deskOlasthnforaa.blogspot.gr
''Όταν μικρούλης έφυγα για το άγιο όρος πολλές ταλαιπωρίες υπέφερα. Πήγα ξαναγύρισαν, πήγα ξαναγύριζα, πήγαινα μέχρι την Θεσσαλονίκη και ξαναγύριζα πάλι.
''Όταν μικρούλης έφυγα για το άγιο όρος πολλές ταλαιπωρίες υπέφερα. Πήγα ξαναγύρισαν, πήγα ξαναγύριζα, πήγαινα μέχρι την Θεσσαλονίκη και ξαναγύριζα πάλι.
Και μια φορά που έβαλα πλώρη για το άγιο όρος, όταν πήγα από τον Βόλο και ανοιχτήκαμε από το πέλαγος για την Θεσσαλονίκη εγώ καθόμουν σε έναν πάγκο από τον αριστερό πάγκο του καραβιού και κοίταζα το πέλαγος. Και έλεγα έναν Ειρμό που μου είχε μάθει ο πατέρας μου όταν γίνονταν το ψυχοσάββατο που το έλεγε.
Και ο ειρμός έλεγε, η ζωή είναι μία θάλασσα φουρτουνιασμένη, και όπως είμαι και εγώ ταξιδιώτης αυτής της θάλασσας να οικονομήσει η θεία σου πρόνοια να πάω σε ένα λιμάνι να ησυχάσει η ψυχή μου εκεί, στο λιμάνι που θα είσαι και εσύ η ειρήνη. Και έκλεγα γιατί το συναίσθημα μου ήταν βαθύ ότι άφηνα τον Κόσμο. Δηλαδή τους γονείς μου δεν με πείραζε ο Κόσμος, αλλά οι γονείς μου που τους άφηνα.
Και μετά μία κυρία, επειδή είχαν έρθει και μου είχαν ζητήσει εισιτήριο και δεν είχα, και είδανε ότι είμαι φτωχό παιδί αλητόπαιδο, ήταν μεσημέρι και τρώγανε στο κατάστρωμα εκείνη την εποχή, εγώ ήμουν εκεί και κοίταζα την θάλασσα. Ήρθε μία κυρία με τράβηξε από τον ώμο, και μου λέει ''να'' μου έφερε ένα κομμάτι ψωμί, και πάνω στο κομμάτι ψωμί είχε τρία μάτια μαρίδες, και τις λέω ευχαριστώ πολύ. Κάτι άλλες κυρίες, είπαν μπράβο πολύ καλά έκανες.
Τέτοια παιδιά δεν θέλουν βοήθεια, τους λέει αλλά τι να κάνουμε είμαστε άνθρωποι, είπε. Εγώ μικρούλης, χάρηκα μου με περάσανε για αλητόπαιδο, και χάρηκα μέσα μου και είπα όντος, αλητόπαιδο είμαι.
Έγινα αλήτης για την Αγάπη του Χριστού, Χριστέ μου σώσε με Οδήγησε με, Έλεγα.
Και το θυμάμαι που έτσι κοίταζα, ότι η ζωή είναι μία θάλασσα φουρτουνιασμένη. Θεέ μου οικονόμησε να πάω σε ένα ήσυχο λιμάνι να ζήσω κοντά σου.''
Και το ηχητικό...
Και το ηχητικό...
Δημοσίευση σχολίου