν μέσα στον κόσμο την άσβεστη πυρκαϊά της Καινοδιαθηκικής πίστεως αυτοί οι απλοϊκοί αγράμματοι, αμαθείς και φτωχοί άνθρωποι; Αν η Χριστιανική πίστη δεν ήταν η πίστη του Αναστάντος και κατά συνέπειαν του αιωνίως ζώντος και ζωοποιούντος Κυρίου, ποιός θα μπορούσε να εμπνεύσει τους Μάρτυρες στον άθλο του μαρτυρίου, και τους Ομολογητές στον άθλο της ομολογίας, και τους Ασκητές  στον άθλο της ασκήσεως, και τους Αναργύρους στόν άθλο της αναργυρίας, και τους Νηστευτές στόν άθλο της νηστείας και εγκράτειας, και οποιονδήποτε Χριστιανόν σε οποιονδήποτε Ευαγγελικόν άθλο;<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Όλα αυτά είναι λοιπόν αληθινά και πραγματικά και για μένα και για σένα και γιά κάθε ανθρωπίνη ύπαρξη. Γιατί ο θαυμαστός και γλυκύτατος Κύριος Ιησούς, ο Αναστάς Θεάνθρωπος, είναι η μόναδική Ύπαρξη υπό τον ουρανόν με την οποίαν μπορεί ο άνθρωπος εδώ στη γη να νικήσει και τον θάνατο και την αμαρτία και το διάβολο, και να γίνει μακάριος και αθάνατος, συμμέτοχος στήν Αιωνία Βασιλεία της Αγάπης του Χριστού… Γι’ αυτό, για την ανθρώπινη ύπαρξη ο Αναστάς Κύριος είναι «τα πάντα εν πάσιν» σε όλους τους κόσμους: ό,τι το Ωραίο, το Καλό, τό Αληθινό, το Προσφιλές, το Χαρμόσυνο, το Θείο, το Σοφό, το Αιώνιο. Αυτός είναι όλη η Αγάπη μας, όλη η Αλήθειά μας όλη η Χαρά μας, όλον το Αγαθό μας όλη η Ζωή μας, η Αιώνια Ζωή σε όλες τις θείες αιωνιότητες και απεραντοσύνες.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <br /> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">– Γιά αυτό και πάλιν, και πολλές και αναρίθμητες φορές: Χριστός Ανέστη!<o:p></o:p></span></div> </div>

Οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο· ο Θεός όμως με την Ανάσταση Του ″καταδικάζει″ τους ανθρώπους σε αθανασία.

Του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς Οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο· ο Θεός όμως με την Ανάσταση Του ″καταδικάζει″ τους ανθρώπους σ...

Διαβάστε περισσότερα »

Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος; ἀνέστη Χριστός, καὶ σὺ καταβέβλησαι·, ο Κατηχητικός λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> greek-language.gr<br /> <div class="MsoNormal"> <img src="https://scontent-cdg2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/11009865_796759370400779_1810417897953726586_n.jpg?oh=74fc75b30f34af9f9f169541e15f95fd&oe=57B733E6" /></div> <div class="MsoNormal"> <br /></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><u><span style="color: red;"><br /></span></u></b></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><u><span style="color: red;">ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ</span><o:p></o:p></u></b></span></div> <div style="text-align: justify;"> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><u>– Κατηχητικὸς εἰς τὸ ἅγιον πάσχα</u></b><o:p></o:p></span></div> </div> <div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="text-align: left;"><span style="font-family: "palatino linotype" , serif;"><span style="font-size: 17.3333px; line-height: 22.3333px;"><br /></span></span></span></div> <div style="text-align: justify;"> <div style="text-align: justify;"> <span style="text-align: left;"><span style="font-family: "palatino linotype" , serif;"><span style="font-size: 17.3333px; line-height: 22.3333px;">Πρωτότυπο:</span></span></span></div> </div> <br /> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: 'palatino linotype', serif; font-size: 17.3333px; line-height: 22.3333px;"><br /></span></div> <span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;"><div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;">[59.721]</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;"> Εἴ τις εὐσεβὴς καὶ φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καὶ λαμπρᾶς πανηγύρεως· εἴ τις δοῦλος εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ· εἴ τις ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαβέτω νῦν τὸ δηνάριον. εἴ τις ἀπὸ πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τὸ δίκαιον ὄφλημα· εἴ τις μετὰ τὴν τρίτην ἦλθεν, εὐχαριστῶν ἑορτάσῃ· εἴ τις μετὰ τὴν ἕκτην ἔφθασε, μηδὲν ἀμφιβαλλέτω· καὶ γὰρ οὐδὲν ζημιοῦται· εἴ τις ὑστέρησεν εἰς τὴν ἐνάτην, προσελθέτω μηδὲν ἐνδοιάζων· εἴ τις εἰς μόνην ἔφθασε τὴν ἑνδεκάτην, μὴ φοβηθῇ τὴν βραδυτῆτα. φιλότιμος γὰρ ὢν ὁ δεσπότης, δέχεται τὸν ἔσχατον, καθάπερ καὶ τὸν πρῶτον· ἀναπαύει τὸν τῆς ἑνδεκάτης, </span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;">[59.722]</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;"> ὡς τὸν ἐργασάμενον ἀπὸ τῆς πρώτης· καὶ τὸν ὕστερον ἐλεεῖ, καὶ τὸν πρῶτον θεραπεύει· κἀκείνῳ δίδωσι, καὶ τούτῳ χαρίζεται. καὶ τὰ ἔργα δέχεται, καὶ τὴν γνώμην ἀσπάζεται. καὶ τὴν πρᾶξιν τιμᾷ, καὶ τὴν πρόθεσιν ἐπαινεῖ. οὐκοῦν εἰσέλθητε πάντες εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου ἡμῶν. καὶ πρῶτοι καὶ δεύτεροι τὸν μισθὸν ἀπολάβετε, πλούσιοι καὶ πένητες μετ᾽ ἀλλήλων χορεύσατε, ἐγκρατεῖς καὶ ῥᾴθυμοι τὴν ἡμέραν τιμήσατε, νηστεύσαντες καὶ μὴ νηστεύσαντες εὐφράνθητε σήμερον. ἡ τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες· ὁ μόσχος πολύς, μηδεὶς ἐξέλθοι πεινῶν. πάντες ἀπολαύσατε τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος. μηδεὶς θρηνείτω πενίαν· ἐφάνη γὰρ ἡ κοινὴ βασιλεία. μηδεὶς ὀδυρέσθω τὰ πταίσματα· </span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;">[59.723]</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;"> συγγνώμη γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε· μηδεὶς φοβείσθω τὸν θάνατον· ἠλευθέρωσε γὰρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος· ἔσβεσεν αὐτόν, ὑπ᾽ αὐτοῦ κατεχόμενος· ἐκόλασε τὸν ᾅδην κατελθὼν εἰς τὸν ᾅδην. ἐπίκρανεν αὐτὸν γευσάμενον τῆς σαρκὸς αὐτοῦ. καὶ τοῦτο προλαβὼν Ἡσαΐας ἐβόησεν· ὁ ᾅδης, φησίν, ἐπικράνθη. συναντήσας σοι κάτω ἐπικράνθη· καὶ γὰρ κατηργήθη· ἐπικράνθη, καὶ γὰρ ἐνεπαίχθη. ἔλαβε σῶμα, καὶ Θεῷ περιέτυχεν· ἔλαβε γῆν, καὶ συνήντησεν οὐρανῷ· ἔλαβεν ὅπερ ἔβλεπε, </span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;">[59.724]</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;"> καὶ πέπτωκεν ὅθεν οὐκ ἔβλεπε. <b><span style="color: red;">ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος; ἀνέστη Χριστός, καὶ σὺ καταβέβλησαι· ἀνέστη Χριστός, καὶ πεπτώκασι δαίμονες· ἀνέστη Χριστός, καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι· ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.</span></b></span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;">MIGNE, Patrologia Graeca 59, 721-724</span></div> </span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 16.75pt;"><br />Μεταγραφή εις την νέα Ελληνική:</span><br /> <div align="center"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="background: white; border-collapse: collapse; mso-yfti-tbllook: 1184;"> <tbody> <tr> <td style="padding: .75pt .75pt .75pt .75pt;"><div class="MsoNormal" style="line-height: 16.75pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt;">Αν είναι κανείς πιστός και ευλαβής, ας απολαύσει την ωραία αυτή και λαμπρά πανήγυρη. Αν είναι κανείς δούλος σώφρων, ας εισέλθει χαρούμενος στη χαρά του Κυρίου του. Αν καταπονήθηκε κανείς από τη νηστεία, ας λάβει τώρα το δηνάριο.^{<a href="http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/literature/browse.html?text_id=639#fn902"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;">1</span></a>} Αν δούλεψε κανείς από την αυγή, ας δεχτεί σήμερα τη δίκαιη αμοιβή. Αν κανείς ήλθε αργά το πρωί, ας εορτάσει ευγνώμων. Αν έφτασε κανείς μεσημέρι, ας μην αμφιβάλλει καθόλου· γιατί καθόλου δεν ζημιώνεται. Αν έφτασε κανείς αργά το απομεσήμερο, ας πλησιάσει χωρίς ενδοιασμό. Αν έφτασε κανείς μόλις την ενδεκάτη,^{<a href="http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/literature/browse.html?text_id=639#fn903"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;">2</span></a>} ας μην φοβηθεί για την αργοπορία· όντας ο κύριος του οίκου γενναιόδωρος δέχεται τον έσχατο όπως ακριβώς και τον πρώτο. Προσφέρει ξεκούραση σε κείνον που εργάστηκε την ενδεκάτη όπως σε κείνον που εργάστηκε από την αυγή. Και τον τελευταίο ευσπλαχνίζεται, και τον πρώτο περιποιείται. Και σε κείνον δίνει, και σ᾽ αυτόν χαρίζει. Και τα έργα υποδέχεται, και τη γνώμη καλωσορίζει. Και την πράξη τιμά, και την πρόθεση επαινεί. Εισέλθετε λοιπόν όλοι στη χαρά του Κυρίου μας. Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι λάβετε την αμοιβή σας. Πλούσιοι και φτωχοί χορέψτε αγκαλιασμένοι. Εγκρατείς και αμέριμνοι τιμήσατε την ημέρα. Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες ευφρανθείτε σήμερα. Το τραπέζι είναι γεμάτο, απολαύστε την πολυτέλεια όλοι. Ο μόσχος είναι πολύς, κανείς ας μη φύγει πεινασμένος. Απολαύστε τον πλούτο της χρηστότητας. Κανείς ας μη θρηνεί τη φτώχεια· εμφανίστηκε η κοινή βασιλεία. Κανείς ας μην οδύρεται για τα σφάλματά του· γιατί ανέτειλε από τον τάφο η συγχώρεση. Κανείς ας μη φοβάται το θάνατο· γιατί ο θάνατος του Σωτήρα μάς ελευθέρωσε. Τον έσβησε, ενώ ήταν υπό την εξουσία του. Τιμώρησε τον Άδη, αφού πρώτα κατέβηκε στον Άδη. Τον επίκρανε, όταν εκείνος γεύτηκε τη σάρκα του. Ο Ησαΐας το προφήτευσε αυτό: «Ο Άδης», λέει, «επικράνθη».^{<a href="http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/literature/browse.html?text_id=639#fn904"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;">3</span></a>} Οταν σε συνάντησε κάτω, επικράνθη. Γιατί καταργήθηκε. Επικράνθη, γιατί ενεπαίχθη. Πήρε στα χέρια του ανθρώπινο σώμα, και βρέθηκε μπροστά στον Θεό. Πήρε γη, και βρήκε ουρανό. Πήρε αυτό που έβλεπε, και έπεσε σ᾽ αυτό που δεν έβλεπε. «Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου; Πού είναι, Άδη, η νίκη σου;»^{<a href="http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/literature/browse.html?text_id=639#fn905"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;">4</span></a>} Αναστήθηκε ο Χριστός, και συ καταβαραθρώθηκες. Αναστήθηκε ο Χριστός, και οι δαίμονες ρίχτηκαν κάτω. Αναστήθηκε ο Χριστός, και χαίρονται οι άγγελοι. Αναστήθηκε ο Χριστός, και κανείς νεκρός δεν μένει πια στο μνήμα. Γιατί ο Χριστός σηκώθηκε από το μνήμα και έγινε οδηγός των κεκοιμημένων. Σ᾽ αυτόν η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="line-height: 16.75pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"> <br /></div> <div class="MsoNormal" style="line-height: 16.75pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 8.35pt; text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt;"><b><span style="color: red;">μετάφραση Σταύρος Τσιτσιρίδης</span></b><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="line-height: 16.75pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"> </div> <div class="MsoNormal"> ^{<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">1</span>}<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Το δηνάριο (εδώ μεταφορικά, αντί για την "αμοιβή") ήταν το ασημένιο νόμισμα των Ρωμαίων.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> ^{<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">2</span>}<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Η μέτρηση της ώρας προέκυπτε από τη διαίρεση της ημέρας (= ανατολή - δύση ηλίου) σε 12 διαστήματα (ὧραι καιρικαὶ). Το ίδιο ίσχυε και για τη νύχτα. Η έκτη ώρα συνέπιπτε πάντα με το μεσημέρι. Η ενδεκάτη ώρα προσδιόριζε συνεπώς το χρονικό διάστημα λίγο πριν αρχίσει να νυχτώνει.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> ^{<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">3</span>}<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Ησαΐας 14,9.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="line-height: 16.75pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt;"><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> ^{<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">4</span>}<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Προς Κορινθίους Α΄ 15,55.<o:p></o:p></span></div> </td> </tr> </tbody></table> </div> </div>

Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος; ἀνέστη Χριστός, καὶ σὺ καταβέβλησαι·, ο Κατηχητικός λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

greek-language.gr ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ – Κατηχητικὸς εἰς τὸ ἅγιον πάσχα Πρωτότυπο: [59.721]  Εἴ τις εὐσεβὴς καὶ φ...

Διαβάστε περισσότερα »

"Σήκω Θεέ μου και κρίνε την Γη"

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <img src="http://www.zoiforos.gr/~zoiforos/media/k2/items/cache/7a8fe2fc2393e35fb76dc32a82ef4bcd_XL.jpg" /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <br /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="color: blue; font-family: "palatino linotype" , serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"><b>«ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι.»</b></span></span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"><b><o:p></o:p></b></span></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η ωραιότερη στιγμή της Θείας Λειτουργίας του Μ. Σαββάτου, το πρωί, είναι την ώρα όπου ηχεί από τα ηχεία «ἀνάστα, ὁ Θεός». Έπειτα, ανά στίχο, επαναλαμβάνεται οκτώ φορές, όσοι είναι και οι στίχοι του 81^ου ψαλμού, του Ψαλτηρίου του Δαυίδ. Ο Ψαλμός αποδίδεται παρά τους εβδομήκοντα στον «Ασάφ».<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η Αξία του ψαλμού αυτού είναι πολύ σημαντική, καθώς μιλά, για μία ακόμα φορά μέσα στην Παλαιά Διαθήκη, για το πρόβλημα της αποδόσεως της δικαιοσύνης εκ μέρους των ανθρώπων προς αλλήλους. Έτσι ο ψαλμωδός μας, εκφράζει έντονα αυτό το παράπονο του, το οποίο μας δείχνει και την κατάσταση της εποχής όπου έζησε. Λέει λοιπόν <b>«ἕως πότε κρίνετε ἀδικίαν καὶ πρόσωπα ἁμαρτωλῶν λαμβάνετε;»</b> Έως πότε, φωνάζει με παράπονο, άδικα θα κρίνετε, και δίκαιο θα αποδίδεται στους ασεβείς; Το πρόβλημα της δικαιοσύνης είναι ένας πρόβλημα διαχρονικό της ανθρωπότητας. Και συνεχείζει <b>«κρίνατε ὀρφανῷ καὶ πτωχῷ, ταπεινὸν καὶ πένητα δικαιώσατε· ἐξέλεσθε πένητα καὶ πτωχόν, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ ρύσασθε αὐτόν. »</b> ‘’Δώστε δικαιοσύνη, παρακαλεί,  στον άμοιρο και στον ορφανώ, δώστε το δίκαιο του φτωχού και του απόρου. Ελευθερώστε τον φτωχό και τον αδύνατο, λυτρώστε τους από την εξουσία  των ανόμων.’’ </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Αλλά ποιοι είναι αυτοί όπου πρέπει να αποδώσουν την δικαιοσύνη; Ήδη το λέει στον πρώτο στίχο<b>. «Ο Θεός ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρινεῖ.»</b> Ο Θεός, λέει ο ποιητής μας, σηκώνεται μέσα σε σύναξη θεών, και στο μέσο αυτών δικάζει. Ποιοι άραγε όμως είναι αυτοί οι θεοί όπου αναφέρει ο ψαλμωδός μας; Δεν είναι άλλοι από τους εγκατεστημένους ήδη από τον θεό κριτές της γης, με σκοπό να αποδώσουν την δικαιοσύνη δίκαια στους ανθρώπους. Αυτοί όμως όχι απλά δεν αποδίδουν δικαιοσύνη, αλλά εκμεταλλεύονται τον «πένητα», και δικαιώνουν τον «αμαρτωλό». Τον τίτλο ‘’θεοί’’ τον αποδίδει ως κάποιο ιδιαίτερο αξίωμα εκ μέρους του Θεού προς τους ανθρώπους αυτούς τους ορισμένους. </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Εν συνεχεία όμως παρατηρεί ο Θεός ότι <b>«οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τῆς γῆς. »,</b> δηλαδή  χωρίς να έχουν γνώση ούτε επίγνωση βαδίζουν στο σκοτάδι, κλονίζοντας τα θεμέλια της γης. Οι ορισμένοι αυτοί άρχοντες, δεν καταλαβαίνουν το αξίωμα όπου τους έχει αποδώσει ο Θεός και έτσι πλανώνται και κινούνται εν τω μέσω του σκότους. Μία κοινωνία λοιπόν, όπου οδηγείτε από κριτές άνευ φωτός. Και έτσι φτάνει στο συμπέρασμα να διαπιστώσει πως «σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τῆς γῆς.», διότι γνωρίζει ο ποιητής ότι οι κοινωνία δίχως ηθικές αξίες, δεν μπορεί να διαμορφωθεί και να εξελίχθη ομαλά. Αλλά, ας το επεκτείνουμε και λίγο περισσότερο. Γνωρίζει ότι κοινωνία δίχως την Πίστη στον αληθινό Θεό, δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Αυτό, ο Ισραηλιτικός λαός ήταν κάτι το οποίο το γνώρισε πολλές φορές, διότι πολλές φορές απίστησε ή κοίταξε προς ετέρους΄΄θεούς΄΄, ή έμιξε τους ΄΄ετέρους θεούς΄΄ με τον αληθινό, και έλαβε διαβάσεις μακραίωνες στην έρημο, εξορία, θανάτους, και καταστροφή του Ναού. </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Και συνεχίζει ο λόγος του Θεού, όπου ξεκίνησε ήδη από τον προηγούμενο στίχο <b>« ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες· ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καὶ ὡς εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε. », </b>και εγώ είπα, λέει ο Θεός, θεοί είστε και υιοί του υψίστου όλοι εσείς, κι ωστόσο θα πεθάνετε σαν τους άλλους ανθρώπους, θα πέσετε νεκροί όπως και οι άλλοι άρχοντες. Ο Θεός ήταν αυτός όπου χάρισε το αξίωμα αυτό σε εκείνους, του οποίοι ήταν οι αντιπρόσωποι, και μάλιστα τόσο ψιλά τους είχε τοποθετήσει ώστε να ονομάζονται υιοί υψίστου, ο ίδιος όμως είναι αυτός όπου θα τους στερήσει τα αξιώματα αυτά και θα τους καθαιρέσει. Και θα αποθάνουν ως απλοί άρχοντες όπου το αξίωμα τους δεν το έλαβαν από τον Θεό, αλλά από του</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">ς ανθρώπους.</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Τι άλλο μένει στον ποιητή μας, να παρακαλέσει στον Θεό;<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Με πίκρα λοιπόν φωνάζει ικετεύοντας <b><span style="color: red;">«ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι.».</span></b> Σήκω, λέει, Θεέ μου, και κρίνε την γη, διότι όλα τα έθνη είναι στην εξουσία σου. Ο ποιητής, από την μερική κρίση αυτών των ορισμένων κριτών επί της γης, στρέφεται προς τον ίδιο τον Θεό, και τον καλεί στην τελική κρίση να κρίνει τα έθνη, τα οποία είναι όλα δικά του. Ποθεί, βλέποντας όλα αυτά τα δεινά όπου έχει προαναφέρει, την δικαιοσύνη, την οποία, τέλεια, μόνον ο Θεός την κατέχει, και μόνο εκείνος μπορεί να την αποδώσει.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Χρόνια πολλά, και Καλή Ανάσταση! <br /><b><br /><o:p></o:p></b></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b>Του Γιώργου Χαρίτου,</b> Φοιτητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών</span><br /> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 19.9333px;">_______________________________________________________________</span></span><br /> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13pt; line-height: 19.9333px;"><b>Πηγή:</b> Παλαιά Διαθήκη, εκ των εβδομήκοντα<o:p></o:p></span></div> <div style="text-align: left;"> <b style="font-family: 'palatino linotype', serif; font-size: 13pt; line-height: 19.9333px; text-align: justify;">Βοήθημα: </b><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 19.9333px; text-align: justify;">«Εκλεκτοί Ψαλμοί», Βασιλείου Βέλλα, Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών, σελ. 271-275</span></div> <div style="text-align: left;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 19.9333px; text-align: justify;"><br /></span></div> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="410" src="https://www.youtube.com/embed/XNt-U2mrDi8" width="800"></iframe></span></div> </div>

