Ιερά Μητρόπολη Πατρών
Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου
Ἀνδρέου Πατρῶν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως, ἐτελέσθη ἡ Θεία Λειτουργία
προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος
στό κήρυγμά του ἀνεφέρθη στή θυσία καί τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου
Σμύρνης καί τῶν σύν αὐτῷ μαρτυρησάντων Κληρικῶν καί Λαϊκῶν κατά τήν
Μικρασιατική Καταστροφή τό 1922.
Τό πολυπληθές ἐκκλησίασμα μετά συγκλονισμοῦ καρδίας, ἄκουσε γιά μιά ἀκόμη φορά ἀπό τό στόμα τοῦ Ἐπισκόπου του, τά περί τῆς φρικτῆς, μαρτυρικῆς τελευτῆς τοῦ Ἱεράρχου τῆς Σμύρνης, Ἁγίου Χρυσοστόμου, τόν ὁποῖο κατακρεούργησε καί κομμάτιασσε ἡ λυσσαλέα μανία τῶν Τούρκων, στίς 9 Σεπτεμβρίου ( 27 Αὐγούστου Π.Η.) κατά τήν καταστροφή τῆς Μικρασίας τό 1922.
Μεταξύ τῶν ἄλλων ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε: « ...Ἀξίζει τόν κόπο, γιά τή μνήμη, γιά τήν τιμή, γιά τή δόξα, γιά τήν ἀλήθεια, γιά τήν ἱστορία, γιά τήν Ἑλλάδα, γιά τά παιδιά μας νά ρίξωμε μιά ματιά στά γεγονότα, τῆς φρικτῆς ἐκείνης περιόδου γιά τό Γένος μας.
Ἀξίζει τόν κόπο γιά λίγα λεπτά νά κλίνωμε τό γόνυ σώματος καί ψυχῆς, ἐνώπιον τῶν Ἱερῶν Σφαγίων, τῶν Μαρτύρων καί Ἁγίων του Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ...»
Ἐν συνεχείᾳ μίλησε χρησιμοποιήσας τίς ἱστορικές πηγές γιά τό συγκλονιστικό μαρτύριο τοῦ Ἱεράρχου τῆς Σμύρνης. Αἴσθηση προκάλεσε στό Ἐκκλησίασμα, ἡ μαρτυρία τοῦ πολεμικοῦ ἀνταποκριτοῦ Κώστα Μισαηλίδη, ὁ ὁποῖος τό 1925 ἀναφέρει τά ἑξῆς γιά τόν Ἐθνοϊερομάρτυρα Ἱεράρχη τῆς Σμύρνης.
« ... Τοῦ ἔβγαλαν τά μάτια μέ τήν ξιφολόγχη. Τοῦ ἔκοψαν τά αὐτιά καί τή γλῶσσα. Τόν ἔσυραν ἀπό τά γένια καί τά μαλλιά. Γύρω ἀπό τό σῶμα του ἔστησε ἡ ἀπάνθρωπη, ἡ βάρβαρη τουρκική μανία τόν φρικτό χορό. Δέν ἄφησαν τίποτα τό σκληρό, τό ἐξευτελιστικό, πού νά μήν κάμουν στό ἀφανισμένο κορμί τοῦ Χρυσοστόμου. Καί ἐσύρθηκε ἔτσι ἕως τούς Ἰκί-Τσεσμέ, ὁ γέρων Μητροπολίτης κατακομματιασμένος.
Τό κεφάλι του μέ βγαλμένα τά μάτια, κομμένα τά αὐτιά καί τή γλῶσσα, μέ τά γένια ξεριζωμένα καί μαῦρο ἀπό τό ξύλο, αἱματοστάλακτο τό ἔμπηξαν στήν πατερίτσα του καί ἡ πομπή μενόμενη ἀπό βλαστήμιες καί σαρκασμό τό περιέφερε στούς τουρκομαχαλάδες...»
