Η πόρνη αίρεση του Οικουμενισμού

Ορθόδοξος Τύπος

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης στο λόγο του «Εις την εαυτού χειροτονίαν προς Ευάγριον περί θεότητος»επισημαίνει τα λανθασμένα στοιχεία της διδασκαλίας των αιρετικών Πνευματομάχων. Προχωρεί όμως και σε μία περιγραφή του τρόπου με τον οποίο πολιτεύονται οι αιρετικοί αυτοί περιγράφοντας τη στάση τους απέναντι στα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. 

Παραλληλίζει τους αιρετικούς με τον άσωτο υιό της παραβολής και τους ελέγχει γιατί καταβίβασαν το υψηλό δόγμα της Αγίας Τριάδος στα ταπεινά νοήματα των χοίρων και ξόδεψαν τον δογματικό πλούτο της Εκκλησίας στις πόρνες της αίρεσης. Και ολοκληρώνει τον παραλληλισμό λέγοντας ότι «πόρνη εστίν η αίρεσις ταις ηπατημέναις ηδοναίς γοητεύουσα».

Αξιοσημείωτη είναι η περιγραφή του αγίου για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται οι αιρετικοί, πολέμιοι της θεότητος του Αγίου Πνεύματος.

Τα χαρακτηριστικά τους προσιδιάζουν πλήρως σε εκείνα των σύγχρονων εκπροσώπων της παναίρεσης του οικουμενισμού. Προβάλλουν τους κοινούς Πατέρες, λέει για τους Πνευματομάχους ο άγιος, αλλά δεν δέχονται την κληρονομιά από αυτούς. Συμμαχούν με τους εχθρούς μας και φέρονται εχθρικά σε μας, μπαίνοντας κατά κάποιο τρόπο ανάμεσα σε μας και τους εχθρούς μας και είναι και το ένα και το άλλο και μαζί κανένα, ούτε την ορθή πίστη ομολογούν, αλλά και αιρετικοί αρνούνται να ονομάζονται. Έχουν αναλάβει εξίσου πόλεμο κατά της αληθείας και κατά του ψεύδους, γέρνουν εύκολα σαν ένα δέντρο χωρίς ρίζες μια από δω και μια από εκεί ανάλογα με τον άνεμο.

Πράγματι. Οι σύγχρονοι οικουμενιστές αυτοπροβάλλονται ως συνεχιστές των Πατέρων, δεν επιθυμούν όμως την εφαρμογή στην πράξη των πατερικών διδαχών αλλά σχεδιάζουν μεταπατερικές αναθεωρήσεις ζητημάτων της πίστεως και της πνευματικής ζωής. Συμμαχούν με τους αιρετικούς Παπικούς και Προτεστάντες, συναντώνται και συμπροσεύχονται μαζί τους και την ίδια στιγμή απειλούν τους πιστούς της Εκκλησίας τους που τολμούν να ελέγξουν την τακτική τους. Αρνούνται να ονομάσουν τον Οικουμενισμό αίρεση αλλά με ευκολία καταπατούν τους ιερούς Κανόνες και τις προβλέψεις τους για τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς.

Αγιοκατατάσσουν αντιοικουμενιστές πατέρες όπως τους αγίους Ιουστίνο Πόποβιτς και Παΐσιο τον Αγιορείτη αλλά δεν υιοθετούν τη διδασκαλία και την πράξη των αγίων αυτών. Είναι πραγματικά ως δέντρα χωρίς ρίζες, εύκολα κλίνοντες πότε δεξιά και πότε αριστερά, τη μια φορά διαβεβαιώνοντες ότι δεν προδίδουν τίποτε από την Ορθοδοξία και την άλλη συναγελαζόμενοι με τους αιρετικούς «αδελφούς» τους.

Δυστυχώς μικρές ελπίδες πνευματικής ανάνηψης υπάρχουν για τους υπηρέτες του Οικουμενισμού. Ισχύει και για εκείνους αυτό που ο άγιος Γρηγόριος αναφέρει ως γνώρισμα των αμετανόητων Πνευματομάχων. Έχει σκληρύνει η καρδιά τους και αντιστέκεται. Γι’ αυτό αδυνατούν να βρουν το δρόμο της επιστροφής προς την πατρική εστία της Εκκλησίας.