Ο λόγος της εκπλήξεως προφανής: η ευθεία παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης. Η ως άνω παρέμβαση αποκτά μάλιστα εντελώς άλλες διαστάσεις, όταν ο σχολιασμός προέρχεται από πρώην ανώτατο δικαστικό λειτουργό. Και γιγαντώνεται όταν ο συγκεκριμένος είχε μιαν ιδιαίτερη σχέση, ως εν ενεργεία δικαστής, με την υπόθεση που σχολιάζει, για την οποία δεν έχει πει ακόμη την τελική της λέξη η Δικαιοσύνη (και όπου την είπε αμετάκλητα, ήταν αθωωτική).
Συγκεκριμένα, έσπευσε ο ως άνω (απρόσκλητος;) να αποδώσει τα εύσημα στο δικαστικό συμβούλιο (Συμβούλιο Εφετών Αθηνών) που κήρυξε αντισυνταγματικό Νόμο της Βουλής των Ελλήνων (σύμφωνα με τον οποίο προβλέπεται το ακαταδίωκτο των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για γνώμη που διατυπώνουν στο πλαίσιο ενασκήσεως των καθηκόντων τους) με το υπ’ αριθμ. 2000/2013 βούλευμά του στην υπόθεση του Βατοπαιδίου και παρέπεμψε μέλη του ΝΣΚ να δικασθούν.
Ο συγκεκριμένος δεν εναντιώνεται για πρώτη φορά σε απόφαση που δεν του αρέσει. Το έκανε και όταν εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 916/2012 απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία αναιρέθηκε καταδικαστική απόφαση του Εφετείου Ροδόπης, που αφορούσε εκπροσώπους της Μονής Βατοπαιδίου.
Ο Άρειος Πάγος όμως, παρά την δυσθυμία του ανωτέρω, ενέμεινε στην δική του κρίση και στην νεώτερη, υπ’ 966/2012 απόφασή του. Εξάλλου, αν και υποτίθεται ότι ο εν λόγω διετύπωσε στον τύπο μια καθαρά νομική άποψη, παραδόξως χρησιμοποιεί, αντί για νομικό-επιστημονικό, κυρίως δημοσιογραφικό λόγο προσέγγισης του ζητήματος, διανθίζοντας τον δημοσιογραφικό του λόγο και με αντιμνημονιακές κορώνες.
Και δεν εξηγεί, γιατί δεν του φαίνεται παράδοξο να μην διώκονται οι δικαστές (όπως ο ίδιος) για τη γνώμη που διατυπώνουν (και πρωτίστως τη νομική τους γνώμη), αλλά του φαίνεται παράξενο όταν αυτό ισχύει για άλλους λειτουργούς του κράτους (μεταξύ των οποίων υπηρετούντες σε Ανεξάρτητες Αρχές, Δικηγόροι των ΟΤΑ και μέλη του ΝΣΚ). Προφανώς η περί ισότητας αντίληψή του είναι ιδιότυπη…
Ο κ. Παπανικολάου υποστηρίζει βέβαια αυθαίρετα ότι η επίμαχη διάταξη είναι φωτογραφική και αφορά στα μέλη του ΝΣΚ που κατηγορήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας για την υπόθεση Βατοπεδίου.
Ότι είναι αυθαίρετη η κρίση του αυτή όμως, προκύπτει όχι μόνο από το ότι ο ίδιος δεν εξηγεί πού στηρίζει την γνώμη του, αλλά και εκ του ότι αν είχε μεριμνήσει να εξετάσει το πεδίο εφαρμογής της διάταξης, στην ευθεία και ανάλογη εφαρμογή της, θα είχε διαπιστώσει ότι η διάταξη καταλαμβάνει μια πλειάδα ετερόκλητων περιπτώσεων, πολλών επαγγελματιών και πρώην συναδέλφων του που καμιά σχέση δεν έχουν με τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Τέλος, φαίνεται να «ξέχασε» ο κ. Παπανικολάου να αναφέρει –ή δεν το ανέφερε για ευνόητους λόγους-, ότι η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου άσκησε αναίρεση κατά του ως άνω βουλεύματος, στην οποία αποδίδει στο ανωτέρω συμβούλιο τη μομφή ότι η κήρυξη του νόμου ως αντισυνταγματικού συνιστά υπέρβαση εξουσίας. Και η υπόθεση εκκρεμεί σήμερα στον Άρειο Πάγο. Και καλόν είναι όταν η ενεργός Δικαιοσύνη μιλά, η εν αποστρατεία να σιωπά…
Δημοσίευση σχολίου