...Ἀγαπητοί μου, ὁ Ἑλληνισμός δέν θά ἐπιβιώσῃ ἄν μείνῃ χωρίς ὁράματα, χωρίς ἐλπίδα, χωρίς τίς μνῆμες πού τόν διατηροῦν σέ πνευματική ἐγρήγορση. Μόνο ἄν μείνῃ ὄρθιο καί ἄπαρτο τό φεγγοβόλο κάστρο τῆς μνήμης, πού τό ὕψωσαν καί τό συντήρησαν μέ τό αἷμα τους τά ἑκούσια σφάγια ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, μόνο τότε ἡ Ἑλλάδα θά μεγαλουργήσῃ.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ποτέ δέν εἴχαμε δεχθῆ μοιρολατρικά τά γεγονότα, ἀλλά καί ποτέ ἡ ἱστορία τῆς φυλῆς μας, τοῦ γένους μας, τῆς πατρίδος μας, δέν εἶχε διαστρεβλωθῆ καί παραχαραχθῆ τόσο, ὅσο στούς καιρούς μας. Ὅμως ἄς μάθουν ὅσοι ἐπιβουλεύονται τήν ἱστορική μας ἀλήθεια, τήν ἰδιοπροσωπία μας καί τήν Ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά μας, ὅτι δέν ἐξαντλήθηκαν τά ὁράματά μας καί δέν ἔχει ἀποπροσανατολισθῆ —παρά τίς ἐργώδεις καί λυσσαλέες προσπάθειές τους— ὁ πνευματικός μας Ἑλληνικός καί Ὀρθόδοξος προσανατολισμός, οὔτε ἔχει ἀλλάξει τό πνευματικό D.N.A. τῶν παιδιῶν μας, οὔτε ἄλλο αἷμα ρέει στίς φλέβες τους.
Λίγο χρειάζεται, πολύ λίγο, γιά νά ξεχειλίσῃ τό ποτήρι, καί τότε ὅλοι θά διαπιστώσουν τόν δυναμισμό τῆς φυλῆς μας. Ἔρχεται ἡ ὥρα—ἔτσι γίνεται πάντα κατά τήν κυκλική πορεία καί ἑρμηνεία τῆς Ἱστορίας— ἔρχεται ἡ ὥρα, πού θά ξυπνήσουν οἱ πιεσμένοι ἐθνικοί παλμοί στίς καρδιές ὅλων μας, καί κυρίως στίς καρδιές τῶν παιδιῶν μας. Οἱ παλμοί αὐτοί θά πυροδοτήσουν τίς ἀνυπολόγιστες γιά τούς μισέλληνες, ἡμετέρους καί ξένους, ἐσώτατες δυνάμεις, προκειμένου νά παρασύρουν καί νά ἀφανίσουν τά δεινά καί δύστυχα ἀνθρωπάρια, πού ποτέ δέν ἠθέλησαν μιά Ἑλλάδα δυνατή καί ἀνεξάρτητη.
Γιατί πάντοτε εἶναι, οἱ δυστυχεῖς αὐτοί τύποι, ἐγκλωβισμένοι στά ἀπαίσια καί φρικτά ἰδεολογικά τους τείχη καί ὑπαρξιακά τους κενά. Δέν τούς ἐπιτρέπει ὁ συρρικνωμένος καί συνωστισμένος στό στενό κρανίο τους ἐγκέφαλός τους νά σκεφθοῦν διαφορετικά...
Ἀφοῦ ἀνεφέρθη καί στούς ἄλλους Ἀρχιερεῖς Μάρτυρες καί λοιπούς σφαγιασθέντες αἰχμαλωτισθέντες καί πρόσφυγες τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, ὁ Σεβασμιώτατος κατέληξε: « ...Ἡ ὁμιλία μας αὐτή ἀφιερώνεται σέ ὅλους ἐκείνους ποῦ φρικτά ἐσφαγιάσθησαν καί μαρτυρικά ἐτελειώθησαν, στήν φοβερή της Σμύρνης καί ὅλης της Μικρασίας Καταστροφή.
Ἀφιερώνεται στούς ἀπογόνους τῶν πολύπαθων προσφύγων, τῶν ἀδελφῶν μας, γιά τούς ὁποίους ἰσχύει τό τοῦ ποιητοῦ: "τοῦ πόνου τό ψωμί ὅποιος δέν ἔφαγε, μόνο ἐκεῖνος δέν σᾶς γνώρισε, ὦ οὐρανοί.»
