.jpg)
του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ
Και πάλι βρισκόμαστε από σήμερα στο μήνα Αύγουστο. Ο τελευταίος μήνας του εκκλησιαστικού μας έτους, αφού από την 1η Σεπτεμβρίου, αρχή της Ινδίκτου, αρχίζει η καινούργια εκκλησιαστική χρονιά.
Αφιερωμένος ο μήνας αυτός κατά τα ένδοξα βυζαντινά χρόνια στον Τίμιο Σταυρό, εξ ου και την 1η Αυγούστου γιορτάζουμε την Πρόοδο του Τιμίου Σταυρού.
Εξήρχετο, δηλαδή, ο Τίμιος Σταυρός, το Τίμιο Ξύλο, πού φυλασσόταν στο Ιερό Παλάτι, έφθανε στη Μεγάλη Εκκλησία και επί δεκαπέντε συνεχείς ημέρες περιήρχετο ολόκληρη την Πόλη προς αγιασμό των πιστών.
Όλες αυτές τις ημέρες τελούνταν διάφορες Ιερές Ακολουθίες και Αγρυπνίες, καθώς και η Ακολουθία του Αγιασμού, «βαπτιζόταν το Τίμιο Ξύλο μέσα σε αγιασμένο νερό», προκειμένου να φυλαχθούν οι άνθρωποι από τις μολυσματικές ασθένειες και επιδημίες τις οποίες ευνοούσε ο καύσωνας του Αυγούστου. Και η νηστεία, ακόμη, αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό.
Συνδεδεμένη μαζί με την προσευχή στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, γίνεται σκάλα συνομιλίας με τον Θεό και εκζητήσεως του θείου ελέους.
«Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών». Μέθοδοι τις οποίες χρησιμοποιούσε πάντοτε η Εκκλησία μας και πρέπει ιδιαιτέρως να χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα για να φυλάξουμε τον εαυτό μας από τη δαιμονική επήρεια, αλλά και ως ένα μέτρο για να ελκύσουμε τη χάρη του Θεού.
Το Τίμιο Ξύλο όμως κλάπηκε από τους Σταυροφόρους, όπως και τόσα άλλα κειμήλια, και μεταφέρθηκε στη Δύση.
Έτσι σταμάτησε η λιτανεία του Τιμίου Σταυρού και αφιερώθηκε εν συνεχεία ο μήνας αυτός στο πρόσωπο της Παναγίας, από την 1η Αυγούστου σχεδόν μέχρι και την 31η, αφού γιορτάζουμε την κατ΄ εξοχήν θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως στις 15 του αυτού μηνός.
Το πρόσωπο, λοιπόν, της Παναγίας μονοπωλεί τη σκέψη όλων των Ορθοδόξων που βρίσκονται σ΄ όλα τα μήκη και πλάτη της γης το μήνα αυτό.
Γιορτάζει η μάνα του κόσμου. Η μάνα που καταλαβαίνει, που ακούει και υπακούει γοργά, ως Γοργοϋπήκοος όπως ονόμασε τον εαυτό της στη Μονή Δοχειαρίου στο Άγιον Όρος.
Η μάνα που σκεπάζει τα παιδιά της, που τους σκουπίζει τα δάκρυα στις συμφορές και στις δοκιμασίες.
Η μάνα που γαληνεύει τις καρδιές από τις τρικυμίες του βίου, που ειρηνεύει το νου, όπως θά γράψει και θα ψάλλει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.
Η μάνα που μόλις αντικρύσει κανείς την εικόνα της γεμίζει από χαρά, γι΄ αυτό και ψάλλει μαζί με τον ιερό υμνογράφο: «Εν ύμνοις ευχαρίστοις δοξολογώ και γεραίρω το άμετρον έλεος και την πολλήν δύναμίν σου πάσιν ομολογώ».
Η μάνα η προστάτης όλων των Χριστιανών. «Χριστιανών η προστάτις Παρθένε μήτηρ Κυρίου». Στη μάνα μας.
Στη μάνα του κόσμου αφήνουμε την ελπίδα μας και την απαντοχή μας πάντοτε και ιδιαίτερα τις δύσκολες αυτές ημέρες που διέρχεται η πατρίδα μας.
