«Κατήχηση εἰδώλων στὸ Δημοτικὸ καὶ στὸ Γυμνάσιο: Ἡ ἀπόσχιση τῶν μαθητῶν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἡ ἔνταξή τους σὲ μία πολυ-θρησκευτικὴ θρησκευτικότητα, ὡς στόχος τοῦ νέου Πιλοτικοῦ Προγράμματος Σπουδῶν»

Ορθόδοξος Τύπος

Τοῦ κ. Ἡρακλῆ Ρεράκη, Καθηγητοῦ Παιδαγωγικῆς –

Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ

 Ἡ κατάργηση τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας τῶν μαθητῶν Δομικὴ παραβίαση τῆς ἐλευθε-ρίας τῶν μαθητῶν ἀποτελοῦν τὰ σχέδια ποὺ ἀπεργάζεται τὸ νέο ΜτΘ μὲ βάση τὸ νέο ΠΣ. Μέσα ἀπὸ κραυγαλέες ἀντιφάσεις, ἐκφράζεται ἕνας ἐπιφανειακὸς καὶ φαρισαϊκὸς σεβασμὸς στὴν ἑτερότητα, στὸν πλουραλισμό, στὴν πολυπολιτισμικότητα, ὅταν στὴν οὐσία σὲ ὅλο τὸ Πρόγραμμα διακρίνεται ἡ παντελὴς ἔλλειψη σεβασμοῦ στὴ διαφορὰ καὶ τὴν ἑτερότητα τῆς ὀρθόδοξης πίστεως τῶν ὀρθόδοξων, ἀλλὰ καὶ μὴ ὀρθόδοξων μαθητῶν. Ἡ ὅλη φιλοσοφία τοῦ νέου ΠΣ θεμελιώνεται σὲ ἕνα φαινομενικὸ σεβασμὸ στὴ θρησκευτικὴ ἢ φυλετικὴ διαφορά, ὅταν εἶναι πασιφανὲς ὅτι στὸ Πρόγραμμα ἀφανίζεται ὁ σεβασμὸς στὴν ὀντολογία τοῦ προσώπου τῶν μαθητῶν διά τῆς ἰσοπεδώσεως τῆς πίστεώς τους μὲ τὴ διδασκαλία τῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κοσμοθεωριῶν καὶ τὴν μεθοδικὴ κατήχηση σὲ αὐτές.

Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὸ νέο Πρόγραμμα θὰ μποροῦσε νὰ ὀνομασθεῖ θρησκευτικὴ ἀλλοτρίωση ἢ θρησκευτικὸς ὁλοκληρωτισμὸς ἄλλων ἐποχῶν. Ἐντελῶς ἀνορθόδοξα, ἀντιπαιδαγωγικά, παράνομα καὶ αὐταρχικά, στὸ ὄνομα μίας δῆθεν καλλιέργειας τοῦ πλουραλισμοῦ παρεμβαίνει τὸ νέο ΠΣ στὴν πίστη τῶν μικρῶν παιδιῶν 8-14 ἐτῶν, διδά-σκοντάς τους, ἕνα συνονθύλευμα(6) θρησκειῶν καὶ τριῶν ἐκδοχῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ, καταργώντας στὴν οὐσία αὐτὸ ποὺ ἰσχυρίζεται ὅτι ἐπιδιώκει νὰ πετύχει, δηλαδὴ τὸν ἴδιο τὸν πλουραλισμὸ καὶ τὸ σεβασμὸ τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας τοῦ ἄλλου.

Διευκρινίζεται ὅτι τὸ ΜτΘ, μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα καὶ τὴν ἀπολυταρχικὴ ἀρχὴ «θρησκευτικὰ γιὰ ὅλους τοὺς μαθητὲς τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ ἢ μὴ δέσμευσή τους»,καθίσταται ὑποχρεωτικὸ καὶ ἰσοπεδωτικὸ ὡς πρὸς τὶς διαφορὲς καὶ γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ γιὰ τοὺς ἑτερόδοξους καὶ γιὰ τοὺς ἀλλόθρησκους καὶ γιὰ τοὺς ἄθεους μαθητές. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι καταργοῦνται οἱ ἀπαλλαγὲς καὶ ὅλοι πλέον οἱ μαθητὲς θὰ διδάσκονται θρησκευτικά, δηλαδὴ ὅλες τὶς θρησκεῖες μαζί, μὲ τὸν παραπάνω ὁμογενοποιητικὸ τρόπο, μὲ στόχο τὴ θρησκευτική τους ἀπαξίωση καὶ τὴν πολτοποίηση τῆς θρησκευτικῆς τους συνειδήσεως καί, φυσικά, μὲ ἀπόλυτα βέβαιη τὴν ἐνδεχόμενη ὁλιστικὴ θρησκευτική τους ἀλλοτρίωση καὶ σύγχυση.

