Ποιές είναι οι αποδείξεις της αγάπης μας προς τον πλησίον;
Είναι, μας διδάσκει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, το να μιμούμαστε τον Κύριο που:
α)δεν σταματούσε να ευεργετή,
β)μακροθυμούσε όταν αντιμετώπιζε την αχαριστία και την βλασφημία στο πρόσωπό Του και
γ)υπέμεινε όταν τυπτόταν και θανατωνόταν χωρίς να σκέπτεται τίποτε το κακό.
«Ο αγαπών τον Χριστόν, πάντως και μιμείται αυτόν κατά δύναμιν· οίον ο Χριστός τους ανθρώπους ευεργετών ουκ επαύσατο· και, αχαριστούμενος και βλασφημούμενος, εμακροθύμει· και, τυπτόμενος υπ᾽ αυτών και φονευόμενος, υπέμεινε, μηδενί το σύνολον το κακόν λογιζόμενος. Ταύτα δε τα τρία, τα έργα εισί της εις τον πλησίον αγάπης· ων χωρίς, ο λέγων αγαπάν τον Χριστόν, η της Βασιλείας αυτού τυχείν, εαυτόν απατά. Ου γαρ ο λέγων μοι (φησί) Κύριε, Κύριε, ούτος εισελεύσεται εις την Βασιλείαν των ουρανών, αλλ᾽ ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου1· και πάλιν, ο αγαπών με, τας εντολάς μου τηρήσει, και τα εξής2» (Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού, Εκατοντάς Τετάρτη των περί αγάπης κεφαλαίων, κεφ. νε΄, Φιλοκαλία, τομ. Γ. Εκδ. Ι.Μ. Μπούρας, σελ.149-150, Αρκαδία 2012).
Όλος ο σκοπός της διδασκαλίας του Κυρίου είναι το να μας έχει όλους συνδεδεμένους και ενωμένους σ’ ένα σώμα, στο δικό Του σώμα διά της αληθινής αγάπης. Σ’ αυτό αποσκοπούν όλες οι εντολές Του.
Φανερώνοντας τον βαθύτερο πόθο Του, δηλαδή το «να είμαστε ένα», ώρισε ότι αγάπη προς τον Ίδιο σημαίνει τήρησι των εντολών Του και τελικά μίμησι της ζωής Του.
Όλη η επίγεια ζωή του Κυρίου ήταν μία συνεχής προσπάθεια να μας διδάξει τον τρόπο που θα γίνουμε «ένα» μαζί Του και μεταξύ μας διά της γνήσιας αγάπης.
Όλη η ζωή Του ήταν μία συνεχής αγάπη προς εμάς, μία συνεχής ευεργεσία· ήταν επίσης μία συνεχής μακροθυμία προς τους αχαρίστους και υβριστές Του και μία αδιάκοπη υπομονή σ’ αυτούς που Τον έτυπταν και τελικά Τον φόνευσαν.
Τα τρία αυτά όταν τα μιμηθούμε οι άνθρωποι, ζώντας εν τω «αυτώ Πνεύματι», εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μας κάνουν αληθινά «ένα» μαζί Του και μεταξύ μας.
Μας ενώνουν τότε τα αδιάσπαστα δεσμά της εν Χριστώ αγάπης, από την οποία «τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίση»3. Άρα ο σκοπός της ζωής του Χριστού ήταν εκκλησιολογικός. Ήρθε για να φανερώση την επίγεια άκτιστη Εκκλησία Του και να μας εντάξη όλους, όσους θέλουν, ελεύθερα και αγαπητικά σ’ Αυτήν.
Ο σκοπός των εντολών Του είναι επίσης εκκλησιολογικός.
Στοχεύει στο να μας εντάξει μέσα στο θεανθρώπινο σώμα Του στην Εκκλησία και στο να μας δώσει τις προϋποθέσεις και τα μέσα ώστε να παραμείνουμε σ’ αυτό μόνιμα, οργανικά ενωμένοι μαζί Του και μεταξύ μας. Ο Χριστός ήλθε για να μας κάνη σώμα Του.
