Γράφει ο Δημήτρης
Σωτηρόπουλος
Συνταξιούχος
διοικητικός υπάλληλος μεγάλης Μητρόπολης της χώρας μας, μου έλεγε πριν από
μερικούς μήνες τα εξής: «Όταν βλέπεις πολλές φανφάρες, εκδηλώσεις,
συλλείτουργα, επίδειξη γενικώς από Μητροπολίτες, να ανησυχείς. Είναι από αυτούς
που δεν κάνουν τίποτα και μέσω της προβολής τους καλύπτουν την ανυπαρξία τους
σε ποιμαντικό και πνευματικό επίπεδο. Το ίδιο ισχύει και για όσους αρέσκονται
σε μεγάλες, μακροσκελείς ανακοινώσεις ακαδημαϊκού τύπου. Κράτα μικρό καλάθι. Οι
πραγματικά άξιοι Ιεράρχες στην εποχή μας μετριούνται στα δάχτυλα του ενός
χεριού...!»
Έτσι απόλυτος που
ήταν, δεν πρόλαβα καν να εκφράσω τις αντιρρήσεις μου. «Μα ο τάδε, ο δείνα δεν
κάνουν έργο;», πρόλαβα να ψιθυρίσω. «Κράτα τα λόγια μου και θα με θυμηθείς»,
επέμενε ο κύριος αυτός, με τρόπο που περισσότερο έδειχνε την πικρία του για την
Εκκλησία μας, παρά την χαιρεκακία του «για όσα ξέρει από πρώτο χέρι», όπως με
διαβεβαίωνε.
Πράγματι, στο
διάστημα που πέρασε από εκίνη τη συζήτηση θυμήθηκα τα λόγια του αρκετές φορές:
Βλέπετε οι φανφάρες, οι κοσμικές εκδηλώσεις και τα συλλείτουργα δίνουν και
παίρνουν. Οι πολυτελείς ενθρονίσεις νέων Επισκόπων, επίσης. Ακόμα χειρότερα, η
ανυπαρξία σε ποιμαντικό επίπεδο πολλών εξ αυτών είναι τόσο εκκωφαντική, που όσο
και να στρέφουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας δεν πετυχαίνουν τίποτα
παραπάνω από το να αποκαλύπτουν περισσότερο την πνευματική τους γύμνια.
Το δε Διαδίκτυο, αυτό
το μέσο με τις τεράστιες δυνατότητες προσέγγισης εκατομμυρίων και ειδικά των νέων,
κατάντησε να χρησιμοποιείται από την πλειοψηφία των Μητροπόλεων για την (υπερ)
προβολή των «δραστηριοτήτων του Ποιμενάρχη»: Γεμίσαμε φωτογραφίες από
πανηγύρεις, ανταλλαγές επισκέψεων μεταξύ Ιεραρχών, απαράδεκτες συναντήσεις με
«χριστιανούς» - αντίχριστους πολιτικούς, ακόμα και ενσταντανέ με διαπλεκόμενους
επιχειρηματίες. Φυσικά, το να δημοσιεύσει κανείς εν αυστηρή συντομία κάτι
σχετικά με την δραστηριότητά του, δεν είναι κακό. Όλη αυτή όμως η διαρκής
προβολή των Επισκόπων εν είδει «σταρ» (!!!) το μόνο που πετυχαίνει είναι ο
κατασκανδαλισμός πιστών και απίστων και η αποϊεροποίηση των Ιερών και των Οσίων
μας.
Δυστυχώς, ακόμα και
εντός του Αγίου Όρους παρατηρείται πλέον αυτή η κακή συνήθεια: Φτάσαμε στο
σημείο να επισκέπτονται Δεσποτάδες το Περιβόλι της Παναγίας με συνοδεία
φωτογράφου (!!!) και να εκδίδουν τεράστια δελτία τύπου μετά με δεκάδες
φωτογραφίες τους από την επίσκεψη στο ένα ή το άλλο Μοναστήρι! Πλήρης
εκκοσμίκευση της Πίστης μας και μάλιστα στο απόρθητο κάστρο της, τον Άθω.