"Σήκω Θεέ μου και κρίνε την Γη"

«ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι.» Η ωραιότερη στιγμή της Θείας Λειτουργίας του Μ. Σα...

Διαβάστε περισσότερα »

Ὁ συναισθηματισμὸς κατὰ τὴν προσευχήν, του π. Γεώργιου Μεταλληνού

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqkNH8LEdTGlQJ_26ONiWvSKejTSc-9heQ87p8Ne1GQwDOEIdUqe2uIQTKnI2rB9FtEco2uFKO8JcSdD42UfCQydx4uO6maN26pxxntb4sKGmjiTcHkyY4lGR74bGl6MEkZkiX2QjVZpO8/s1600/nfgf.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqkNH8LEdTGlQJ_26ONiWvSKejTSc-9heQ87p8Ne1GQwDOEIdUqe2uIQTKnI2rB9FtEco2uFKO8JcSdD42UfCQydx4uO6maN26pxxntb4sKGmjiTcHkyY4lGR74bGl6MEkZkiX2QjVZpO8/s1600/nfgf.png" /></a></div> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><span style="color: red;"><br /></span></b></span> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><span style="color: red;">Του Πατήρ Γεώργιου Μεταλληνού, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών</span></b>(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br />..Η Βίωση αυτών των πραγμάτων δεν σημαίνει μία συναισθηματική προσέγγιση. Πάμε κοντά συναισθηματικά, Χριστούλη μου τι σου έκανα κ.λ.π.<br /><br /> Μιλούσα με έναν καλλιτέχνη προηγουμένως στο σπίτι, με έναν άνθρωπο ισορροπημένο, λογικό και Ορθόδοξο Έλληνα, και του έλεγα ότι αυτό που μου αρέσει σε σένα είναι ότι αυτά που τραγουδάς, δεν τα τραγουδάς αλλά ψάλεις.<br /><br /> Ενώ βλέπετε, το χειρότερο πράγμα αυτήν την εβδομάδα(αναφερόμενος στην Μ. Εβδομάδα) είναι να πάρουν στα χέρια τους κάποιοι καλλιτέχνες τα ιερά και τα όσια. Την υμνολογία.. Τι παθαίνει το ''Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίες..'' Νομίζουν ότι όσο καλύτερα ηθοποιήστηκα μιλήσουμε τόσο καλύτεροι γινόμαστε. Ακούμε να λένε το πιστεύω ''εις έναν ΘΕΟ(Τονίζοντας τις λέξεις), πατέρα ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ, ποιητή ΟΥΡΑΝΟΥ.. κ.λ.π.’’ Ενώ στο μοναστήρι όλοι μαζί λέμε.. ‘’Πιστεύω εις έναν Θεό, Πατέρα παντοκράτορα, ποιητή ουρανού... κ.λ.π'' <br /><br /><b>Είναι μία ισορροπημένη έκφραση, και αυτό είναι η <span style="color: blue;">αταραξία των λογισμών</span>, που λέει ο Ιερός Χρυσόστομος.</b> Ενώ το άλλο δείχνει κυριαρχία μέσα μας, και πάνω μας των λογισμών του ανθρωπίνου συναισθηματισμού του θεατρικού δηλαδή τρόπου. Οπότε αυτή την εβδομάδα έχουμε το τραγούδι της πίστεως. Ψάλλουμε την πίστη μας, που είναι συγχρόνως και ζωή της εκκλησίας.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δείτε το βίντεο..</span></div> </div> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/0mlQw8yxYW4" width="800"></iframe></div>

Ὁ συναισθηματισμὸς κατὰ τὴν προσευχήν, του π. Γεώργιου Μεταλληνού

Του Πατήρ Γεώργιου Μεταλληνού, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία) ..Η Βίωση αυτών των πραγμάτω...