Μας κανει σώμα Του τόσο διδάσκοντάς μας, όσο και παρέχοντάς μας την ίδια Του την ενέργεια, την Θεία Χάρι.
Μας διδάσκει τόσο με τα Θεικά Του λόγια, όσο και με την όλη Του ζωή και τον θάνατό Του. Συνάμα μας παρέχει το Πνεύμα Του δηλαδή την Θεία Χάρι, την Ενέργειά Του έτσι ώστε να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε τις εντολές Του και να ζήσουμε την ζωή Του.
Είθε να το κατανοήσουμε και να κινηθούμε αποφασιστικά, όσο είμαστε ακόμη στην παρούσα ζωή ώστε να αγαπήσουμε αληθινά τον πλησίον μας μιμούμενοι τον Κύριο και τα τρία χαρακτηριστικά της αγάπης Του, που αναφέρθηκαν στην αρχή. Δηλαδή :
α) ας μην σταματούμε και εμείς να ευεργετούμε τους πάντες και προ πάντων τους εχθρούς μας
β) ας μακροθυμούμε όταν αντιμετωπίζουμε την αχαριστία των ευεργετηθέντων και τις ύβρεις-βλασφημίες τους στο πρόσωπό μας και
γ) ας υπομένουμε όταν πάσχουμε καθ’ οιονδήποτε τρόπο και μάλιστα όταν τυπτόμαστε ή φονευόμαστε από εκείνους που ευεργετήσαμε.
Αυτή είναι η διδασκαλία του Κυρίου μας και σ’ αυτήν την μορφή αγάπης μας καλεί. Αυτά τα τρία είναι οι αποδείξεις ότι αγαπάμε αληθινά τον πλησίον μας.
Τίποτε λιγότερο...
Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ!
1 Ματθ. ζ΄, 21.
2 Ιωάνν. ιδ΄, 15, 23.
3 Πρβλ. Ρωμ. 8,35: «Τις ημάς χωρίση από της αγάπης του Χριστού;»
Είναι, μας διδάσκει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, το να μιμούμαστε τον Κύριο που:
α)δεν σταματούσε να ευεργετή,
β)μακροθυμούσε όταν αντιμετώπιζε την αχαριστία και την βλασφημία στο πρόσωπό Του και
γ)υπέμεινε όταν τυπτόταν και θανατωνόταν χωρίς να σκέπτεται τίποτε το κακό.
«Ο αγαπών τον Χριστόν, πάντως και μιμείται αυτόν κατά δύναμιν· οίον ο Χριστός τους ανθρώπους ευεργετών ουκ επαύσατο· και, αχαριστούμενος και βλασφημούμενος, εμακροθύμει· και, τυπτόμενος υπ᾽ αυτών και φονευόμενος, υπέμεινε, μηδενί το σύνολον το κακόν λογιζόμενος. Ταύτα δε τα τρία, τα έργα εισί της εις τον πλησίον αγάπης· ων χωρίς, ο λέγων αγαπάν τον Χριστόν, η της Βασιλείας αυτού τυχείν, εαυτόν απατά. Ου γαρ ο λέγων μοι (φησί) Κύριε, Κύριε, ούτος εισελεύσεται εις την Βασιλείαν των ουρανών, αλλ᾽ ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου1· και πάλιν, ο αγαπών με, τας εντολάς μου τηρήσει, και τα εξής2» (Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού, Εκατοντάς Τετάρτη των περί αγάπης κεφαλαίων, κεφ. νε΄, Φιλοκαλία, τομ. Γ. Εκδ. Ι.Μ. Μπούρας, σελ.149-150, Αρκαδία 2012).
Όλος ο σκοπός της διδασκαλίας του Κυρίου είναι το να μας έχει όλους συνδεδεμένους και ενωμένους σ’ ένα σώμα, στο δικό Του σώμα διά της αληθινής αγάπης. Σ’ αυτό αποσκοπούν όλες οι εντολές Του.
