Ναυπάκτου Ιερόθεος: Η ποιμαντική διακονία του Ιερέως

Από την Μητρόπολη

Ιερατική Σύναξη πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014 στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας.Εισηγητής ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Η ποιμαντική διακονία του Ιερέως κατά τον Άγιον Νεκτάριον».

Ο λόγιος και πολυγραφότατος ιεράρχης σημείωσε κατ᾿ αρχήν ότι, ενώ ο Άγιος είναι γνωστός στους περισσότερους κυρίως για τα θαύματά του, λίγοι γνωρίζουν ότι ταυτόχρονα είναι και ένας μεγάλος θεολόγος της Εκκλησίας, με εκτενές και σπουδαίο συγγραφικό έργο. Υπήρξε επίσκοπος, ιεροκήρυκας και πνευματικός οδηγός της γυναικείας μονής της Αγίας Τριάδος Αιγίνης ασκώντας ποιμαντικό έργο. Διετέλεσε όμως και καθηγητής της Ποιμαντικής στην Ριζάρειο Σχολή επί σειρά ετών.

Τα θεολογικά του έργα μάλιστα έχουν ιδιαίτερα μεγάλη αξία, επειδή παρά την γενική τάση της εποχής δεν είναι επηρεασμένα από την δυτική θεολογία και ιδιαίτερα από τα στοιχεία του ιδεαλισμού, του ηθικισμού και του προτεσταντισμού, αλλά στηρίζονται στην ορθόδοξη πατερική διδασκαλία και παράδοση.

Ο Σεβασμιώτατος στο πρώτο μέρος της εισηγήσεώς του παρουσίασε την διδασκαλία του Αγίου με βάση το διδακτικό εγχειρίδιο της Ποιμαντικής, το οποίο ο ίδιος συνέγραψε και δίδαξε στην Ριζάρειο Σχολή. Στο δεύτερο μέρος της εισηγήσεως παρουσίασε παραδείγματα της πρακτικής ασκήσεως της ποιμαντικής από τον ίδιο τον Άγιο Νεκτάριο έχοντας ως πηγή σωζόμενες επιστολές Του.

Σύμφωνα με τον Άγιο τα προσόντα του ποιμένος θα πρέπει να είναι:

α. Πνευματικά: Η θερμή αγάπη προς τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο ιερός ζήλος και όχι ο «ου κατ᾿ επίγνωσιν» ζήλος, ο φόβος του Θεού με την έννοια της αιδούς και της ευλαβείας, ο οποίος προκύπτει από την μυστική εμπειρία, και η σταθερά και ζώσα πίστη.

β. Φυσικά - διανοητικά: Το αντιληπτικόν, δηλαδή η οξύνοια που επιτρέπει την κατανόηση των διαφόρων ζητημάτων, η ετοιμότητα του πνεύματος, δηλαδή η ταχύτητα της αντιλήψεως, και ο διοικητικός νους, δηλαδή η αποτελεσματικότητα, η οξυδέρκεια και η επινοητικότητα κατά την άσκηση του ποιμαντικού έργου.

γ. Επίκτητα διανοητικά προσόντα: Η Φιλολογική και Θεολογική παιδεία με την έννοια της συστηματικής επιστημονικής και όχι ευκαιριακής γνώσεως, η Εκκλησιαστική μόρφωση (τέλεια γνώση της Ιεράς Παραδόσεως, της λειτουργικής, της εκκλησιαστικής τάξεως και μουσικής) και η Εγκυκλοπαιδική μόρφωση.

Ακόμη και τα σωματικά προσόντα όμως, όπως η αρτιμέλεια και η υγεία, είναι χρήσιμα σύμφωνα με τον Άγιο Νεκτάριο, στο μέτρο που αυτά συνδέονται με την ιεροπρεπή και σεμνοπρεπή εκπλήρωση της διακονίας των ποιμένων της Εκκλησίας.

Η παρουσίαση στο δεύτερο μέρος της εισηγήσεως επιλεγμένων αποσπασμάτων από ποιμαντικές επιστολές του Αγίου αποκάλυψε την σοφία και την διάκριση στις παραινέσεις και παρεμβάσεις του προς τις μοναχές, τις οποίες καθοδηγούσε πνευματικά. Εξήρε επίσης το γεγονός ότι, ο σύγχρονος αυτός πατέρας της Εκκλησίας δεν ήταν μόνον ο ίδιος υπόδειγμα ηθικής καθαρότητος αλλά είχε και την ποιμαντική ικανότητα και το θείο χάρισμα να καθοδηγεί με ακρίβεια και ασφάλεια προς αυτήν την καθαρότητα τις ψυχές που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος.

Ολοκληρώνοντας την εισήγησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου τόνισε χαρακτηριστικά αναφερόμενος στον Άγιο Νεκτάριο: «Αν ζούσε τον τέταρτο αιώνα, θα ήταν στην χορεία των μεγάλων Πατέρων, γιατί είχε θεολογία, είχε και κατάρτιση, είχε και οξύνοια αλλά είχε και ησυχαστική παράδοση, πράγμα το οποίο συνιστά τη ζωή των Αγίων Πατέρων».

Την εισήγηση ακολούθησε ημίωρη συζήτηση με ερωτήματα από το ακροατήριο.