Στην Παναγία μας ανοίγουμε την καρδιά μας, όπως έλεγε η Οσία Σοφία της Κλεισούρας.
Την Παναγία παρακαλούμε με τα ιερά τροπάρια της Εκκλησίας μας, όπως συμβούλευε ο Γέροντας Παΐσιος προκειμένου να μας οδηγήσει στο Υιό και Θεό της.
Την Παναγία παρακαλούν και σήμερα πρόσωπα που εμείς δεν τους δίνουμε καμμία σημασία επαναλαμβάνοντας καθημερινά χιλιάδες φορές τον αρχαγγελικό χαιρετισμό, τό «Θεοτόκε Παρθένε».
Μαζί με όλη τη χορεία των Αγίων στη Βασιλεία των Ουρανών, μαζί με αυτούς που ζουν και σήμερα στο σκάμμα της ζωής και με τις προσευχές τους στηρίζουν τον κόσμο, την παρακαλούμε κι εμείς: Για την Εκκλησία μας, Για την πατρίδα μας, Για τους ασθενείς που υποφέρουν.
Για τους αναγκεμένους αδελφούς μας, Για τους χτυπημένους από τις μάστιγες της εποχής μας, Για το αίμα που χύνεται στη Συρία, στην Αίγυπτο και σ΄ άλλες χώρες, Για κάθε ανθρώπινη ψυχή που βρίσκεται σε κάθε ανάγκη.
Ας μιλήσει η Παναγία στις καρδιές των ισχυρών της γης. Ας μιλήσει στις καρδιές όλων μας. Ας μας διδάξει την ταπείνωση για να βρούμε τον χαμένο μας εαυτό.
Ας μας βοηθήσει να αποκτήσουμε και πάλι αυτό το οποίο χάσαμε, δηλαδή, την τροφή μας με την ζωοτρόφο και ζωογόνο Παράδοσή μας.
Παναγία μου, χαρά μου, παρηγορία μου, ελπίδα μου, αναπνοή μου, σώσον ημάς εκ πάσης περιστάσεως.
Και πάλι βρισκόμαστε από σήμερα στο μήνα Αύγουστο. Ο τελευταίος μήνας του εκκλησιαστικού μας έτους, αφού από την 1η Σεπτεμβρίου, αρχή της Ινδίκτου, αρχίζει η καινούργια εκκλησιαστική χρονιά.
Αφιερωμένος ο μήνας αυτός κατά τα ένδοξα βυζαντινά χρόνια στον Τίμιο Σταυρό, εξ ου και την 1η Αυγούστου γιορτάζουμε την Πρόοδο του Τιμίου Σταυρού.
Εξήρχετο, δηλαδή, ο Τίμιος Σταυρός, το Τίμιο Ξύλο, πού φυλασσόταν στο Ιερό Παλάτι, έφθανε στη Μεγάλη Εκκλησία και επί δεκαπέντε συνεχείς ημέρες περιήρχετο ολόκληρη την Πόλη προς αγιασμό των πιστών.
Όλες αυτές τις ημέρες τελούνταν διάφορες Ιερές Ακολουθίες και Αγρυπνίες, καθώς και η Ακολουθία του Αγιασμού, «βαπτιζόταν το Τίμιο Ξύλο μέσα σε αγιασμένο νερό», προκειμένου να φυλαχθούν οι άνθρωποι από τις μολυσματικές ασθένειες και επιδημίες τις οποίες ευνοούσε ο καύσωνας του Αυγούστου. Και η νηστεία, ακόμη, αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό.
Συνδεδεμένη μαζί με την προσευχή στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, γίνεται σκάλα συνομιλίας με τον Θεό και εκζητήσεως του θείου ελέους.
«Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών». Μέθοδοι τις οποίες χρησιμοποιούσε πάντοτε η Εκκλησία μας και πρέπει ιδιαιτέρως να χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα για να φυλάξουμε τον εαυτό μας από τη δαιμονική επήρεια, αλλά και ως ένα μέτρο για να ελκύσουμε τη χάρη του Θεού.
