Η δεκαπεντασύλλαβος στίχος είναι η σημαντικότερη μορφή ποίησης στην εκκλησιαστική υμνογραφία. Οι παλαιότεροι θεομητορικοί ύμνοι σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο είναι τα τετράστικα κατ ΄αλφάβητον «Άνοιξον δέομαι αγνή ταπεινά μου χείλη.., και Ανύμφευτε Θεονύμφευτε ουρανού και γης Κυρία.. τα οποία μελοποίησε ο Ματθαίος ο Βατοπαιδινός.
Στα νεότερα χρόνια δεκαπεντασύλλαβους στίχους έγραψε ο άγιος
Νεκτάριος. Ένα από τα δεκαπεντασύλλαβα ποιηματά του είναι και ο περίφημος ύμνος
«Αγνή Παρθένε Δέσποινα», τον οποίο μελοποίησαν Σιμωνοπετρίτες πατέρες, και
έγινε δημοφιλής στους απανταχού ορθοδόξους χριστιανούς και μη.
Ψάλει Χορός
Σιμωνοπετριτών μοναχών.
Δημοσίευση σχολίου