Το Κήρυγμα της Κυριακής γράφει στο δόγμα ο Αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
Διδακτικότατη, αδελφοί μου, η σημερινή παραβολή του Σπορέως. Όσα έτη και εάν έχουν παρέλθει, οσάκις την ακούομεν και την μελετώμεν, σκεπτόμεθα βαθύτερον τα θεία νοήματά της.
Η ενέργεια του φυσικού σπόρου, παρομοιάζεται προς την δύναμιν και τα αποτελέσματα του Λόγου του Θεού. Η σπορά, προϋποθέτει την ύπαρξιν σπορέως όπου είναι ο Κύριος, διάδοχοί του οι μαθηταί και μετέπειτα οι χειροτούμενοι υπ’ Αυτών – βάσει της Αποστολικής διαδοχής – ιερείς ως σήμερον.
Η Εκκλησία, επί αιώνας τώρα σπείρει τον Λόγον της δια του ευαγγελίου, των κηρυγμάτων, του αγιαστικού και απολυτρωτικού της έργου. Η σπορά αυτή γίνεται εις την καρδίαν του ανθρώπου, η οποία είναι και υπεύθυνος δια το αν θα καρποφορήση αυτός ο σπόρος και θα αποδώση καρπούς.
Είναι πράγματι τροφή δια την ψυχήν του ανθρώπου ο Λόγος του Θεού, διότι την αναζωογονεί και τη συντηρεί πάντοτε, δια να εφαρμόζη τα θεία διδάγματα και τας εννοίας του Θεού. Η πρώτη σπορά, αναμφισβήτητα έγινε υπό του Κυρίου και των μαθητών του.
Ούτως συνοψίζεται τρόπον τινα το αποστολικόν κήρυγμα και μετέπειτα οι ιεραποστολικές εργασίες των πρώτων χριστιανικών εκκλησιών. Αλλά και σήμερον, υπάρχουν μέρη της γης, άνθρωποι και φυλαί που δεν εδέχθησαν ούτε ήκουσαν αυτό το μεγαλειώδες κήρυγμα και που η ψυχή των ευρίσκεται εις συνεχή και διακαή πόθον να ακούση κάτι το οποίον θα υπερκαλύψη τας πονηράς ενθυμήσεις και τους σκοταδιστικούς διαλογισμούς.
Δι’ αυτήν την πνευματικήν σποράν πρέπει να αγωνισθή ο κληρικός, δια να δροσίση δια του λόγου του, ο οποίος δεν είναι ιδικός του αλλά επανάληψις του Θείου Λόγου του Κυρίου, τας ξηρανθείσας εκ της πνευματικής και συναισθηματικής ανομβρίας καρδίας των σημερινών ανθρώπων, να βλαστήσουν, να αποδώσουν καρπόν και να λάβουν τον αμαράντινο της δόξης στέφανον, παρά του Δωρεοδότου Θεού.
Διδακτικότατη, αδελφοί μου, η σημερινή παραβολή του Σπορέως. Όσα έτη και εάν έχουν παρέλθει, οσάκις την ακούομεν και την μελετώμεν, σκεπτόμεθα βαθύτερον τα θεία νοήματά της.Η ενέργεια του φυσικού σπόρου, παρομοιάζεται προς την δύναμιν και τα αποτελέσματα του Λόγου του Θεού. Η σπορά, προϋποθέτει την ύπαρξιν σπορέως όπου είναι ο Κύριος, διάδοχοί του οι μαθηταί και μετέπειτα οι χειροτούμενοι υπ’ Αυτών – βάσει της Αποστολικής διαδοχής – ιερείς ως σήμερον.
Η Εκκλησία, επί αιώνας τώρα σπείρει τον Λόγον της δια του ευαγγελίου, των κηρυγμάτων, του αγιαστικού και απολυτρωτικού της έργου. Η σπορά αυτή γίνεται εις την καρδίαν του ανθρώπου, η οποία είναι και υπεύθυνος δια το αν θα καρποφορήση αυτός ο σπόρος και θα αποδώση καρπούς.
Είναι πράγματι τροφή δια την ψυχήν του ανθρώπου ο Λόγος του Θεού, διότι την αναζωογονεί και τη συντηρεί πάντοτε, δια να εφαρμόζη τα θεία διδάγματα και τας εννοίας του Θεού. Η πρώτη σπορά, αναμφισβήτητα έγινε υπό του Κυρίου και των μαθητών του.
Ούτως συνοψίζεται τρόπον τινα το αποστολικόν κήρυγμα και μετέπειτα οι ιεραποστολικές εργασίες των πρώτων χριστιανικών εκκλησιών. Αλλά και σήμερον, υπάρχουν μέρη της γης, άνθρωποι και φυλαί που δεν εδέχθησαν ούτε ήκουσαν αυτό το μεγαλειώδες κήρυγμα και που η ψυχή των ευρίσκεται εις συνεχή και διακαή πόθον να ακούση κάτι το οποίον θα υπερκαλύψη τας πονηράς ενθυμήσεις και τους σκοταδιστικούς διαλογισμούς.
Δι’ αυτήν την πνευματικήν σποράν πρέπει να αγωνισθή ο κληρικός, δια να δροσίση δια του λόγου του, ο οποίος δεν είναι ιδικός του αλλά επανάληψις του Θείου Λόγου του Κυρίου, τας ξηρανθείσας εκ της πνευματικής και συναισθηματικής ανομβρίας καρδίας των σημερινών ανθρώπων, να βλαστήσουν, να αποδώσουν καρπόν και να λάβουν τον αμαράντινο της δόξης στέφανον, παρά του Δωρεοδότου Θεού.
Δημοσίευση σχολίου