Διαβάστε περισσότερα »

''Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις..'' Σε μία εκπληκτική εκτέλεση από τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Θρ.Στανίτσα

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><img src="https://i.ytimg.com/vi/dmNxySh8LbY/maxresdefault.jpg" /></span><br /> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις...Δοξαστικό Αποστίχων Όρθρου Αγίας και Μεγάλης Τετάρτης - Ήχος Πλάγιος του Τετάρτου<br /> <br /> Ψάλλει ο Άρχων Πρωτοψάλτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Θρασύβουλος Στανίτσας σε ζωντανή ηχογράφηση τις 05/04/1966 από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Αμπελοκήπων Αθηνών.<br /> <br /> Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε λίγες βδομάδες μετά τον επίσημο διορισμό του Θρασύβουλου Στανίτσα ως Πρωτοψάλτη στον Άγιο Δημήτριο Αμπελοκήπων και μόλις δύο χρόνια μετά την απέλασή του από την Πόλη. Είναι, δε, χαρακτηριστικό του συγκινητικού κλίματος,<b><span style="color: red;"> αλλά και της μεγαλοπρέπειας της εκτέλεσης του Τροπαρίου ότι στο τέλος ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα φωνάζοντας "Άξιος, Άξιος".</span></b><o:p></o:p></span></div> </div> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/vLEP407VxH8" width="854"></iframe></div>

''Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις..'' Σε μία εκπληκτική εκτέλεση από τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Θρ.Στανίτσα

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις...Δοξαστικό Αποστίχων Όρθρου Αγίας και Μεγάλης Τετάρτης - Ήχος Πλάγιος του Τετάρτου Ψάλλει ο Άρχων Πρωτ...

Διαβάστε περισσότερα »

