Ποιμαντορική εγκύκλιος Θεοφανείων 2014 του Μητροπολίτη Βεροίας...
«Σήμερον τό πικρόν ὕδωρ τό ἐπί Μωϋσέως τῷ λαῷ, εἰς γλυκύτητα μεταποιεῖται τῇ τοῦ Κυρίου παρουσίᾳ».
Στούς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, στούς χρόνους τῆς πορείας τῶν Ἰσραηλιτῶν πρός τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας καί τήν τεσσαρακονταετῆ περιπλάνησή τους μέσα στήν ἔρημο μᾶς μεταφέρει ἡ εὐχή τοῦ ἁγίου Σωφρονίου, πατριάρχου Ἱεροσολύμω, καί μᾶς ὑπενθυμίζει τό θαυμαστό γεγονός τῆς μετατροπῆς διά τοῦ Μωϋσέως τοῦ πικροῦ ὕδατος σέ ὕδωρ γλυκύ καί πόσιμο πού δρόσισε τά χείλη τοῦ ταλαιπωρημένων ἀπό τόν καύσωνα τῆς ἐρήμου Ἰσραηλιτῶν.
Ἡ ὑπενθύμιση δέν εἶναι βεβαίως τυχαία, διότι καί ἐμεῖς σήμερα ζοῦμε μία ἀνάλογη ἐμπειρία, ἕνα ἀντίστοιχο θαῦμα, τό ὁποῖο ὅμως ὑπερέχει κατά πολύ ἐκείνου τό ὁποῖο συνέβη στήν ἔρημο μέ τούς Ἰσραηλίτες. Διότι γιά ἐμᾶς σήμερα δέν εἶναι ὁ προφήτης Μωυσῆς πού μετατρέπει τό πικρό ὕδωρ σέ γλυκύ καί κατάλληλο πρός πόση, ἀλλά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος μέ τήν βάπτισή του στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνη μετατρέπει τό πικρό ὕδωρ σέ γλυκύ, μετατρέπει τό φυσικό ὕδωρ σέ ὕδωρ καθάρσιο ἁμαρτιῶν, σέ ὕδωρ καταλλαγῆς καί συμφιλιώσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό.
Καί ἐνῶ τό ὕδωρ εἶναι αὐτό πού συνήθως χωρίζει τούς ἀνθρώπους μεταξύ τους καί δυσκολεύει τή μεταξύ τους ἐπικοινωνία, τό ὕδωρ τοῦ βαπτίσματος εἶναι αὐτό πού ἑνώνει ὄχι μόνο τούς ἀνθρώπους μεταξύ τους ἀλλά καί μέ τόν Θεό. Διότι τό ὕδωρ τοῦ βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ πού τελεῖται σήμερα στόν Ἰορδάνη καί τοῦ ὁποίου μέτοχοι γινόμεθα ὅλοι οἱ πιστοί μέ τό προσωπικό μας βάπτισμα, εἶναι αὐτό πού μᾶς καθαίρει ἀπό τίς ἁμαρτίες καί μᾶς κάνει καί πάλι τέκνα τοῦ Θεοῦ· εἶναι αὐτό πού ἀποκαθιστᾶ τή διαταραγμένη σχέση μας μέ Ἑκεῖνον καί μᾶς καθιστᾶ μέλη τῆς Ἐκκλησίας του, μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματός του· εἶναι αὐτό πού μᾶς καθιστᾶ μέλη τοῦ ἰδίου σώματος μέ τούς ἀδελφούς μας, ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, καταργῶντας ἔτσι τόν μεσότοιχο τοῦ ἀτομισμοῦ καί τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς κακίας καί τῆς αὐταρεσκείας, τῆς σκληρότητος καί τῆς ὑψηλοφροσύνης, πού μετατρέπουν τή γλυκύτητα τῆς ἐπαφῆς καί τῆς ἐπικοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν συνάνθρωπό του στήν πικρότητα τῆς ἀποξενώσεως.
«Σήμερον τό πικρόν ὕδωρ τό ἐπί Μωϋσέως τῷ λαῷ, εἰς γλυκύτητα μεταποιεῖται τῇ τοῦ Κυρίου παρουσίᾳ».
Ζοῦμε, ἀδελφοί μου, σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ἔχει πληθυνθεῖ ἡ πικρότης στόν κόσμο. Πικρότης πού ὀφείλεται στά λυπηρά καί δυσάρεστα πού ἔχουν αὐξηθεῖ στή ζωή μας. Πικρότης πού ὀφείλεται στήν ἔρημο μέσα στήν ὁποία ἔχουμε καταντήσει νά ζοῦμε, καθώς περιπλανώμεθα γιά νά ἀνακαλύψουμε δῆθεν τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ἔχοντας ὅμως παραμερίσει ἤ καί λησμονήσει αὐτόν πού μᾶς τήν ὑποσχέθηκε, δηλαδή τόν Θεό· καί ἔτσι τήν ἀναζητοῦμε μόνο χωρίς νά τήν βρίσκουμε. Πικρότης πού ὀφείλεται στήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπό τή ζωή μας, γιατί τόν ἔχουμε ἐξορίσει γιά νά μή μᾶς ἐλέγχει· γιατί τόν ἔχουμε ἐκδιώξει, γιατί νομίζουμε ὅτι δέν τόν χρειαζόμαστε. Πικρότης πού ὀφείλεται στίς προσωπικές μας ἐπιλογές καί ἀδυναμίες, καί κάνει τή ζωή μας δυσχερῆ καί κοπιώδη.
Ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως μᾶς προτείνει σήμερα τόν τρόπο νά μεταβάλλουμε τήν πικρότητα σέ γλυκύτητα. Μᾶς καλεῖ νά ἐπανατοποθετήσουμε τόν Θεό στή ζωή μας. Μᾶς καλεῖ νά τολμήσουμε νά ζήσουμε μέσα στήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει τή δυνατότητα νά μεταποιήσει τό πικρό ὕδωρ σέ γλυκύ καί ἔτσι νἀ ἀρδεύσει τήν ψυχή μας μέ ὕδωρ σωτήριο. Μᾶς καλεῖ νά προσέλθουμε στόν Χριστό καί νά ἀρυσθοῦμε ἀπό τά γλυκύ ὕδωρ πού μᾶς προσφέρει, καί νά ἀναβαπτισθοῦμε ψυχικά καί πνευματικά στό καθάρσιο ὕδωρ τοῦ θείου βαπτίσματος, ὥστε ἡ πορεία μας μέσα ἀπό τήν ἔρημο τοῦ κόσμου νά εἶναι πιό εὐχάριστη καί πιό εὔκολη.
Ἄς μήν ἀμελήσουμε αὐτή τήν πρόσκληση, ἀδελφοί μου, ἀλλά ἄς ἀντλήσουμε ἀπό τό ὕδωρ τοῦ ἁγιασμοῦ καί ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν καθαρτική τῆς Ὑπερουσίου Τριάδος ἐνέργεια πού μεταδίδεται δι᾽ αὐτοῦ, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά φθάσουμε καί ἐμεῖς στή σωτηρία πού μᾶς χάρισε ὁ Χριστός μέ τή βάπτισή του.
Διάπυρος πρός τόν ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου
βαπτισθέντα Κύριον εὐχέτης
† Ὁ Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
Δημοσίευση σχολίου