Πεινασμένο γιὰ λόγο
Θεοῦσυνέῤῥευσε τὸ πλῆθος, γιὰ νὰἀκούσῃ τὸν Χριστὸ καὶ νὰχορτάσῃ τὸ πνεῦμα.
Πέρασεὅμως ἡ ὥρα καὶ τὸ σῶμαἄρχισε νὰ διαμαρτύρεται.
Πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια πῶς θὰ μποροῦσαν νὰχορτάσουν τοὺς
χιλιάδεςἀκροατές Του; Ἀπὸ τὴνἀπορία στὴν ἔκπληξη, ἀπὸτὴν ἀγωνία
στὸ θαῦμα, ἀπὸτὴν πείνα στὸ χορτασμό, ἀπὸτὸ ἐλάχιστο
στὸ περίσσευμα, περνᾶ ὁ Χριστὸς τοὺς πεινασμένους τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος.
Τρέφων καὶ συντηρῶν
τὰ σύμπαντα, χορταστὴς τῆς ζωῆς μας, τροφοδότης, φωτοδότης, θεράπων τῶν
σωματικῶν καὶ ψυχικῶν μας ἐλλείψεων, προνοητὴς τῆς σωτηρίας μας,
γεμίζει τὴν ὕπαρξή μας μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι εἶναι πάντοτε παρὼν
στὶς βιολογικὲς καὶ πνευματικές μας ἀνάγκες. Χορτάζει τὴν κτίση μὲ τὴνἀγάπη
Του, ξεδιψᾶ στὴν ἔρημο τῆς ἁμαρτίας τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὸ νερὸ τῆς
χάριτός Του. Γίνεται ὁ ἴδιος τροφὴ καὶ πιοτό, ἄφθονο, ἀδαπάνητο,
χαρίζοντας τὴν κατ’ ἄμφω ὑγεία καὶ εὐεξία.
Σὲ δύσκολους
καιρούς, σὲ κρίσεις οἰκονομικές, σὲ περιόδους πολεμικῶν συγκρούσεων, ἡ ἱκανοποίηση
τοῦ αἰσθήματος τῆς σωματικῆς πείνας εἶναι φαινομενικῶς ἀναγκαιότερη.
Ξεχνοῦμε ὅτι ὅλων τῶν παραπάνω καταστάσεων, ποὺ ἐντάσσονται στὶς
συνέπειες τῆς παραβίασης τῶν θείων νόμων, προηγεῖται ἡὑποτίμηση τῆς
πνευματικῆς τροφῆς. Ὅταν ἔχουμε ἀφθονία στὰ ὑλικά,ἀδιαφοροῦμε
γιὰ τὰ πνευματικά. Αὐτὸ ὁδηγεῖ σιγὰ σιγὰ στὴν ἔλλειψη
τῶν πρώτων· τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, γιὰ νὰ ζητήσουμε τὰ δεύτερα ὡς
σπουδαιότερα. Κι αὐτὰ μὲ τὴ σειρά τους γίνονται ἀφορμὴ γιὰ τὴν ἐκ
νέου ἀπόκτηση τῶν πρώτων, τῶν ὑλικῶν, καὶ σωστὴ χρήση τους ὅμως
βάσει τοῦ χρυσοῦ κανόνα τοῦ μέτρου.
Θερίζει σήμερα ἡ πείνα;
Ναί! Στερούμαστε ὅσα πρὶν ἀπολαμβάναμε σὲἀφθονία; Ναί! Ποιός
παράγοντας μᾶς ὡδήγησε σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση; Ἡἀφθονία τῶν
πρώτων ἢ ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὰ δεύτερα; Ὁ Θεὸς
εὐλογεῖ καὶ παρέχειἀμφότερα. Ἐμεῖς ἀγαπήσαμε τὰ μισά.
Μισὴ εὐλογία. Γιὰ τὰ πνευματικὰ δὲνἐνδιαφερθήκαμε, γιατὶ τὰ ὑλικὰ γέμιζαν
τὸ στομάχι μας, ἱκανοποιοῦσαν τὸ κενὸτῆς ὔπαρξής μας. Ἔφθασε
λοιπὸν ἡ ἐποχὴ τῆς κρίσεως γιὰ ὅλους μας,ἀδυνάτησαν οἱ παχιὲς ἀγελάδες.