Η ΚΑΣΙΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> pmeletios.com<br /> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <img src="http://www.youngminds.gr/teamgr/koutalianos/genikafoto/Kasianni/Kasianni.JPG" style="text-align: left;" /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;"><b><br /></b></span></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;"><b>Πολλά και ποικίλα τα ονόματα με τα οποία αναφέρεται η Κασιανή στα χειρόγραφα. Κασιανή και Κασσιανή, Κασία και Κασσία, Εικασία και Ικασία. </b></span>Στους βυζαντινούς χρονογράφους αναφέρεται ως Εικασία (Γεώργιος Μοναχός ή Αμαρτωλός και Συμεών Μάγιστρος και Λογοθέτης), ως Ικασία (Λέων ο Γραμματικός) και ως Κασία (Μιχαήλ Γλυκάς). Γι’ αυτό, το σωστό είναι να γράφεται με ένα σίγμα. Σε χειρόγραφα εκκλησιαστικών ύμνων, αργότερα, και σε ποιητικές ανθολογίες που περιλαμβάνουν και δικά της έργα η ποιήτρια αναφέρεται και ως Κασσία, Κασία, Κασιανή, Κασσιανή, Εικασία, Ικασία, ακόμη και Ταϊσία. <b>Το έτος γεννήσεως και θανάτου, η οικογένεια και ο τόπος καταγωγής της είναι άγνωστα.</b><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><br /></b></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η ιστορία την συνδέει με τον βασιλέα Θεόφιλο (829-842).<span style="color: red;"><u> <b>Ο χρονογράφος Γεώργιος Μοναχός ή Αμαρτωλός που έζησε τον 9ο αιώνα (</b></u></span></span><span style="color: red;"><u><b><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">P</span></b><b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">G</span></b><b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. 110,1008)</span></b></u></span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;"><u> </u></span>γράφει ότι η μητέρα του αυτοκράτορα, ή κατ’ άλλους η μητρυιά Ευφροσύνη (Κεδρηνός, τέλη 11ου και αρχές 12ου αιώνα, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">P</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">G</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. 121,985), θέλησε ο υιός της Θεόφιλος να βρει την κατάλληλη σύζυγο, διαλέγοντας μεταξύ πολλών νεανίδων που συγκεντρώθηκαν στα ανάκτορα. Σ’ αυτήν που θα του άρεσε περισσότερο, του έδωσε η μητέρα του να της προσφέρει ένα χρυσό μήλο. Ο Θεόφιλος εντυπωσιάσθηκε από την ομορφιά της Κασιανής και ελκύσθηκε προς αυτήν. Αλλά θέλησε πριν της δώσει το χρυσό μήλο να ελέγξει και την εξυπνάδα και την ετοιμότητά της. Γι’ αυτό της είπε· «Ως άρα διά γυναικός ερρύη τα φαύλα!» εννοώντας την Εύα. Η Κασιανή τότε απάντησε εύστοχα και ευφυέστατα· «Αλλά και διά γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» εννοώντας την Παναγία. Τότε ο αυτοκράτορας, επειδή πληγώθηκε το γόητρό του από την απάντηση, έδωσε το μήλο σε μια άλλη κοπέλα, την Θεοδώρα, που καταγόταν από την Παφλαγονία της Μ. Ασίας. <b>Έκτοτε η Κασιανή έκτισε μοναστήρι και έζησε την αφιερωμένη ζωή της μοναχής.</b> Τα «Πάτρια Κων/πόλεως» μαρτυρούν επίσης ότι έκτισε μονή, ο δε Μ. Γεδεών (Βυζαντινόν Εορτολόγιον, Κων/πολις 1899, σελ. 218) το τοποθετεί «εν Υψωμαθείοις της Κων/πόλεως».<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ο Γεώργιος αναφέρει επίσης ότι η Κασιανή έχει γράψει το «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις» και το τετραώδιο Μ. Σαββάτου «Άφρων γηραλέε) και άλλα τινά. <b>Τουτέστιν μαρτυρεί ότι υπήρξε συγγραφεύς εκκλησιαστικών ύμνων.</b><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><br /></b></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Τα ίδια γράφει ο Συμεών ο Μάγιστρος και Λογοθέτης που έζησε τον 10ο αιώνα (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">P</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">G</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. 109,685), ο Λεών ο Γραμματικός ο Αρμένιος που έγραψε αρχές 11ου αιώνα (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">P</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">G</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. 108,1045) και ο Μιχαήλ Γλυκάς που έζησε τον 12ο αιώνα (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">P</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">G</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. 158,537). Οι Συμεών και Λέων αναφερόμενοι στα έργα της γράφουν αορίστως ότι «και συγγράμματα αυτής πλείστα καταλέλοιπε», ενώ ο Γλυκάς δεν αναφέρει τίποτα περί συγγραμμάτων.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="color: blue;">Τα άλλα γνωστά έργα της Κασιανής σύμφωνα με χειρόγραφα εκκλησιαστικών ύμνων είναι·</span></span></b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">α) Το δοξαστικό εσπερινού Χριστουγέννων «Αυγούστου μοναρχήσαντος»<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">β) Στη γέννηση του Προδρόμου δοξαστικό των αποστίχων<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">γ) Το εις μάρτυρες Γουρίαν, Σαμωνά, και Αβυδον στιχηρό, σε ήχο Β΄ (15 Νοεμβρίου)<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">δ) δύο στιχηρά εις Ευστράτιο, Αυξέντιο, Ευγένιο, Ορέστη (13 Δεκεμβρίου)<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ε) το τετραώδιο του Μ. Σαββάτου «Άφρων γηραλέε» που ήδη προαναφέραμε.<br /> Πρβλ. και Γεωργίου Παπαδοπούλου, Λεξικό της Βυζαντινής Μουσικής, Αθήνα 1995, σελ.121. Κατά τον επιφανή βυζαντινολόγο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Krumbacher</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> (1856-1909) «η Κασιανή είναι η μόνη αξιομνημόνευτη βυζαντινή ποιήτρια».<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="color: blue;"><b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Επίσης η Κασιανή έχει ασχοληθεί και με την κοσμική ποίηση. Έχει συγγράψει πλήθος γνωμικά και επιγράμματα</span></b></span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;"> τα οποία είναι γραμμένα κατά το μεγαλύτερο τους μέρος σε ιαμβικό τρίμετρο. Τα κυρίαρχα θέματα των γνωμικών είναι η μωρία, ο πλούτος, ο φθόνος, η φειδώ. Αρκετά απ’ αυτά αρχίζουν με τη λέξη «μισώ». Π.χ. «Μισώ τον μοιχόν, όταν κρίνη τον πόρνον. Μισώ σιωπήν, ότε καιρός του λέγειν. Μισώ τον διδάσκοντα μηδέν ειδότα». (Πρβλ. Κασσιανή η υμνωδός, Εισαγωγή Νίκη Τσιρώνη, εκδ. Φοίνικας, Αθήνα 2002, δεύτερη έκδοση, σσ. 31-32 και 79-85)</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="color: red;"><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Πάντως πολλοί ακαδημαϊκοί ερευνητές εκφράζουν αμφιβολίες για την αλήθεια της ιστορίας των καλλιστείων ή την αποκρούουν εντελώς. Οι λόγοι είναι οι εξής τρεις.</span></b></span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Α΄.</span></b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Ο Παπαρρηγόπουλος (1815-1891) παρατηρεί ότι οι χρονογράφοι παρουσιάζουν τον Θεόφιλο να νυμφεύεται ενώ είναι βασιλεύς. Ο Θεόφιλος όμως βασίλευσε μόνο 12 έτη και 3 μήνες (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">P</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">G</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. 158,537) και στον 3ο χρόνο της βασιλείας του (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">P</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">G</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. 109,692) πάντρεψε την προτελευταία από τις πέντε κόρες του (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">P</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">G</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. 109,689), την Μαρία. Λογικά δεν συμβιβάζονται αυτά τα δύο γεγονότα (Κ. Παπαρρηγοπούλου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, έκδοση 8η , τόμ. 4ος ,σελ. 566).<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Β΄.</span></b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Διασώζονται τρεις επιστολές του Θεοδώρου Στουδίτου (759-826) προς την κανδιδάτισσα Κασσία η οποία διάγει ως μοναχή και μάλιστα «παιδιόθεν» προτίμησε την μοναχική αφιέρωση. Αν η Κασσία αυτή ταυτίζεται με την υμνογράφο, τότε το επεισόδιο με τα καλλιστεία είναι αδύνατο να είναι αληθινό και <b>λόγω</b> της «παιδιόθεν» μοναχικής της αφιερώσεως και <b>λόγω</b> χρονολογικής αντιφάσεως. Ο γάμος του Θεοφίλου έγινε αποδεδειγμένα το 830, ενώ ο Στουδίτης κοιμήθηκε το 826. (Κασσιανή η υμνωδός, μνημ. έργ. σσ.14-16 και 93-95 οι επιστολές του Στουδίτου).<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Γ΄.</span></b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Η στιχομυθία του Θεοφίλου </span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">με την Κασιανή, «δια γυναικός ερρύη τα φαύλα αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα», <b>δεν είναι πηγαία έμπνευση ούτε έχει συντελέσει στο ν’ απορριφθεί η Κασιανή</b>, κατά τον καθηγητή της φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών Σταύρο Ιω. Κουρούση. Διότι στην </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">P</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">G</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">. (50, 795) υπάρχει λόγος εις τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου, επ’ ονόματι του αγίου Χρυσοστόμου (φέρεται και ως έργο του Γρηγορίου του θαυματουργού), του οποίου η αρχαιότητα είναι αδιαμφισβήτητος. Ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">B</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">Marx</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;"> αποδεικνύει ότι είναι έργο του Πρόκλου Κων/πόλεως (434-446), μαθητού του Χρυσοστόμου, ο οποίος έκανε και την ανακομιδή των οστών του ιερού πατρός στην Κων/πολη. Εκεί στο λόγο λέγεται· «δια γυναικός ερρύη (ερύει; </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">Fort</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">. βρύει </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">ed</span><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 115%;">.) τα φαύλα, δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» (Σταύρου Ιω. Κουρούση, Εις την υμνογράφον μοναχήν Κασσίαν, περιοδικόν «Αθηνά», Σύγγραμμα περιοδικόν της εν Αθήναις επιστημονικής εταιρείας, Αθήνα (1889 κ. εξ.), τόμ. 81 (1990-1996), σσ.427-430).</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">* * *<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Λαϊκή παράδοση</span></b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> αναμιγνύει και τον Θεόφιλο στη δημιουργία του τροπαρίου «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις». Αναφέρει η παράδοση αυτή ότι ενώ συνέγραφε το τροπάριο η Κασιανή και είχε φθάσει στη φράση «κρότον τοις ωσίν ηχηθείσαν», την επισκέφθηκε ο Θεόφιλος. Εκείνη τότε κρύφτηκε για να τον αποφύγει και κείνος, αφού διάβασε το κείμενο που γράφτηκε μέχρι εκείνη τη στιγμή, προσέθεσε «τω φόβω εκρύβη». Θέλησε δηλαδή άλλη μια φορά να την ειρωνευθεί.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Το θρυλούμενο αυτό επεισόδιο της λαϊκής παραδόσεως το πήραν μυθιστοριογράφοι και το έδωσαν άλλες προεκτάσεις. <b>Έτσι ταυτίζουν την πόρνη του τροπαρίου με την Κασιανή.</b> Αυτή η ταύτιση είναι εντελώς αβάσιμη, ακόμη κι αν η ιστορία περί των καλλιστείων είναι αληθινή. Οι βυζαντινοί χρονογράφοι αναφέρουν μόνο ότι ήταν υποψήφια σύζυγος του Θεοφίλου και ουδέν περισσότερο. Και η λαϊκή παράδοση θρυλεί ότι κρύφτηκε για να μη συναντηθεί με τον Θεόφιλο. Βεβαίως είναι εντελώς λαθεμένη η ερμηνεία της, διότι φαίνεται ξεκάθαρα από την πλοκή του τροπαρίου ότι ο κρότος των βημάτων που ακούστηκε είναι ανθρωποπαθής έκφραση της ποιήτριας, που αναφέρεται <b>στα βήματα του Θεού που άκουσε η Εύα και όχι στα βήματα του Θεοφίλου που άκουσε η ποιήτρια</b>. Αλλά η μανία των ανθρώπων για “</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">lovestory</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">”, η νοσηρή σκέψη ορισμένων μυθιστοριογράφων και η προβολή των δικών τους σαρκικών και αμαρτωλών επιθυμιών, ακόμη και στα πιο άγια πρόσωπα, δημιούργησαν τον μύθο που αναφέραμε. Εξάλλου, αν η Κασιανή ήταν πόρνη, η Εκκλησία μας δεν θα το έκρυβε, αλλά θα το πρόβαλλε όπως και σε άλλες περιπτώσεις (Μαρία Αιγυπτία, Πελαγία, Ταϊσία, Δαυίδ) και θα την παρουσίαζε ως υπόδειγμα μετανοίας και κατανύξεως.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Για πλήρη ενημέρωση πάνω στο προκείμενο θέμα, σημειώνουμε ότι, στο τυπικό της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, αναφέρεται ως συνθέτης του τροπαρίου ο πατριάρχης Φώτιος (Α΄ Παπαδοπούλου Κεραμέως, Ανάλεκτα ιεροσολυμικής σταχυολογίας 1894)· πλην όμως η πληροφορία αυτή δεν ευοδούται από την έρευνα των διασωθέντων χειρογράφων των στιχηρών (11ου και 12ου αιώνος).<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">* * *<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ποια είναι «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή» από την οποία εμπνεύσθηκε η υμνωδός το τροπάριο της;</span></b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Στο ευαγγέλιο του όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης (Ιω. 12, 17-50) δεν γίνεται μνεία καμμίας γυναίκας.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Μία αμαρτωλή γυναίκα αναφέρει ο Λουκάς (7,30-50) που πλησιάζει τον Χριστό διακριτικά και με συστολή, από πίσω, και κλαίγοντας καταβρέχει τα πόδια του Χριστού με τα δάκρυά της και αφού τα σκουπίσει με τα μαλλιά της, τα καταφιλεί και τ’ αλείφει με μύρο, κατά την διάρκεια γεύματος στο σπίτι του<b>Σίμωνα του Φαρισαίου</b>. Το συγκινητικό και κατανυκτικό αυτό επεισόδιο, όμως, εκτυλίσσεται αρχές ή μέσα του ιεραποστολικού έργου του Χριστού (Λουκ. 8,1-2) και συνεπώς δεν μπορεί κανείς να πει ότι η γυναίκα μύρωσε το Χριστό «προς το ενταφιάσαι» αυτόν.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Υποστηρίχθηκε, από δυτικούς κυρίως, ότι είναι η Μαρία η Μαγδαληνή, ίσως, διότι είναι η πιο γνωστή από τις γυναίκες που αναφέρει η αγία Γραφή (Λουκ. 8,2), <b>αμέσως μετά από το επεισόδιο που η προαναφερόμενη αμαρτωλός γυνή αλείφει με μύρο το Χριστό</b>. Η Μαγδαληνή αργότερα συγκαταλέγεται στις μυροφόρες γυναίκες που πήγαν να ράνουν με μύρα τον τάφο του Χριστού (Μαρκ. 16,1-2) εξ ου έχει και τον τίτλο της μυροφόρου. <b>Πλην όμως το ευαγγέλιο δεν αναφέρει ότι είχε έκλυτο βίο</b>, παρά μόνο ότι ο Χριστός την ελευθέρωσε από επτά δαιμόνια (Λουκ. 8,2 · Μαρκ. 16,9). Επιπλέον δεν τον μύρωσε προ του πάθους όπως ιστορεί το τροπάριο.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Μυρώσεις του Χριστού, λίγες μέρες πριν το πάθος, έχουμε τις εξής δύο·</span></b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Α΄.</span></b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Η Μαρία η αδελφή του Λαζάρου στη Βηθανία <b>έξι μέρες πριν το Πάσχα</b> αλείφει <u>τα πόδια του Χριστού</u> με μύρο «νάρδου πιστικής πολυτίμου» (Ιω.12,3) και τα σκουπίζει με τα μαλλιά της κεφαλής της δείχνοντας την αγάπη της αλλά και την ευγνωμοσύνη της στο Χριστό για την ανάσταση του αδελφού της. Ο Ιούδας τότε αγανάκτησε για την ενέργεια της Μαρίας προφασιζόμενος ότι ενδιαφέρεται για τους πτωχούς. Η Μαρία όμως δεν έχει καμμία σχέση με έκλυτο βίο.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Β΄.</span></b><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> Στη Βηθανία πάλι, στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού, <b>δύο μέρες πριν το Πάσχα</b>, κάποια γυναίκα ρίχνει πανάκριβο μύρο <u>στη κεφαλή του Χριστού</u>. Οι μαθητές αγανάκτησαν για την ανώφελη σπατάλη και γιατί τα χρήματα δεν δόθηκαν στους πτωχούς και επιτίμησαν την γυναίκα, μα ο Χριστός τους μάλωσε λέγοντας ότι τους πτωχούς πάντα θα τους έχουν κοντά τους και θα μπορούν να τους βοηθούν, αυτόν όμως όχι. Επαίνεσε δε τη γυναίκα που προαισθάνθηκε το θάνατό του και ξέροντας ότι δεν θα είναι για πολύ μαζί τους, ήλθε να τον μυρώσει. Προφήτεψε δε ότι η πράξη της θα διαφημισθεί παντού όπου θα κηρυχτεί το ευαγγέλιο, για να την αμείψει για την αγάπη της (Ματθ.26,1-16 και Μαρκ. 14,1-9). Το επεισόδιο αυτό διαβάζεται ως ευαγγελικό ανάγνωσμα στον εσπερινό της Μεγάλης Τετάρτης, που τελείται το πρωί της Μεγάλης Τετάρτης.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Πολλοί ερμηνευτές επειδή τα δύο τελευταία επεισόδια της μυρώσεως έγιναν στην Βηθανία τα ταυτίζουν. Έτσι γι’ αυτούς η ανώνυμη γυναίκα που αναφέρουν ο Ματθαίος και ο Μάρκος είναι η Μαρία η αδελφή του Λαζάρου και Σίμων ο λεπρός είναι ο πατέρας του Λαζάρου και της Μαρίας. <b>Το συναξάρι του όρθρου της Μ. Τετάρτης όμως τα διακρίνει</b>, διότι το ένα έγινε <u>έξι μέρες πριν το Πάσχα</u>, μυρώθηκαν τα πόδια του Χριστού από τη Μαρία και αγανάκτησε ο Ιούδας, ενώ το άλλο έγινε <u>δύο μέρες πριν το Πάσχα</u>, χύθηκε μύρο στη κεφαλή του Χριστού και αγανάκτησαν οι μαθητές. Επίσης ο ιερός Χρυσόστομος <b>ταυτίζει την άγνωστη γυναίκα που αναφέρουν ο Ματθαίος και ο Μάρκος με την αποδεδειγμένα αμαρτωλή που αναφέρει ο Λουκάς (Ε.Π.Ε. 12,132).</b> Το συναξάρι της ημέρας δέχεται την γνώμη του ιερού Χρυσοστόμου και παρατηρεί ότι, γι’ αυτό ο Χριστός την αμείβει με το να διαλαληθεί όπου κηρυχτεί το ευαγγέλιο η πράξη της, ενώ δεν κάνει το ίδιο για την αδελφή του Λαζάρου, την Μαρία, η οποία είχε λόγους ευγνωμοσύνης να φερθεί έτσι, αφού ο Χριστός ανάστησε τον αδελφό της Λάζαρο. Η ερμηνευτική αυτή ταύτιση των δύο γυναικών έδωσε την αφορμή στην υμνωδό να εμπνευσθεί το εν λόγω τροπάριο.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">* * *</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">    </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Στο πρόσωπο της ανώνυμης πόρνης, των ευαγγελίων και του τροπαρίου, πρέπει ο καθένας από εμάς να δει τον εαυτό του. <b>Διότι κάθε απομάκρυνση από τη θεωρία και την πράξη του ευαγγελίου η αγία Γραφή την ονομάζει πορνεία.</b> Έγινε μεγάλος θόρυβος τελευταία (2008), που η Ιερά Σύνοδος με αφορμή το «Σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» διακήρυξε ότι κάθε σαρκική σχέση που τελείται χωρίς να προηγηθεί το μυστήριο του γάμου είναι πορνεία. Κι όμως, όσοι γνωρίζουν τη θεολογία της Εκκλησίας μας ξέρουν ότι πορνεία ονομάζεται κάθε απομάκρυνση από το Θεό, όπως προαναφέραμε. Όλοι μας εγκαταλείπουμε κάποιες στιγμές τον Νυμφίο της ψυχής μας και τραβάμε προς το μέρος του διαβόλου.<b>Συνεπώς όλοι μας είμαστε πόρνοι.</b> Κι ενώ γίνεται αυτό, εν τούτοις, δεν διαθέτουμε τις πηγές των δακρύων και την μετάνοιά της. Γι’ αυτό μας την προβάλλει η Εκκλησία μας, για να την μιμηθούμε. <u>Είναι χαρακτηριστικό το κοντάκιο του όρθρου της ημέρας</u>· «Υπέρ την πόρνην αγαθέ ανομήσας, δακρύων όμβρους ουδαμώς σοι προσήξα· αλλά σιγή δεόμενος προσπίπτω σοι, πόθω ασπαζόμενος, τους αχράντους σου πόδας, όπως μοι την άφεσιν ως Δεσπότης παράσχης, των οφλημάτων κράζοντι Σωτήρ. Εκ του βορβόρου των έργων μου ρύσαι με».<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <br /> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><span style="color: red;">ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ<br /> ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ</span></b><o:p></o:p></span></div> </div>