...Ἀγαπητοί μου πολλοί ἰσχυρίζονται σήμερα, δυστυχῶς, ὅτι προκειμένου νά ἐπέλθῃ συμφιλίωση μεταξύ τῶν Λαῶν, πρέπει νά λησμονοῦμε ἤ νά παραθεωροῦμε τά ἱστορικά γεγονότα, γι' αὐτό καί βάλθηκαν νά ἀλλοιώσουν τήν Ἱστορία καί νά τήν παραχαράξουν.
Ἡ συμφιλίωση ὅμως ἐπέρχεται μέ τήν παραδοχή τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας καί τῶν γεγονότων πού ἔλαβαν χώρα, ὥστε ὅσοι ἀσέβησαν πάνω στίς ἀνθρώπινες προσωπικότητες νά ἀντιληφθοῦν τά λάθη τους καί νά διορθώσουν τήν πορεία τους, ζητώντας συγγνώμη ἀπό τόν Θεό ( ἄν πιστεύουν εἰς Αὐτόν) καί ἀπό τούς ἀδικημένους ἀνθρώπους, ἀπό τόν κόσμο ὁλόκληρο.
Ἄλλοι πάλι, ἐνδιαφέρονται καί ἀγωνίζωνται νά μήν προσβάλλωνται οἱ γείτονές μας ἀπό τίς φρικώδεις πράξεις πού διέπραξαν οἱ πρόγονοί τους στό ἐγγύς ἤ ἀπώτερο παρελθόν ἤ πού διαπράττουν σήμερα.
Ἐμᾶς ὅλες αὐτές οἱ « θεωρίες» οὐδεποσῶς μᾶς ἐγγίζουν καί οὐδόλως, μᾶς ἐνδιαφέρουν ὡς Ἕλληνες πού ἐμπνέονται ἀπό τήν μαρτυρική πορεία τῶν ἁγιασμένων Μαρτύρων τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας.
Ἐμεῖς θά ἀγωνιζώμεθα μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας, ὥστε νά μήν προσβάλλωμε τήν μνήμη τῶν Ἱερῶν Σφαγίων μας μέ τή δική μας λησμοσύνη καί ὑποσχόμεθα στή μνήμη τῶν Ἁγίων καί Ἡρώων μας πού πορφύρωσαν τήν Ἑλληνική γῆ μέ τό αἷμα τους, ὅτι δέν θά ἐπιτρέψουμε σέ κανένα «ἡμέτερο ἤ ξένο νά προσβάλλῃ διά λόγων ἤ πράξεων τή θυσία τους...»
Τό πολυπληθές ἐκκλησίασμα μετά συγκλονισμοῦ καρδίας, ἄκουσε γιά μιά ἀκόμη φορά ἀπό τό στόμα τοῦ Ἐπισκόπου του, τά περί τῆς φρικτῆς, μαρτυρικῆς τελευτῆς τοῦ Ἱεράρχου τῆς Σμύρνης, Ἁγίου Χρυσοστόμου, τόν ὁποῖο κατακρεούργησε καί κομμάτιασσε ἡ λυσσαλέα μανία τῶν Τούρκων, στίς 9 Σεπτεμβρίου ( 27 Αὐγούστου Π.Η.) κατά τήν καταστροφή τῆς Μικρασίας τό 1922.
Μεταξύ τῶν ἄλλων ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε: « ...Ἀξίζει τόν κόπο, γιά τή μνήμη, γιά τήν τιμή, γιά τή δόξα, γιά τήν ἀλήθεια, γιά τήν ἱστορία, γιά τήν Ἑλλάδα, γιά τά παιδιά μας νά ρίξωμε μιά ματιά στά γεγονότα, τῆς φρικτῆς ἐκείνης περιόδου γιά τό Γένος μας.
Ἀξίζει τόν κόπο γιά λίγα λεπτά νά κλίνωμε τό γόνυ σώματος καί ψυχῆς, ἐνώπιον τῶν Ἱερῶν Σφαγίων, τῶν Μαρτύρων καί Ἁγίων του Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ...»
Ἐν συνεχείᾳ μίλησε χρησιμοποιήσας τίς ἱστορικές πηγές γιά τό συγκλονιστικό μαρτύριο τοῦ Ἱεράρχου τῆς Σμύρνης. Αἴσθηση προκάλεσε στό Ἐκκλησίασμα, ἡ μαρτυρία τοῦ πολεμικοῦ ἀνταποκριτοῦ Κώστα Μισαηλίδη, ὁ ὁποῖος τό 1925 ἀναφέρει τά ἑξῆς γιά τόν Ἐθνοϊερομάρτυρα Ἱεράρχη τῆς Σμύρνης.