Τεράστιο παιδαγωγικὸ λάθος καὶ ἀσέβεια πρὸς τὴν ἑτερότητα τῶν μαθητῶν θεωρεῖται, ἐπίσης, τόσο ἡ ἐσκεμμένη παραβίαση τῆς θρησκευτικῆς ταυτότητας καὶ ἑτερότητάς τους, μὲ τὴν ὑποχρεωτικὴ διδασκαλία καὶ ἐμφύτευση τόσων θεῶν καὶ φιλοσοφιῶν στὶς ψυχές τους, ὅταν, λόγῳ τοῦ μὴ ὥριμου πνευματικοῦ τους ἐπιπέδου, ἐγκυμονεῖ ἄμεσα ὁ κίνδυνος τοῦ θρησκευτικοῦ σχετικισμοῦ καὶ ἀποχρωματισμοῦ τους.

Ὑπάρχει, ἐπίσης, ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, παραβίαση τῆς ἑτερότητας τῶν μαθητῶν, ἐπειδή, κατὰ τὸ σχεδιασμὸ τοῦ νέου ΠΣ, δὲν λαμβάνεται ὑπόψη ἡ ἤδη προσδιορισμένη ἀπὸ τοὺς γονεῖς πίστη τους, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀναφορὰ τὸν Ἕνα καὶ Μοναδικὸ Θεό, ἀλλὰ ἀντίθετα εὐ νοεῖται μία πολυθρησκεία μὲ πολλοὺς θεοὺς ποὺ ὁδηγεῖ, ὡστόσο, σὲ ἕνα ὑπὸ κατασκευὴν πανθρησκειακὸ θεό.

Εἰδικὰ γιὰ τοὺς ὀρθόδοξους μαθητές, ποὺ ἀποτελοῦν καὶ τὴν συντριπτικὴ πλειονοψηφία τοῦ μαθητικοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας, δὲν εἶναι δυνατόν, μὲ ἕνα ΠΣ ποὺ συνεχῶς ἐπικαλεῖται τὸ σεβασμὸ στὴ ἑτερότητα καὶ τὴ διαφορὰ τῆς πίστεώς τους, τὴν ὁποία, μάλιστα, νὰ μὴ λαμβάνεται ὑπόψη, ἐπισημαίνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ποὺ ἔφερε τὸ Χριστιανισμὸ στὴν Ἑλλάδα, ὁ ὁποῖος σαφέστατα διδάσκει ὅτι «οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμῳ καὶ ὅτι οὐδείς Θεὸς ἕτερος εἰ μὴ Εἷς».Τὸ ἴδιο συμβολικὸ μήνυμα πρὸς ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς ἀπευθύνει καὶ ὁ συγγραφέας τῆς Ἀποκαλύψεως στὴν Ἱερὰ Νῆσο Πάτμο, ὁ Ἰωάννης ὁ Θε-ολόγος, ποὺ ἀναφέρει ἐπίσης ὅτι: «εἴδαμεν ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν τὸν ἀληθινόν. Καὶ ἐσμὲν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. Οὗτος ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωή αἰώνιος. Τεκνία φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων».