Η ΚΑΣΙΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ

pmeletios.com Πολλά και ποικίλα τα ονόματα με τα οποία αναφέρεται η Κασιανή στα χειρόγραφα. Κασιανή και Κασσιανή, Κασία και Κασσία, Ε...

Διαβάστε περισσότερα »

Το Τροπάριο της Κασσιανής - Μετάφραση Φώτη Κόντογλου

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="MsoNormal"> <img src="http://cdn1.bbend.net/images/news/2014/04/15/kassiani-660.jpg" /></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <br /></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <br /></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">τω φόβω εκρύβη.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <br /></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Αμαρτιών μου τα πλήθη<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ψυχοσώστα Σωτήρ μου;<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Μη με την σήν δούλην παρίδης,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ο αμέτρητον έχων το έλεος.<br /> <br /> <b>Μετάφραση</b><o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <br /></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <br /></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου•<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">από το φόβο της κρύφτηκε.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <br /></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Των αμαρτιών μου τα πλήθη<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">ψυχοσώστη Σωτήρα μου;<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal"> <br /></div> <br /> <div class="MsoNormal"> <span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Μετάφραση Φώτη Κόντογλου<o:p></o:p></span></div> </div>

Το Τροπάριο της Κασσιανής - Μετάφραση Φώτη Κόντογλου

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ε...

Διαβάστε περισσότερα »