« ... Τοῦ ἔβγαλαν τά μάτια μέ τήν ξιφολόγχη. Τοῦ ἔκοψαν τά αὐτιά καί τή γλῶσσα. Τόν ἔσυραν ἀπό τά γένια καί τά μαλλιά. Γύρω ἀπό τό σῶμα του ἔστησε ἡ ἀπάνθρωπη, ἡ βάρβαρη τουρκική μανία τόν φρικτό χορό. Δέν ἄφησαν τίποτα τό σκληρό, τό ἐξευτελιστικό, πού νά μήν κάμουν στό ἀφανισμένο κορμί τοῦ Χρυσοστόμου. Καί ἐσύρθηκε ἔτσι ἕως τούς Ἰκί-Τσεσμέ, ὁ γέρων Μητροπολίτης κατακομματιασμένος.
Τό κεφάλι του μέ βγαλμένα τά μάτια, κομμένα τά αὐτιά καί τή γλῶσσα, μέ τά γένια ξεριζωμένα καί μαῦρο ἀπό τό ξύλο, αἱματοστάλακτο τό ἔμπηξαν στήν πατερίτσα του καί ἡ πομπή μενόμενη ἀπό βλαστήμιες καί σαρκασμό τό περιέφερε στούς τουρκομαχαλάδες...»
...Ἀγαπητοί μου, ὁ Ἑλληνισμός δέν θά ἐπιβιώσῃ ἄν μείνῃ χωρίς ὁράματα, χωρίς ἐλπίδα, χωρίς τίς μνῆμες πού τόν διατηροῦν σέ πνευματική ἐγρήγορση. Μόνο ἄν μείνῃ ὄρθιο καί ἄπαρτο τό φεγγοβόλο κάστρο τῆς μνήμης, πού τό ὕψωσαν καί τό συντήρησαν μέ τό αἷμα τους τά ἑκούσια σφάγια ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, μόνο τότε ἡ Ἑλλάδα θά μεγαλουργήσῃ.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ποτέ δέν εἴχαμε δεχθῆ μοιρολατρικά τά γεγονότα, ἀλλά καί ποτέ ἡ ἱστορία τῆς φυλῆς μας, τοῦ γένους μας, τῆς πατρίδος μας, δέν εἶχε διαστρεβλωθῆ καί παραχαραχθῆ τόσο, ὅσο στούς καιρούς μας. Ὅμως ἄς μάθουν ὅσοι ἐπιβουλεύονται τήν ἱστορική μας ἀλήθεια, τήν ἰδιοπροσωπία μας καί τήν Ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά μας, ὅτι δέν ἐξαντλήθηκαν τά ὁράματά μας καί δέν ἔχει ἀποπροσανατολισθῆ —παρά τίς ἐργώδεις καί λυσσαλέες προσπάθειές τους— ὁ πνευματικός μας Ἑλληνικός καί Ὀρθόδοξος προσανατολισμός, οὔτε ἔχει ἀλλάξει τό πνευματικό D.N.A. τῶν παιδιῶν μας, οὔτε ἄλλο αἷμα ρέει στίς φλέβες τους.
Λίγο χρειάζεται, πολύ λίγο, γιά νά ξεχειλίσῃ τό ποτήρι, καί τότε ὅλοι θά διαπιστώσουν τόν δυναμισμό τῆς φυλῆς μας. Ἔρχεται ἡ ὥρα—ἔτσι γίνεται πάντα κατά τήν κυκλική πορεία καί ἑρμηνεία τῆς Ἱστορίας— ἔρχεται ἡ ὥρα, πού θά ξυπνήσουν οἱ πιεσμένοι ἐθνικοί παλμοί στίς καρδιές ὅλων μας, καί κυρίως στίς καρδιές τῶν παιδιῶν μας. Οἱ παλμοί αὐτοί θά πυροδοτήσουν τίς ἀνυπολόγιστες γιά τούς μισέλληνες, ἡμετέρους καί ξένους, ἐσώτατες δυνάμεις, προκειμένου νά παρασύρουν καί νά ἀφανίσουν τά δεινά καί δύστυχα ἀνθρωπάρια, πού ποτέ δέν ἠθέλησαν μιά Ἑλλάδα δυνατή καί ἀνεξάρτητη.