Φανερώνοντας τον βαθύτερο πόθο Του, δηλαδή το «να είμαστε ένα», ώρισε ότι αγάπη προς τον Ίδιο σημαίνει τήρησι των εντολών Του και τελικά μίμησι της ζωής Του.
Όλη η επίγεια ζωή του Κυρίου ήταν μία συνεχής προσπάθεια να μας διδάξει τον τρόπο που θα γίνουμε «ένα» μαζί Του και μεταξύ μας διά της γνήσιας αγάπης.
Όλη η ζωή Του ήταν μία συνεχής αγάπη προς εμάς, μία συνεχής ευεργεσία· ήταν επίσης μία συνεχής μακροθυμία προς τους αχαρίστους και υβριστές Του και μία αδιάκοπη υπομονή σ’ αυτούς που Τον έτυπταν και τελικά Τον φόνευσαν.
Τα τρία αυτά όταν τα μιμηθούμε οι άνθρωποι, ζώντας εν τω «αυτώ Πνεύματι», εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μας κάνουν αληθινά «ένα» μαζί Του και μεταξύ μας.
Μας ενώνουν τότε τα αδιάσπαστα δεσμά της εν Χριστώ αγάπης, από την οποία «τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίση»3. Άρα ο σκοπός της ζωής του Χριστού ήταν εκκλησιολογικός. Ήρθε για να φανερώση την επίγεια άκτιστη Εκκλησία Του και να μας εντάξη όλους, όσους θέλουν, ελεύθερα και αγαπητικά σ’ Αυτήν.
Ο σκοπός των εντολών Του είναι επίσης εκκλησιολογικός.
Στοχεύει στο να μας εντάξει μέσα στο θεανθρώπινο σώμα Του στην Εκκλησία και στο να μας δώσει τις προϋποθέσεις και τα μέσα ώστε να παραμείνουμε σ’ αυτό μόνιμα, οργανικά ενωμένοι μαζί Του και μεταξύ μας. Ο Χριστός ήλθε για να μας κάνη σώμα Του.
Μας κανει σώμα Του τόσο διδάσκοντάς μας, όσο και παρέχοντάς μας την ίδια Του την ενέργεια, την Θεία Χάρι.
Μας διδάσκει τόσο με τα Θεικά Του λόγια, όσο και με την όλη Του ζωή και τον θάνατό Του. Συνάμα μας παρέχει το Πνεύμα Του δηλαδή την Θεία Χάρι, την Ενέργειά Του έτσι ώστε να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε τις εντολές Του και να ζήσουμε την ζωή Του.
Είθε να το κατανοήσουμε και να κινηθούμε αποφασιστικά, όσο είμαστε ακόμη στην παρούσα ζωή ώστε να αγαπήσουμε αληθινά τον πλησίον μας μιμούμενοι τον Κύριο και τα τρία χαρακτηριστικά της αγάπης Του, που αναφέρθηκαν στην αρχή. Δηλαδή :
α) ας μην σταματούμε και εμείς να ευεργετούμε τους πάντες και προ πάντων τους εχθρούς μας
β) ας μακροθυμούμε όταν αντιμετωπίζουμε την αχαριστία των ευεργετηθέντων και τις ύβρεις-βλασφημίες τους στο πρόσωπό μας και
γ) ας υπομένουμε όταν πάσχουμε καθ’ οιονδήποτε τρόπο και μάλιστα όταν τυπτόμαστε ή φονευόμαστε από εκείνους που ευεργετήσαμε.
Αυτή είναι η διδασκαλία του Κυρίου μας και σ’ αυτήν την μορφή αγάπης μας καλεί. Αυτά τα τρία είναι οι αποδείξεις ότι αγαπάμε αληθινά τον πλησίον μας.
Τίποτε λιγότερο...
Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ!
1 Ματθ. ζ΄, 21.
2 Ιωάνν. ιδ΄, 15, 23.
3 Πρβλ. Ρωμ. 8,35: «Τις ημάς χωρίση από της αγάπης του Χριστού;»
Δημοσίευση σχολίου