agioritikesmnimes.blogspot.gr
Δυο μήνες κάθισα
κοντά στον γερο-Ιωσήφ (τον Ησυχαστή) και βρήκα τη χάρη. Ένα βράδυ προσευχόμουν
όρθιος στο κελλί μου. Για μια στιγμή σαν να άνοιξε ο απέναντι τοίχος, και είδα
να με πλησιάζουν τρεις μορφές. Η ψυχή μου άνοιξε τα χέρια της και αγκάλιασε τη μεσαία.
Τί αισθάνθηκα δεν λέγεται.
Η πνευματική μου αίσθηση με πληροφορούσε ότι ήταν ο
Χριστός συνοδευόμενος από δύο αγγέλους. Μόλις συνήλθα, πήρα το φαναράκι μου και
μεσάνυκτα ξεκίνησα για τον Άγιο Βασίλειο. Καθ΄ οδόν περικύκλωσαν την ψυχή μου
οι δαίμονες. Φόβος και τρόμος με κατέλαβε. Έφθασα επιτέλους, αγωνιών και
ασθμαίνων, στον Άγιο Βασίλειο. Είπα στον πάτερ Αθανάσιο: «Ειδοποίησε τον
γέροντα ότι θέλω επειγόντως να τον συναντήσω». Με δέχθηκε αμέσως. Κάθισε. «Τί
έχεις;» μου λέει. «Περίμενε, γέροντα, λίγο να συνέλθω και θα σου πω».
Του
διηγήθηκα τί μου συνέβη. Ο γέροντας σηκώθηκε, με αγκάλιασε και καταχαρούμενος
μου είπε: «Αυτό, παιδί μου, είναι το πρώτο σκαλί. Αυτή είναι η χάρις. Από ΄δω
και πέρα άλλη πνευματική αμφίεση, άλλοι ορίζοντες, άλλη τροφή πνευματική, άλλη
προσευχή σε περιμένουν. Αυτό πολλοί μοναχοί το περιμένουν χρόνια και λίγοι το
γεύονται. Κι εσένα τόσο γρήγορα σου τό ΄δωσε ο Θεός».
ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΑΣ
ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ,
εκδ. Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ
«ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ»,
ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ
ΟΡΟΥΣ, 2000, σ. 40-42.
Δημοσίευση σχολίου