Γιατί πάντοτε εἶναι, οἱ δυστυχεῖς αὐτοί τύποι, ἐγκλωβισμένοι στά ἀπαίσια καί φρικτά ἰδεολογικά τους τείχη καί ὑπαρξιακά τους κενά. Δέν τούς ἐπιτρέπει ὁ συρρικνωμένος καί συνωστισμένος στό στενό κρανίο τους ἐγκέφαλός τους νά σκεφθοῦν διαφορετικά...
Ἀφοῦ ἀνεφέρθη καί στούς ἄλλους Ἀρχιερεῖς Μάρτυρες καί λοιπούς σφαγιασθέντες αἰχμαλωτισθέντες καί πρόσφυγες τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, ὁ Σεβασμιώτατος κατέληξε: « ...Ἡ ὁμιλία μας αὐτή ἀφιερώνεται σέ ὅλους ἐκείνους ποῦ φρικτά ἐσφαγιάσθησαν καί μαρτυρικά ἐτελειώθησαν, στήν φοβερή της Σμύρνης καί ὅλης της Μικρασίας Καταστροφή.
Ἀφιερώνεται στούς ἀπογόνους τῶν πολύπαθων προσφύγων, τῶν ἀδελφῶν μας, γιά τούς ὁποίους ἰσχύει τό τοῦ ποιητοῦ: "τοῦ πόνου τό ψωμί ὅποιος δέν ἔφαγε, μόνο ἐκεῖνος δέν σᾶς γνώρισε, ὦ οὐρανοί.»
...Ἀγαπητοί μου πολλοί ἰσχυρίζονται σήμερα, δυστυχῶς, ὅτι προκειμένου νά ἐπέλθῃ συμφιλίωση μεταξύ τῶν Λαῶν, πρέπει νά λησμονοῦμε ἤ νά παραθεωροῦμε τά ἱστορικά γεγονότα, γι' αὐτό καί βάλθηκαν νά ἀλλοιώσουν τήν Ἱστορία καί νά τήν παραχαράξουν.
Ἡ συμφιλίωση ὅμως ἐπέρχεται μέ τήν παραδοχή τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας καί τῶν γεγονότων πού ἔλαβαν χώρα, ὥστε ὅσοι ἀσέβησαν πάνω στίς ἀνθρώπινες προσωπικότητες νά ἀντιληφθοῦν τά λάθη τους καί νά διορθώσουν τήν πορεία τους, ζητώντας συγγνώμη ἀπό τόν Θεό ( ἄν πιστεύουν εἰς Αὐτόν) καί ἀπό τούς ἀδικημένους ἀνθρώπους, ἀπό τόν κόσμο ὁλόκληρο.
Ἄλλοι πάλι, ἐνδιαφέρονται καί ἀγωνίζωνται νά μήν προσβάλλωνται οἱ γείτονές μας ἀπό τίς φρικώδεις πράξεις πού διέπραξαν οἱ πρόγονοί τους στό ἐγγύς ἤ ἀπώτερο παρελθόν ἤ πού διαπράττουν σήμερα.
Ἐμᾶς ὅλες αὐτές οἱ « θεωρίες» οὐδεποσῶς μᾶς ἐγγίζουν καί οὐδόλως, μᾶς ἐνδιαφέρουν ὡς Ἕλληνες πού ἐμπνέονται ἀπό τήν μαρτυρική πορεία τῶν ἁγιασμένων Μαρτύρων τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας.
Ἐμεῖς θά ἀγωνιζώμεθα μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας, ὥστε νά μήν προσβάλλωμε τήν μνήμη τῶν Ἱερῶν Σφαγίων μας μέ τή δική μας λησμοσύνη καί ὑποσχόμεθα στή μνήμη τῶν Ἁγίων καί Ἡρώων μας πού πορφύρωσαν τήν Ἑλληνική γῆ μέ τό αἷμα τους, ὅτι δέν θά ἐπιτρέψουμε σέ κανένα «ἡμέτερο ἤ ξένο νά προσβάλλῃ διά λόγων ἤ πράξεων τή θυσία τους...»
Δημοσίευση σχολίου