Ιδιαίτερα στην Συρία, οι μισθοφόροι-αντάρτες μουσουλμάνοι, πλην των θρησκευτικών λόγων, θεωρούν τους χριστιανούς και ως πολιτικούς αντιπάλους, επειδή οι τελευταίοι υποστηρίζουν το καθεστώς Άσαντ. Και το υποστηρίζουν εκ του λόγου ότι ο Άσαντ δεν προέβαινε σε θρησκευτικές διακρίσεις και συμμετείχαν απρόσκοπτα στα κοινά.
Οι μισθοφόροι -το απέδειξαν- επιδιώκουν την εξάλειψη της χριστιανικής παρουσίας (το 10% του πληθυσμού, όπως και των Αλεβιτών, με συνεχείς επιθέσεις σε χριστιανούς και καταστροφές ναών.
Εκφράζονται λοιπόν φόβοι, μήπως η απαγωγή των δύο Ιεραρχών έχει βαθύτερες προεκτάσεις και ενδεχομένως, ιδιαίτερα σκοτεινά κίνητρα, με τελικό στόχο να γενικευτεί η σύρραξη μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Την απειλή του τζιχάντ την ακούμε πολύ συχνά τελευταία, ακόμη και στην περίπτωση της Βοστώνης από την μητέρα των δύο φερομένων ως δραστών.
Και μπορεί μεν η διεθνής κοινότητα να αδιαφορεί για την τύχη των χιλιάδων άσημων χριστιανών (ενισχύοντας μάλιστα τους μισθοφόρους), οι δύο Ιεράρχες όμως είναι προβεβλημένες προσωπικότητες και η απαγωγή τους δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.
Αν οι επιθέσεις κατά των χριστιανών συνέβαιναν μόνον στη Συρία, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πρόκειται για τοπικό γεγονός. Όμως, συμβαίνουν παντού όπου πέρασε η διαβόητη «αραβική άνοιξη». Ακόμη και στην Λιβύη, όπου μέχρι πρότινος, τους Λίβυους δεν τους χαρακτήριζε ισλαμικός φανατισμός.
Εκείνο δε που δημιουργεί υπόνοιες περί οργανωμένου σχεδίου θρησκευτικών συγκρούσεων, είναι ότι η χριστιανική Δύση εξοπλίζει τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους, και δεν δείχνει σημεία ενόχλησης των διωγμών κατά των χριστιανών από «τα παιδιά» της.
Παρατηρείται δε και το φαινόμενο, να χάνουν οι Άραβες την υποστήριξη που τους παρείχε η διεθνής κοινή γνώμη ως προς το παλαιστινιακό ζήτημα, αφού λόγω αγνοίας θεωρούνται όλοι οι Παλαιστίνιοι πως είναι μουσουλμάνοι.
Κοντά σε όλα, περιττό να σημειώσουμε, ότι τακτικά στη στήλη μας έχουμε εκφράσει την άποψη, ότι η απρόσκοπτη-καθοδηγούμενη κατ’ άλλους- εισροή λαθρομεταναστών στις ευρωπαϊκές χώρες συντελεί -με την ύπαρξη αντιπαραθέσεων κατ’ αρχήν, και συγκρούσεων μετέπειτα- στην αποδυνάμωση της κρατικής ισχύος.
Δημοσίευση σχολίου