Μεγάλη η δίψα των Προκαθημένων για προβολή. Μέχρι και εντός της Αγίας Τράπεζας
βλέπουμε φωτογραφικά στιγμιότυπα, έτσι ώστε να μη μείνει τίποτα όρθιο, τίποτε
απαραβίαστο από τον αδηφάγο φακό της δημοσιότητας.
Κι εδώ ακριβώς
έρχεται να επιβεβαιωθεί και το δεύτερο σκέλος των όσων μου είπε εκείνος ο
«γνώστης» προσώπων και πραγμάτων της Εκκλησίας: Στο 99% των περιπτώσεων, οι
υπερπροβαλλόμενοι Μητροπολίτες είναι παντελώς ανύπαρκτοι στο ποιμαντικό τους
έργο! Αρκεί κανείς να μπει σε ιστοσελίδες Ιερών Μητροπόλεων για να το
διαπιστώσει: Σε απειροελάχιστες εξ αυτών θα βρει κάτι πνευματικό να διαβάσει,
να ωφεληθεί. Κυριαρχεί η επίδειξη, οι δημόσιες σχέσεις, ίσως και κανένα
απόσπασμα από το Ευαγγέλιο της Κυριακής για «στάχτη στα μάτια».
Γνωρίζω προσωπικά
ανθρώπους που, όντας στελέχη χρόνια μεγάλων Μητροπόλεων, παραπονούνται πως ενώ
οι Ιεράρχες τους έχουν στη διάθεσή τους άφθονα τεχνικά μέσα και προσωπικό,
ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν να μεταφέρουν το μήνυμα του Χριστού σε όσο το δυνατόν
περισσότερους συνανθρώπους μας. Αδιαφορούν για τα προβλήματα της κοινωνίας.
Αφήνουν τη νεολαία να παρασύρεται στο βούρκο της ακολασίας και του αθεϊσμού.
Διαφημίζουν τα συσσίτια για τους φτωχούς και το φιλανθρωπικό έργο κατά κόρον,
ξεχνώντας (;) πως ο ρόλος της Εκκλησίας δεν είναι μόνο η υλική υποστήριξη του
πλησίον. “Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι
εκπορευομένω διά στόματος Θεού” [Ματθ. δ’4]
Θα περίμενε λοιπόν
κανείς, όλη αυτή η δημοσιότητα που προξενούν ηθελημένα πολλοί Επίσκοποι, να χρησιμοποιηθεί
για όφελος όλων των πιστών και όχι μονάχα για προσωπική τους προβολή -
ανάδειξη. Όμως όχι! Είναι τέτοια η έλλειψη ποίμανσης του λαού που θά' λεγε
κανείς, πως κάποιοι εντός της Εκκλησίας ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να υπάρχει κατήχηση και
διάδωση του Ευαγγελίου. Αρκούνται λοιπόν σε προσωπικές εκστρατείες προβολής,
αφήνοντας τους Έλληνες να κατρακυλούν στο σκοτάδι του άθεου υλισμού, προς
τέρψην των πάσης φύσεως χριστιανομάχων.
Κλείνοντας, θέτω ένα
απλό ερώτημα σε όλους: Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η Εκκλησία της Ελλάδος δεν
διαθέτει τον δικό της τηλεοπτικό σταθμό; Ποια είναι τα εμπόδια; Υλικά, τεχνικά,
έλλειψη προσωπικού ή μήπως πολύ απλά, όπως έγραψα παραπάνω, κάποιοι ΕΝΤΟΣ της
Εκκλησίας δεν θέλουν να ακούγεται και να διαδίδεται ο Λόγος του Κυρίου, που
αποτελεί βάλσαμο για τις πονεμένες ψυχές ειδικά στην σύγχρονη δύσκολη εποχή
μας;
Εύλογη απορία. Αν κι
εδώ που τα λέμε, αν είναι να φτιαχτεί εκκλησιαστικός σταθμός για να μας δείχνει
όλη μέρα τα όσα αρνητικά προαναφέραμε (πανηγύρεις, συλλείτουργα, επισκέψεις
κλπ), καλύτερα να μας λείπει...!
Δημοσίευση σχολίου