Οι Κριτές , (ή Κριταί) είναι το έβδομο βιβλίο, τόσο του εβραϊκού Τανάκ, όσο και της Παλαιάς διαθήκης.
Συγγραφέας
Συγγραφέας του
βιβλίου αυτού, κατά πεποίθηση, φέρεται ο τελευταίος των Κριτών, ο Σαμουήλ, ενώ
η συγγραφή θεωρείται πως ολοκληρώθηκε το 1100 π.Χ.
Όνομασία
Το βιβλίο αυτό οι
Εβραίοι το ονομάζουν "Σοφετίμ". Οι δε λεγόμενοι Εβδομήκοντα που
προέβησαν στη μετάφρασή του, το ονόμασαν, Κριτές, επειδή κυρίαρχα πρόσωπα του
βιβλίου αυτού είναι οι Κριτές του Ισραήλ, πρόσωπα, κατά την παράδοση
"θεόπεμπτα" που αναλάμβαναν την διοίκηση και υπεράσπιση των
Ισραηλιτών καθώς και την επαναφορά τους στη λατρεία του Γιαχβέ, κάθε φορά που
παρεκτρέπονταν.
Κεφάλαια
Το βιβλίο των Κριτών
θεωρείται, από τους θεολόγους, ως "ιστορικό" βιβλίο που αναφέρεται σε
θεμελιώδη γεγονότα που παραθέτονται με μια αλληλουχία ενοτήτων. Το όλο κείμενο
χωρίζεται σε 21 επιμέρους κεφάλαια με αρχαία ελληνική αρίθμηση, από το Κεφάλαιο
Α΄ μέχρι το Κεφάλαιο ΚΑ΄.
Γεγονότα
Τα κυριότερα γεγονότα
που περιγράφονται στο βιβλίο "Κριτές", κατά σειρά είναι:
Φονικοί πόλεμοι,
καταλήψεις εδαφών, και εγκατάσταση Ισραηλιτικών φυλών. (Κεφ.Α΄)
Εκτροπές και
τιμωρίες, Κριτές. (Κεφ.Β΄)
Γοθονιήλ, Αώδ και
Σαμεγάρ. (Κεφ.Γ΄)
Δεββώρα και
Βαράκ.(Κεφ.Δ΄ - Ε΄)
Γεδεών (Κεφ.Στ΄ - Η΄)
Αβιμέλεχ, Ιωάθαμ.
(Κεφ.Θ΄)
Θωλά και Ιαΐρ,
εκτροπές Ισραηλιτών. (Κεφ.Ι΄)
Ιεφθάε (Κεφ.ΙΑ΄- ΙΒ΄)
Σαμψών.(Κεφ.ΙΓ΄-
ΙΣτ΄)
Μιχαίας.(Κεφ.ΙΖ΄ -
ΙΗ΄)
Διαφθορά φυλής
Βενιαμίν.(Κεφ.ΙΘ΄ - ΚΑ΄)
Παρατηρήσεις
Η χρονική περίοδος
που εκτείνεται το βιβλίο αυτό δεν έχει καθοριστεί ακριβώς. Κατά την επικρατούσα
γνώμη φέρεται να καλύπτει διάρκεια περίπου 400 χρόνια. Το βιβλίο των Κριτών
γενικά παρουσιάζει ανάγλυφα, αφενός τον όλεθρο που σκόρπισαν οι Ισραηλίτες σε
λαούς της περιοχής της εγκατάστασής τους, και αφετέρου την τακτική απομάκρυνσή
τους από τον Γιαχβέ ως αιτία πάντα της κακοδαιμονίας τους, που μετά όμως από
μετάνοιες δέχονταν τις θείες ευλογίες του. Επίσης, οι Κριτές δεν ήταν άνθρωποι
με ιδιαίτερη κοινωνική θέση(μορφωμένοι, πλούσιοι κ.λ.π.). Το κριτήριο εκλογής
τους από το Θεό ήταν η μεγαλύτερη τους εμπιστοσύνη σ'αυτόν. Ήταν ηγέτες που
τους καλούσε ο ίδιος ο Θεός να βοηθήσουν το λαό του(Ισραήλ), σε κρίσιμες ώρες.
Μέτα την δράση τους επέστρεφαν στην ιδιωτική τους ζωή ή υπηρετούσαν το
λαό(Ισραήλ) ως ισόβιοι άρχοντες, χωρίς όμως να μεταβιβάζουν το αξίωμα αυτό στα
παιδιά τους. Σπουδαιότεροι Κριτές ήταν η Δεββώρα, ο Γεδεών, ο Σαμψών, ο Ιεφθάε
και ο Σαμουήλ.
Δημοσίευση σχολίου