Η Τέλεια Αγάπη

Ορθόδοξος Τύπος, 9 Ιανουαρίου 2014, σελ. 3

«Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ´16). Δηλαδή τόσο λοιπόν πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο τῶν ἀνθρώπων, πού ζοῦσε στήν ἁμαρτία, ὥστε παρέδωσε εἰς θάνατον τόν μονάκριβο Υἱό Του, γιά νά μή χαθῆ σέ αἰώνιο θάνατο κανένας,πού πιστεύει σ᾽ Αὐτόν, ἀλλά νά ἔχη ζωή αἰώνια.

Γι᾽ αὐτό συνεχίζει ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης: «Ἀγαπητοί, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ γινώσκει τὸν Θεόν» (Α´ Ἰωάν. δ´ 7). Δηλαδή, ἀγαπητοί, ἄς ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, διότι ἡ ἀγάπη, πηγάζει καί ἔχει τήν ἀρχή της ἀπό τόν Θεό. Καί καθένας, πού ἀγαπᾶ, ἔχει γεννηθεῖ ἀπό τόν Θεό καί γνωρίζει τόν Θεό τελειότερα.

* * *

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε γιά τήν τέλεια ἀγάπη:

«Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἦταν ἕνας ἄνθρωπος καὶ ἐλέγετο Μωϋσῆς. Αὐτὸς ἀπὸ μικρὸν παιδίον ὁποὺ ἦτον, ἔλαβε δύο χαρίσματα εἰς τὴν καρδίαν του· ἀγάπην εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τοὺς ἀδελφούς του. ῞Ωστε πρέπει καὶ ἡμεῖς οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοὶ νὰ ἔχωμεν αὐτὰς τὰς δύο ἀγάπας, καὶ αὕτη εἶνε ἡ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου· «Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς». ᾿Ακούετε, ἀδελφοί μου, τὶ λέγει ὁ Χριστός; ῞Οτι καθὼς ἐγὼ ὑβρίσθηκα, ἐδάρηκα, ἐπείνασα, ἐδείψασα, καὶ ἐσταυρώθηκα, καὶ ἔχυσα τὸ αἷμα μου διὰ τὴν ἀγάπην σας, διὰ νὰ σᾶς ἐλευθερώσω ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ διαβόλου, ἔτσι πρέπει καὶ σεῖς ν᾿ἀγαπᾶτε τὸν Θεὸν καὶ τοὺς ἀδελφούς σας, καί, ἄν τύχη καὶ ἀνάγκη, νὰ χύνετε καὶ τὸ αἷμα σας. ῾Η τελεία ἀγάπη εἶνε νὰ πωλήσης ὅλα σου τὰ πράγματα καὶ νὰ δώσης ἐλεημοσύνην, καὶ σὺ νὰ πωληθῆς σκλάβος, καὶ ὅσα παίρνεις νὰ τὰ δίδης ἐλεημοσύνην. Εἰς τὴν ἀνατολὴν ἦταν ἕνας Δεσπότης, τοῦ ἐπῆραν ἀπὸ τὴν ἐπαρχίαν του ἑκατὸν σκλάβους, ἐπώλησεν ὅλα του τὰ πράγματα καὶ τοὺς ἐξεσκλάβωσεν. ῞Ενα παιδὶ μιᾶς χήρας ἀπέμεινε σκλαβωμένο. Τὶ κάμνει ὁ Δεσπότης; Ξυρίζεται καὶ πηγαίνει καὶ παρακαλεῖ τὸν ἀφέντη, ὁποὺ εἶχε τὸ παιδί, νὰ τὸ ἐλευθερώση, καὶ νὰ κρατήση ἐκεῖνον σκλάβον, ὅπως καὶ ἐγένετο. Καὶ ἐπερνοῦσε μεγάλην σκληραγωγίαν, ἕως ὁποὺ διὰ τὴν ὑπομονή του τὸν ἠξίωσεν ὁ Θεὸς καὶ ἔκαμε θαύματα. ῞Υστερα τὸν ἠλευθέρωσεν ὁ ἀφέντης του καὶ πάλιν ἔγινεν ἀρχιερεύς. Αὐτὴν τὴν ἀγάπην θέλει ὁ Θεὸς νὰ ἔχωμεν καὶ ἡμεῖς.

Εὑρίσκεται κανένας νὰ ἔχη αὐτὴν τὴν ἀγάπην; ῎Οχι! Μὴ πωλεῖσαι σύ,πώλησον μόνον τὰ πράγματά σου καὶ δός τα ἐλεημοσύνην. Δὲν δύνασαι νὰ τὸ κάμης; Δόσε τὸ ἥμισυ, τὸ τρίτον, ἤ τὸ τέταρτον. Δὲν δύνασαι καὶ τοῦτο; Μὴ παίρνης τὸ ψωμὶ τοῦ ἀδελφοῦ σου, μὴ τὸν κατατρέχης, μὴ τὸν συκοφαντῆς. Πῶς θέλομεν νὰ σωθῶμεν, ἀδελφοί μου; Τὸ ἕνα μᾶς φαίνεται βαρύ, τὸ ἄλλο πικρόν. ῾Ο Θεὸς εἶνε εὔσπλαγχνος, ναί! ἀλλ᾿ εἶνε καὶ δίκαιος· ἔχει καὶ ράβδον σιδηρᾶν. Λοιπὸν ἄν θέλωμεν νὰ σωθῶμεν, πρέπει νὰ ἔχωμεν τὴν ἀγάπην εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τοὺς ἀδελφούς μας».

* * *

Λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀποδώση τὴν ἀγάπη στὸν Θεὸ μὲ τὸ νὰ ἀγαπᾶ τὸν πλησίον, γιατί ὁ Θεὸς δέχεται τὴν εὐεργεσία σὰν ν᾽ ἀποδίδεται σ᾽ Αὐτόν»