Το Τίμιο Ξύλο όμως κλάπηκε από τους Σταυροφόρους, όπως και τόσα άλλα κειμήλια, και μεταφέρθηκε στη Δύση.
Έτσι σταμάτησε η λιτανεία του Τιμίου Σταυρού και αφιερώθηκε εν συνεχεία ο μήνας αυτός στο πρόσωπο της Παναγίας, από την 1η Αυγούστου σχεδόν μέχρι και την 31η, αφού γιορτάζουμε την κατ΄ εξοχήν θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως στις 15 του αυτού μηνός.
Το πρόσωπο, λοιπόν, της Παναγίας μονοπωλεί τη σκέψη όλων των Ορθοδόξων που βρίσκονται σ΄ όλα τα μήκη και πλάτη της γης το μήνα αυτό.
Γιορτάζει η μάνα του κόσμου. Η μάνα που καταλαβαίνει, που ακούει και υπακούει γοργά, ως Γοργοϋπήκοος όπως ονόμασε τον εαυτό της στη Μονή Δοχειαρίου στο Άγιον Όρος.
Η μάνα που σκεπάζει τα παιδιά της, που τους σκουπίζει τα δάκρυα στις συμφορές και στις δοκιμασίες.
Η μάνα που γαληνεύει τις καρδιές από τις τρικυμίες του βίου, που ειρηνεύει το νου, όπως θά γράψει και θα ψάλλει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.
Η μάνα που μόλις αντικρύσει κανείς την εικόνα της γεμίζει από χαρά, γι΄ αυτό και ψάλλει μαζί με τον ιερό υμνογράφο: «Εν ύμνοις ευχαρίστοις δοξολογώ και γεραίρω το άμετρον έλεος και την πολλήν δύναμίν σου πάσιν ομολογώ».
Η μάνα η προστάτης όλων των Χριστιανών. «Χριστιανών η προστάτις Παρθένε μήτηρ Κυρίου». Στη μάνα μας.
Στη μάνα του κόσμου αφήνουμε την ελπίδα μας και την απαντοχή μας πάντοτε και ιδιαίτερα τις δύσκολες αυτές ημέρες που διέρχεται η πατρίδα μας.
Στην Παναγία μας ανοίγουμε την καρδιά μας, όπως έλεγε η Οσία Σοφία της Κλεισούρας.
Την Παναγία παρακαλούμε με τα ιερά τροπάρια της Εκκλησίας μας, όπως συμβούλευε ο Γέροντας Παΐσιος προκειμένου να μας οδηγήσει στο Υιό και Θεό της.
Την Παναγία παρακαλούν και σήμερα πρόσωπα που εμείς δεν τους δίνουμε καμμία σημασία επαναλαμβάνοντας καθημερινά χιλιάδες φορές τον αρχαγγελικό χαιρετισμό, τό «Θεοτόκε Παρθένε».
Μαζί με όλη τη χορεία των Αγίων στη Βασιλεία των Ουρανών, μαζί με αυτούς που ζουν και σήμερα στο σκάμμα της ζωής και με τις προσευχές τους στηρίζουν τον κόσμο, την παρακαλούμε κι εμείς: Για την Εκκλησία μας, Για την πατρίδα μας, Για τους ασθενείς που υποφέρουν.
Για τους αναγκεμένους αδελφούς μας, Για τους χτυπημένους από τις μάστιγες της εποχής μας, Για το αίμα που χύνεται στη Συρία, στην Αίγυπτο και σ΄ άλλες χώρες, Για κάθε ανθρώπινη ψυχή που βρίσκεται σε κάθε ανάγκη.
Ας μιλήσει η Παναγία στις καρδιές των ισχυρών της γης. Ας μιλήσει στις καρδιές όλων μας. Ας μας διδάξει την ταπείνωση για να βρούμε τον χαμένο μας εαυτό.
Ας μας βοηθήσει να αποκτήσουμε και πάλι αυτό το οποίο χάσαμε, δηλαδή, την τροφή μας με την ζωοτρόφο και ζωογόνο Παράδοσή μας.
Παναγία μου, χαρά μου, παρηγορία μου, ελπίδα μου, αναπνοή μου, σώσον ημάς εκ πάσης περιστάσεως.
Δημοσίευση σχολίου