http://www.dogma.gr/
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναδείχτηκε ως ένας από τους πλέον λαοφιλείς ιεράρχες, ενώ κατατάσσεται στους μεγάλους πατέρες της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, αφήνοντας πίσω σπουδαίο, ανεκτίμητο και διαχρονικό συγγραφικό έργο, που αγκαλιάζει όλο το φάσμα των ποιμαντικών και θεολογικών ζητημάτων της εκκλησίας.
Γεννήθηκε στη Συρία μεταξύ 344 και 354, έδρασε στην ίδια πόλη, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη και τελικά πέθανε εκδιωγμένος από την αυτοκρατορική αυλή το 407, λόγω του αυστηρού ελέγχου που της ασκούσε.
Ο ίδιος συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, ένεκα του αξεπέραστου χαρίσματός του στην ομιλία, εξ ου και η προσωνυμία "Χρυσόστομος".
Χειροτονείται διάκονος, ύστερα πρεσβύτερος και τελικά αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Το έργο που ανέπτυξε περιελάμβανε έντονη κηρυκτική, αντιαιρετική, φιλανθρωπική, συγγραφική και κοινωνική δράση, ενώ η ρητορική του δεινότητα σαγηνεύει τα πλήθη. Μιλάει στις περίφημες ομιλίες του για το λόγο του Ευαγγελίου, τη μετάνοια, τη μεταστροφή στο Θεό, θεολογεί, κοινωνιολογεί, ψυχολογεί, ηθικολογεί, στηλιτεύει, στέκεται δίπλα στους αδυνάτους.
Παρ’όλα αυτά η εξορία έρχεται ως τιμωρία για το φλογερό κήρυγμα του, αλλά όχι ως εμπόδιο. Συνεχίζει και από εκεί το ποιμαντικό του έργο. Γράφει πλήθος επιστολών, συμβουλεύει, κατευθύνει, ενισχύει, παρηγορεί και τονώνει πολλούς Χριστιανούς.
Κουρασμένος όμως από τις πολλές κακουχίες, την έντονη ασκητική ζωή και βαριά άρρωστος πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 στα Κόμανα του Πόντου, ενώ τα οστά του βρίσκονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η κάρα του Αγίου βρίσκεται στο Άγιο Όρος, στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου.
Γεννήθηκε στη Συρία μεταξύ 344 και 354, έδρασε στην ίδια πόλη, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη και τελικά πέθανε εκδιωγμένος από την αυτοκρατορική αυλή το 407, λόγω του αυστηρού ελέγχου που της ασκούσε.
Ο ίδιος συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, ένεκα του αξεπέραστου χαρίσματός του στην ομιλία, εξ ου και η προσωνυμία "Χρυσόστομος".
Χειροτονείται διάκονος, ύστερα πρεσβύτερος και τελικά αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Το έργο που ανέπτυξε περιελάμβανε έντονη κηρυκτική, αντιαιρετική, φιλανθρωπική, συγγραφική και κοινωνική δράση, ενώ η ρητορική του δεινότητα σαγηνεύει τα πλήθη. Μιλάει στις περίφημες ομιλίες του για το λόγο του Ευαγγελίου, τη μετάνοια, τη μεταστροφή στο Θεό, θεολογεί, κοινωνιολογεί, ψυχολογεί, ηθικολογεί, στηλιτεύει, στέκεται δίπλα στους αδυνάτους.
Παρ’όλα αυτά η εξορία έρχεται ως τιμωρία για το φλογερό κήρυγμα του, αλλά όχι ως εμπόδιο. Συνεχίζει και από εκεί το ποιμαντικό του έργο. Γράφει πλήθος επιστολών, συμβουλεύει, κατευθύνει, ενισχύει, παρηγορεί και τονώνει πολλούς Χριστιανούς.
Κουρασμένος όμως από τις πολλές κακουχίες, την έντονη ασκητική ζωή και βαριά άρρωστος πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 στα Κόμανα του Πόντου, ενώ τα οστά του βρίσκονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η κάρα του Αγίου βρίσκεται στο Άγιο Όρος, στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου.
Δημοσίευση σχολίου