Θὰ σᾶς πῶ ἕνα
παράδειγμα. Ὑπάρχουν δύο ἄνθρωποι. Ὁ ἕνας τρώει κάθε μέρα
δέκα πιάτα φαγητό· κρέατα, σαλάμια, τυριά, ἐπιδόρπια, φροῦτα, ποτά, χίλια
δυὸκαλούδια ἐπάνω στὸ τραπέζι του, πρωΐ, μεσημέρι, βράδυ. Ὁ ἄλλος
νηστεύει, εἶναιἐγκρατὴς καὶ μετρημένος, τρώει λίγο. Ἂν τοὺς ἀπομονώσουμε
σὲ ἕνα ἄδειο δωμάτιο, ποιός ἀπὸ τοὺς δύο θὰ ὑποφέρῃ καὶ δὲν
θὰ ἀντέχῃ τὴν στέρηση; Ξέρετε τὴν ἀπάντηση, ἀλλὰ ξέρετε
γιατί αὐτὸς καὶ ὄχι ὁ ἄλλος; Ἡ αἰτία εἶναι στὸφρόνημα. Ὁ μὲν
λειτουργεῖ μὲ τὸ ὑλικό, ὁ δὲ μὲ τὸ πνευματικὸ φρόνημα. Ὁ μὲνἀγωνιᾶ γιὰ τὸ σῶμα
του, ὁ δὲ γιὰ τὸ πνεῦμα του. Ἂν στὸν πρῶτο
δωρίζονταν τὰπνευματικά, θὰ τὰ πετοῦσε στὰ σκουπίδια μαζὶ μὲ τὰ ἀποφάγια
του. Ἂν στὸδεύτερο δωρίζονταν τὰ ὑλικά, θὰ τὰ μοίραζε στοὺς
πεινασμένους.
Οἱ πεινασμένοι
πεντακισχίλιοι χόρτασαν διπλά. Σίγουρα ξαναπείνασαν τὴνἄλλη μέρα, κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς
καὶ πάλι διπλά. Καὶ σήμερα κάποιοι πεινοῦν διπλά, καὶ στὸ σῶμα
καὶ στὴν ψυχή. Ὁ πνευματικὸς χορτασμὸς ὅμως μετριάζει κάπως
τὴν ἀνάγκη γιὰ τὸν σωματικό. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τροφός, γιατὶ παρέχει
βρῶσιν ὄχι «ἀπολυμμένην», ἀλλὰ «τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον»,
τὸ Σῶμα καὶΑἷμα τοῦ Κυρίου μας, ποὺ κομματιάζεται καὶ ἀδαπάνητα
μοιράζεται σὲ ὄλη τὴνἀνθρωπότητα. «Ὁ μόσχος πολὺς· τρυφήσατε πάντες»,
μᾶς προτρέπει ὁ ἅγιοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος. Εἶναι ἀρκετὸ γιὰ ὅλους
τὸ σφάγιο· ἂς τὸ ἀπολαύσουμε,ὅσοι νιώθουμε τὴν πείνα καὶ ἀγωνιοῦμε
γιὰ τὸν χορτασμὸ τῆς ψυχῆς μας. Πόσοι χωρᾶνε σὲ ἕνα τραπέζι; Μία
μικρὴ τράπεζα, ἕνα μικρὸ τραπέζι δηλαδή, ἡ ἁγία
τράπεζα τοῦ Ναοῦ μας, μπορεῖ νὰ θρέψῃ ἀκόμη καὶ ὁλόκληρο
τὸν πλανήτη. Τετράγωνη, ἀλλὰ ὑπερδιάστατη κατὰ χῶρον καὶ χρόνον.
Κάθησαν γύρω της γενιὲς καὶ γενιές. Ἐμεῖς γιατί νὰ μένουμε ἔξω ἀπὸ τὸ μεγάλο
καὶ μυστικὸ δεῖπνο τοῦ Κυρίου μας;
Λέγει ἡ Ἀποκάλυψη
τοῦ Ἰωάννου καὶ ἑρμηνεύουν σωστὰ οἱ πατέρες μας ὅτι στὰ τελευταῖα
χρόνια τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας ὁ παγκόσμιος κυβερνήτης θὰὑποσχεθῇ τροφὲς
στοὺς πεινασμένους κατοίκους τῆς γῆς μὲ ἀντάλλαγμα τὴν ψυχή τους, ἐξαναγκάζοντάς
τους νὰ λάβουν στὸ χέρι τους τὸ ἐπικατάρατο χάραγμα, γιὰ νὰ μποροῦν
νὰ πωλοῦν καὶ νὰ ἀγοράζουν. Οἱ πραγματικοὶχριστιανοί, ὅσοι
κρατοῦν ὡς κόριν ὀφθαλμοῦ τὶς ὀρθόδοξες παραδόσεις καὶ τὴμυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας,
δὲν θὰ πλανηθοῦν, καὶ γι’ αὐτὸ δὲν θὰ νιώσουν βασανιστικὰ τὴν
πείνα. Ὁ Χριστὸς θὰ εἶναι ἡ τροφή τους καὶ θαυματουργικῶς
θὰ τοὺς παρέχῃ τὰ χρειώδη, θὰ τοὺς κάνῃ νὰ νιώθουν
αὐτάρκεις καὶ θὰ εἶναιὑγιέστεροι τῶν ἀρνητῶν Του.
Ἂς μείνουμε στὸν
Χριστό, ἀδελφοί μου. Καὶ δὲν θὰ πεινάσουμε.
π. Στυλιανός
Μακρής
Δημοσίευση σχολίου