Κάποτε εις το
Μοναστήρι της Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, κατά την ημέρα επισήμου εορτής
ευρισκόμεθα εις την επίσημο τράπεζα, τόσο οι Πατέρες και αδελφοί, όσο και
αρκετοί λαϊκοί. Ανάμεσα στους λαϊκούς υπήρχε κι κάποιο παιδί , από όσο
ενθυμούμαι, του δημοτικού σχολείου.
- Γέροντα, θα ήθελα να κάνω μία ερώτησι, είπε ο μικρός μαθητής.
Να σε ακούσω παιδί
μου, απεκρίθη ο Γέροντας , χωρίς να περιφρονήση την ηλικία του.
Η Εκκλησία εκανόνισε
κατά τη νηστεία να τρώμε μερικά φαγητά και μερικά άλλα όχι. Γιατί, λοιπόν, τα
ερρύθμισε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί δεν έβαλε το αντίθετο ακριβώς πρόγραμμα
και, όταν νηστεύουμε , να τρώμε κρέας;
Οι πατέρες ήρχισαν να χαμογελούν ,με την πρωτότυπη πράγματι ερώτησι: Γιατί να μην είναι νηστήσιμο το κρέας και αρτύσιμα τα φασόλια;
Δημοσίευση σχολίου