Ὁ Ἀπ. Παῦλος, ἀκόμη, σὲ ἄλλο σημεῖο, ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς χριστιανοὺς γονεῖς, ἀναδόχους καὶ δασκάλους συμβουλεύει: «οἱ πατέρες ἐκτρέφετε τὰ τέκνα ὑμῶν ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Σημειώνεται ὅτι ποτὲ καὶ γιὰ κανένα λόγο δὲν προτάθηκε οὔτε υἱοθετήθηκε στὴν ἁγιογραφικὴ ἢ τὴν πατερικὴ ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση καὶ Ἱστορία τέτοιο ἐγχείρημα, νὰ διδάσκονται καὶ νὰ ἀναπτύσσονται θεολογικὰ τὰ παιδιὰ τῶν Ὀρθοδόξων μέσα ἀπὸ τὸ πνεῦμα, τὶς ἀλήθειες καὶ τὶς ἀξίες ὅλων τῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κοσμοθεωριῶν μαζί! Σημειώνουμε, ἐπίσης, ὅτι στὸ σχολικὸ ΜτΘ διδάσκονται οἱ μαθητὲς μέχρι καὶ σήμερα τὶς θρησκεῖες -λιγότερο ποσοτικὰ στὶς τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Γυμνασίου καὶ περισσότερο στὶς Λυκειακὲς- ἀλλὰ κάθε μία σὲ ξεχωριστὰ κεφάλαια καὶ μόνον ὡς πληροφορίες καὶ ὡς οὐδέτερες γνώσεις καὶ ὄχι ὡς διδασκαλίες πρὸς βίωση καὶ κατήχηση. Ποτὲ καὶ σὲ κανένα Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα ἀπὸ τὸ 1836 ἕως σήμερα δὲν διδάχτηκαν στὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο οἱ ἄλλες θρησκεῖες μὲ ἐνσυναίσθηση καὶ βίωμα, καὶ μάλιστα μὲ μία πολτοποιημένη καὶ συναφειακὴ μορφή, μέσα ἀπὸ ἕνα συγκρητιστικὸ τρόπο, ὅπως συμβαίνει στὸ νέο ΠΣ.

Ὑπογραμμίζεται ἀκόμη ὅτι μὲ τὸ νέο ΠΣ ἡ ὀρθόδοξη παράδοση δὲν διδάσκεται ἀρκούντως, μὲ βάση τὰ περιεχόμενα καὶ τὶς ἀλήθειές της, ἀφοῦ ἀφενὸς καταργεῖται τὸ Πρόγραμμα στόχων καὶ περιεχομένων καὶ ἀφετέρου ὅλα σχεδὸν ὅσα γράφονται στὸ νέο ΠΣ εἶναι διασκευασμένα μὲ διαθρησκειακὴ δομὴ καί, ἀπὸ πλευρᾶς παιδαγωγικῆς, δὲν ἀποτελοῦν διδακτικὸ ὑλικὸ γιὰ παιδιὰ αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου, ὅπως διαπιστώθηκε καὶ στὸ Διήμερο Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο γιὰ τὸ ΜτΘ, ποὺ ὀργανώθηκε τὸν περασμένο Μάρτιο στὴ Θεσσαλονίκη ἀπὸ τὸ Ἐργαστήριο Παιδαγωγικῆς Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς.

Οἱ ὀρθόδοξοι γονεῖς καὶ ἀνάδοχοι τῶν μαθητῶν δὲν γνωρίζουν ἀκόμη τὸ ἐφαρμοζόμενο σὲ πιλοτικὴ φάση ΠΣ καὶ ὅτι αὐτὸ περιέχει αὐτὰ τὰ στοιχεῖα σὲ βάρος τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν παιδιῶν τους.

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, μὲ εὐθύνη ὅσων ὁρίζουν τὴ θεματολογία της, δὲν ἔχει συζητήσει μέχρι σήμερα τὸ τεράστιας σημασίας γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ νέα μέλη τοῦ ποιμνίου της αὐτὸ θέμα οὔτε πῆρε κάποια θέση ἢ ἀπόφαση ἐπ᾽ αὐτοῦ, παρὰ τὶς ἐπίσημες γραπτὲς καὶ προφορικὲς διαμαρτυρίες, παραστάσεις καὶ προτάσεις ποὺ ἀπευθύνονταν πρὸς αὐτήν. Ὁ ἰσχυρισμὸς μίας μερίδας θεολόγων ποὺ σχεδίασαν ἢ στηρίζουν τὸ νέο ΠΣ, ὅτι δῆθεν ἔχουν γίνει θετικὲς γιὰ τὸ νέο Πρόγραμμα εἰσηγήσεις στὴ διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο ἀπὸ Ἀρχιερεῖς καὶ ὅτι ἀπὸ αὐτὲς ἐξάγεται ἢ ὑπονοεῖται ἡ θετικὴ συγκατάθεση τῆς Συνόδου, δὲν εὐσταθεῖ, διότι ὑπάρχουν καὶ ἀρνητικὲς εἰσηγήσεις καὶ θέσεις πολλῶν Ἀρχιερέων ἀπὸ τὸ 2012 ἕως σήμερα. Ὅμως ἡ Ἱεραρχία λειτουργεῖ ἐν Συνόδῳ καὶ συνοδικὴ ἀπόφαση γιὰτὸ θέμα αὐτὸ δὲν ὑπάρχει.